Νίκος Τσούλιας*: Δεν είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μέρος του παλιού πολιτικού συστήματος;

Το λένε και το διαλαλούνε οι ινστρούχτορες και οι ιδεολογικοί καθοδηγητές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. «Το κόμμα μας δεν έχει καμιά σχέση με το παλιό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα». Στη συνέχεια και μέσα στην εκατόμβη των αθώων θυμάτων της εθνικής τραγωδίας στο Μάτι, ήρθε και η βαθυστόχαστη θεώρηση του κ. Βερναδάκη που μας …αποκάλυψε ότι ο κ. Τσίπρας – που αντιμετώπισε τόσο θεατρικά και αλαζονικά την όλη τραγωδία – είναι μόλις 44 χρόνων και επομένως δεν συνδέεται με ό,τι έχει δημιουργηθεί στον χώρο των αυθαιρέτων και επομένως της καταστροφής.
Τέλεια! Τόσο εύκολα, τόσο απλά… Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι το καινούργιο και το άφθαρτο, το ηθικό και ελπιδοφόρο πολιτικό κόμμα της Ελλάδας. Μα τόση φτηνή προπαγάνδα πού μπορεί να περάσει; Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν είναι η συνέχεια του «Συνασπισμού» και όλων των κομματικών στελεχών του των προηγούμενων δεκαετιών; Δεν είναι το κόμμα που ο ελληνικός λαός κατ’ επανάληψη το «έστελνε» μέσα από τις αλλεπάλληλες εκλογικές διαδικασίες στα όρια της κοινοβουλευτικής επιβίωσης;
Ποιος είναι ο ιδεολογικός κορμός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τι νέο κομίζει στην ελληνική κοινωνία; Ο διάχυτος λαϊκισμός και ο άκρατος βερμπαλισμός, ο φτηνιάρικος αντιιμπεριαλισμός και ο συνθηματολογικός αντικαταπιταλισμός είναι τα βασικά πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά του στοιχεία. Και ποια είναι τελικά η συνεισφορά του στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής; Η μεγάλη εξαπάτηση περί κατάργησης του χρέους και όλων των συναφών μέτρων με ένα νέο μνημόνιο και με μια ουρά μνημονιακής πολιτικής που θα καθορίζει το μέλλον της χώρας για δεκαετίες. Σε τι διέφερε η κυβερνητική πολιτική του από μια αντίστοιχη συντηρητική πολιτική πέραν του δημαγωγικού πλασαρίσματός της και του συνειδητού εμπαιγμού των πολιτών; Είναι τελικά προοδευτικό κόμμα και σε τι συνίσταται η προοδευτικότητά του; Πρόβαλλε το B plan και το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ως αντίβαρο στη νεοφιλελεύθερη και άκρως μνημονιακά πολιτική του και τελικά τι ήταν; Το απόλυτο τίποτα.
Αλλά και ποια ήταν η προσφορά του πριν γίνει κόμμα εξουσίας; Η φτηνή συνθηματολογία, ο γενικός και αόριστος λόγος, η υιοθέτηση όλων των αιτημάτων – ακόμα και αντιφατικών μεταξύ των -, η ανέξοδη ρητορική κατά του διεθνούς κεφαλαίου και των Η.Π.Α., οι διαδηλώσεις σε κάθε πολιτικό επισκέπτη από δυτική χώρα, οι καταλήψεις σε σχολεία και σε πανεπιστήμια – μέχρι φυσικά να κατακτήσει τα ανάκτορα της εξουσίας, γιατί έκτοτε δεν κουνιέται φύλλο. Και ποιος είναι τελικά ο κυβερνητικός ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τι καινούργιο έφερε στη χώρα; την αισθητική του λόγου του Πολάκη; την αλαζονεία του Τζανακόπουλου; τις αναλύσεις του Καρανίκα; τις συνεχείς υποσχέσεις του Γαβρόγλου; τις φιλοσοφίες του Κουρουμπλή;
Και ο κ. Τσίπρας, τι ακριβώς «κουβαλάει»; 44 χρονών λοιπόν… Αλλά δεν είναι το πιο αυθεντικό παιδί του κομματικού σωλήνα στην πολιτική σκηνή; Ποια είναι η όλη συγκρότησή του και η συνεισφορά του στην κοινωνία πριν ανέλθει στην εξουσία, πέραν των κομματικών περγαμηνών του και της συμμετοχής του στις καταλήψεις; Εμφανίζεται με το πιο αθώο ύφος και με το πιο έμπειρο απόσταγμα και τελικά είναι ένα «αδειανό πουκάμισο», που παριστάνει τον πρωθυπουργό.
Αλλά και οι ΑΝ.ΕΛ., που αποτέλεσαν το αδελφό κόμμα στη συγκυβέρνηση, είναι πιο νέο κόμμα από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Δεν είναι μέρος του παλιού συστήματος και μάλιστα κατακάθι του παλιού συστήματος; Υπάρχει σήμερα στην πολιτική σκηνή πιο γκροτέσκο και πιο χυδαίος πολιτικός αρχηγός από τον Π. Καμμένο;
Είναι τόσο …νέο το ιδεολογικό και πολιτικό μήνυμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που ως κόμμα θεωρείται από τα ομόλογα αριστερά κόμματα της Ευρώπης ως παράδειγμα προς αποφυγή και περιμένουν την αποδόμησή του μετά τις εκλογές για να το εκδιώξουν και από την αντίστοιχη ομάδα του ευρωκοινοβουλίου, γι’ αυτό και η ηγεσία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αναζητεί την είσοδό του στη σοσιαλιστική ομάδα.
Όσον αφορά την ελληνική πολιτική σκηνή το …νέο μήνυμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι τόσο ελκυστικό που ανατρέπεται από το συντηρητικό κόμμα με περισσή ευκολία. Άλλωστε, η προκλητικότητά του και η ανευθυνότητά του στην τραγωδία στο Μάτι κατέδειξε έναν πρωτόγνωρο πολιτικό αμοραλισμό…

* Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ)

Προηγούμενα άρθρα

1. Νίκος Τσούλιας*: Υπάρχουν ευθύνες για το μέγεθος της συμφοράς!
2. Νίκος Τσούλιας: Ας υποθέσουμε ότι δεν ευθύνεται κανένας για την τραγωδία στο Μάτι
3. Νίκος Τσούλιας*: Το εκπαιδευτικό μου χρώμα ξεθωριάζει…
4. Νίκος Τσούλιας*: Ευάλωτη η Ελλάδα στο σχέδιο συμφωνίας με τα Σκόπια
5. Νίκος Τσούλιας*: Κι όμως, η Κεντροαριστερά είναι ισχυρή
6. Νίκος Τσούλιας: Δέκα απλά πολιτικά ερωτήματα στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
7. Νίκος Τσούλιας: Πολιτική είναι η διαμάχη για το διαδίκτυο!
8. Νίκος Τσούλιας: Δεν θα προλάβω τα διαβάσματά μου!
9. Νίκος Τσούλιας: Προβληματισμοί για το συλλαλητήριο της 4ης Φεβρουαρίου 2018
10. Νίκος Τσούλιας: Απόλυτη η αναγκαιότητα του συνδικαλισμού
11. Νίκος Τσούλιας: Η οδύσσεια του ελληνικού σχολείου
12. Νίκος Τσούλιας: Μια εκτίμηση για αποτελέσματα του 18ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ