Τριήμερο εθνικό Πένθος, αφού οι νεκροί ξεπερνάνε ήδη τους 80, δεκάδες αυτοκίνητα και εκατοντάδες σπίτια καμένα, αγνοούμενοι, με την κατάσταση να θεωρείται ακόμα συγκεχυμένη. Μερικές ώρες μετά την κόλαση των ανέμων και της φωτιάς τής αποφράδας νύχτας (πιο νύχτα δεν γίνεται) τής 23ης Ιουλίου 2018!
Αλήθεια, υπάρχει πιο μαύρο από το μαύρο χρώμα; Ναι, το μαύρο δάσος! Τα μαύρα σώματα-πτώματα των καμένων δένδρων, «σαν το κάρβουνο στα μάτια των χαροκαμένων μανάδων», όπως έγραφε ο Μάνος Ελευθερίου, που νομίζεις πως ζουν ακόμη, έτσι που στέκουν όρθια, σαν μοιρολογίστρες που θρηνούν για το θανατικό. Όποιος δεν έχει δει τέτοιο θέαμα, καλύτερα να το αποφύγει. Οι σημαίες μεσίστιες για ένα τριήμερο και το ηθικό μας πεσμένο.
Η Ανατολική Αττική μαύρισε, όπως και η ψυχή μας. Τα σπίτια, οι οικισμοί, εκεί μέσα στο πυκνό δάσος, είχαν την τραγική ατυχία να ακολουθήσουν τη μοίρα όσων αντιμετώπισαν τη γη και το περιβάλλον ως… κατακτητές. Η αναπόφευκτη μοίρα τής καταστροφής ή-αν θέλετε-τής αντεκδίκησης της φύσης, των αναπότρεπτων δυνάμεών της, μαζί με την πανταχού παρούσα μικρή και μεγάλη ανθρώπινη αμέλεια.
Η Ανατολική Αττική «πληρώνει» κατά διαστήματα τις συνολικές ευθύνες πολιτείας, κρατικών υπηρεσιών, και κατοίκων. Τώρα, οι όποιες. θεραπευτικές αποφάσεις παρθούν θα είναι δυστυχώς εκ των υστέρων και ημίμετρα… Διότι, για να μιλήσουμε τη γλώσσα τής αλήθειας, ο άνθρωπος ο οποίος θα αντιδράσει όπως θα έπρεπε, είναι αυτός που θα πάρει την επαναστατική πρωτοβουλία να ελέγξει, ακόμα και να. καταργήσει τις φανερά χρηματιζόμενες και διαπλεκόμενες πολεοδομίες, τις δημόσιες υπηρεσίες που ευθύνονται για τις ρυμοτομήσεις, καθώς και άλλες εμπλεκόμενες περί του θέματος χρήση γης σε τέτοιες περιοχές δασικού πνεύμονα. Να βρει, να δικάσει και να απολύσει στελέχη τα οποία πλούτισαν από τέτοιες οικιστικές μπίζνες, να αξιοποιήσει ή να προσλάβει άλλα. Να πάρει ριζικές αποφάσεις και να συμπεριφερθεί σκληρά πάνω στο θέμα. Όχι ασπιρίνες και σαχλαμάρες. Καθοριστικές λύσεις που θα ριζώσουν και θα διαρκέσουν. Τα αυγά δεν τα χρειαζόμαστε άθικτα. Κάποιος πρέπει να τα. σπάσει. Κάποιος που θα λειτουργήσει ενάντια στις δομές αυτού του κράτους, το οποίο έχει θεμελιωθεί πάνω σε σαθρές βάσεις από χρόνια.
Ποιος θα το τολμήσει;
Δεν επιθυμώ να κάνω πολιτική, ούτε να υπαινιχτώ διάφορες κομματικές διαδρομές. Ας τα κάνει άλλος αυτά, αλλά το πένθος έχει δυο δρόμους: την σιωπή, την θλίψη, αλλά και τον θυμό, την καταγγελία των όποιων στραβών… Τις εικόνες των καμένων δασών και οικιών τις βλέπουμε κ ά θ ε χ ρ ό ν ο. Αλλάζουν απλώς τα γεωγραφικά σημεία στον χάρτη τής χώρας. Ποτέ, η μια καταστροφή δεν χρησίμευσε ως μάθημα για την επόμενη. Πάντα, μετά την την καταστροφή, όλα καταλαγιάζουν, ένα πέπλο αμνησίας τυλίγει την χώρα, η. κανονικότητα και πάλι λειτουργεί, σφυρίζουμε αμέριμνοι, δεν ξέρουμε τίποτα για τον. φόνο, ξεχνάμε πως υπάρχει «φονιάς», και στην επόμενη καταστροφή, φωτιά ή πλημμύρα, για άλλη μια φορά ξ α φ ν ι α ζ ό μ α σ τ ε!!!
Θα τρελαθώ! Πάντα οι ίδιες αντιδράσεις. Κάθε χρόνο το θέατρο τού παραλόγου είναι εδώ. Και το έχουμε δυστυχώς συνηθίσει. Αυτή είναι η. αθεράπευτη νόσος μας.
Τα πρόσφατα καμένα δάση είναι και πάλι κοντά μας. Κοντά στο λεγόμενο κλεινόν άστυ, στα Δυτικά και βόρεια προάστια της Αττικής γης. Δεν έχουμε παρά να κάνουμε ένα πέρασμα για να δούμε τον πρώην πλούσιο φυσικό πλούτο, πρώην πνεύμονα και νυν… οξειδωμένο αέρα, πρώην πράσινο τώρα πιο μαύρο από το μαύρο, πρώην κατοικία ζωικού βασιλείου και τώρα ούτε ένα τζιτζίκι, πρώην οικισμών που στέγασαν ανθρώπους με ελπίδες και όνειρα και τώρα μόνο πόνος κι απουσία. Δεν είναι αρρωστημένη κατασκευή φαντασίας αυτή. Είναι η δική μας πραγματικότητα, η οποία ασθενεί κάθε χρόνο, όλο και πιο βαριά, πιο βαθιά, σαν κάτι που σαπίζει και αποσυντίθεται..
Είναι η χώρα (μας) έτσι. Ναι, η χώρα, κάθε χρόνο, σταθερά, συρρικνώνεται σε οξυγόνο και στο ζωικό βασίλειο.
Εάν τα λόγια μου είναι βαριά, συγχωρήστε με. Πενθώ κι εγώ με τον δικό μου τρόπο. Ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε πορεία, να ανοίξουμε έναν άλλον δρόμο, για να φτιάξουμε ένα άλλο κράτος. Μακριά από πελατειακές λογικές. Όπως λέει κι ο Ισπανός ποιητής Antonio Machado
«Caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.»
(Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος,
τον δρόμο τον σχηματίζεις βαδίζοντας.)
{Πάντως, ανακοινώνω κι εγώ κάποια χρήσιμα τηλέφωνα προς εξυπηρέτηση:
-Στέγη στο: Marathon Beachhotel (Λεωφόρος Ποσειδώνος 12, Μαραθώνας) Νέα Μάκρη: 2294 095022
-Περίθαλψη ζώων: 2108013302
-Στέγη στο Δημαρχείο και το Πνευματικό κέντρο Ραφήνας!
-Ανοιχτή γραμμή βοήθειας: 108
-Δημοτικό κτήριο Νέας Μάκρης: 22943-20582}
*Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης
