Επειδή έχουμε συνηθίσει να παίρνουμε θέση στα μεγάλα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα και να αποδίδουμε ευθύνες ή όχι ανάλογα με την πολιτική και την ιδεολογική μας ταυτότητα – κάτι που δεν είναι και απόλυτα ανορθολογικό αν εμπεριέχει φυσικά και κριτική διάθεση -, ας υποθέσουμε ότι δεν είναι κανένας πολιτικά υπεύθυνος για την πρωτόγνωρη σε έκταση και σε οδύνη τραγωδία στο Μάτι, όπως ισχυρίζονται οι κάθε λογής θιασώτες της σημερινής συγκυβέρνησης.
Και δεν είναι κανένας, αφού αν ήταν, έπρεπε από την πρώτη στιγμή κάποιοι να παραιτηθούν έστω για ολιγωρία ή για αδυναμία ή για παράλειψη. Και μιλάμε πάντα για πολιτικές ευθύνες για τις οποίες κάθε πολίτης μπορεί να αναφέρεται – και είναι υποχρεωμένος να κάνει – και όχι για άλλες ευθύνες που δεν μπορούν εύκολα από τον καθένα μας να προσδιοριστούν.
Ας υποθέσουμε ότι ευθύνεται για την τραγωδία μόνο η φωτιά, το “ασύμμετρο γεγονός” της μεγάλης πυρκαγιάς, κατά το φοβερό προσδιορισμό του κ. Τσίπρα. Τι απομένει μετά; Να το ρίξουμε στα ανορθολογικά φαινόμενα: στη θεϊκή προστασία, στο πεπρωμένο, στην τύχη, στην κακιά στιγμή και σε κάθε λογής μεσαιωνικό στοιχείο.
Να δεχτούμε δηλαδή ότι η υποχρέωση ασφάλειας και προστασίας που έχει το κράτος και η πολιτική απέναντι στην κοινωνία και στους πολίτες δεν μπορεί να αφορά τα κάθε λογής καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα, αρκεί να τα ονομάζει «ασύμμετρα» ο αρχηγός και όχι φυσικά κάποιος με σχετική επιστημονική επάρκεια. Να δεχτούμε άλλοις λόγοις ότι ζούμε περίπου σε προβιομηχανικές εποχές ίσως και σε παλιότερες που η πολιτεία ήταν κάτι γενικό που συνδεόταν μόνο με την επιβολή και τη διατήρηση του εκάστοτε συστήματος εξουσίας. Θα μείνουν ικανοποιημένοι οι προπαγανδιστές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τα κομματικά μέλη του;
Να δεχτούμε ακόμα ότι ευθύνονται όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις από συστάσεως ελληνικού κράτους και καθόλου η σημερινή – που είναι μάλιστα και αριστερή άρα του λαού -, γιατί δεν έχουν φτιάξει Εθνικό Κτηματολόγιο, γιατί ανέχθηκαν για πελατειακούς λόγους τα αυθαίρετα, γιατί δεν έχουν οι πόλεις σχέδια και ελεύθερους χώρους κλπ κλπ Θα μείνουν ικανοποιημένοι οι προπαγανδιστές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τα κομματικά μέλη του;
Να δεχτούμε ακόμα ότι τα πυροσβεστικά μέσα είναι λίγα και ότι έγιναν λάθος εκτιμήσεις για την πορεία του αέρα από τους αρμόδιους και όλα τα σχετικά τεχνικά μέσα ήταν ανεπαρκή και ότι η κυβέρνηση απλώς κυβερνά και είναι για τα πιο μεγάλα ζητήματα της χώρας. Θα μείνουν ικανοποιημένοι οι προπαγανδιστές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τα κομματικά μέλη του;
Και αν δεχτούμε όλα αυτά, μπορώ τώρα να διατυπώσω μερικά ερωτήματα.
α) Οι αρμόδιοι Υπουργοί τι ακριβώς έκαναν για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, για να σωθούν οι άνθρωποι – προβλεπόταν απ’ αυτούς σχέδιο εκκένωσης στην πολιτική προστασίας των πολιτών σε τέτοιες περιπτώσεις;
β) Η Περιφερειάρχης Αττικής με τι ακριβώς ασχολείται, αφού και στις πλημμύρες της Μάνδρας ήταν εξαφανισμένη;
γ) Ποιος ή ποιοι είχαν και έχουν θεσμικά την ευθύνη για τη λήψη των απαραίτητων διοικητικών μέτρων;
δ) Αν δεν υπάρχει κανένας, τότε σε τι ακριβώς έγκειται η διακυβέρνησή τους;
Δυστυχώς κύριοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν είστε μόνο δημαγωγοί. Είστε και άχρηστοι. Επιδίδεστε με περισσή επιμέλεια στα επικοινωνιακά τεχνάσματα. Αλλά και αυτά δεν προστατεύουν εσαεί. Μην παραιτηθεί λοιπόν κανένας σας, γιατί θα παραδεχτείτε ότι ευθύνεστε. Όμως είναι αυτό – μαζί με αρκετά άλλα – που θα σας κυνηγάει σα φάντασμα από το οποίο δεν θα μπορείτε να απαλλαγείτε. Και όταν φτάσει η ημέρα της αποδόμησής σας, τότε θα κατανοήσετε τι ακριβώς κάνατε και ποιοι πραγματικά είστε. Γιατί τώρα απολαμβάνετε το μεθύσι της εξουσίας!!!
* Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ)
Προηγούμενα άρθρα
- Νίκος Τσούλιας*: Το εκπαιδευτικό μου χρώμα ξεθωριάζει…
- Νίκος Τσούλιας*: Ευάλωτη η Ελλάδα στο σχέδιο συμφωνίας με τα Σκόπια
- Νίκος Τσούλιας*: Κι όμως, η Κεντροαριστερά είναι ισχυρή
- Νίκος Τσούλιας: Δέκα απλά πολιτικά ερωτήματα στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
- Νίκος Τσούλιας: Πολιτική είναι η διαμάχη για το διαδίκτυο!
- Νίκος Τσούλιας: Δεν θα προλάβω τα διαβάσματά μου!
- Νίκος Τσούλιας: Προβληματισμοί για το συλλαλητήριο της 4ης Φεβρουαρίου 2018
- Νίκος Τσούλιας: Απόλυτη η αναγκαιότητα του συνδικαλισμού
- Νίκος Τσούλιας: Η οδύσσεια του ελληνικού σχολείου
- Νίκος Τσούλιας: Μια εκτίμηση για αποτελέσματα του 18ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ
