Η λέξη προέκυψε από το εβραϊκό erabon: εγγύηση, ενέχυρο δηλ. προήλθε από τις εμπορικές συναλλαγές των Ελλήνων με τους Φοίνικες. Ο αρραβώνας τους παλιούς καιρούς είχε στόχο την πνευματική επαφή του μελλοντικού ζεύγους και των δυο οικογενειών. Ένα έθιμο με ιστορία, συμφωνίες και δεσμεύσεις που δεν κατέληγε πάντα σε γάμο. Παρόμοιο το σκηνικό διεργασιών στο εθνικό πολιτικό επίπεδο, γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά. Έτσι άγνωστο το αίσιο τέλος των σχέσεων της Τουρκίας με την δημοκρατία, την λογική, την ομαλότητα και την Δύση αφού ο «νεο-σουλτάνος» στην διαδρομή προς την σημαδιακή ημερομηνία 2023 επιδιώκει να ξεπεράσει τον Κεμάλ. Να ανασυστήσει μια μορφή «οθωμανικής αυτοκρατορίας». Επομένως με ανατολίτικα παζάρια είναι ερώτημα αν και πως ή σε βάρος ποιών και τι μπορεί να συμβεί αφού ανοίγει μέτωπα για να ‘χει ενέχυρα.
Τώρα οι «μετα-μνημονιακές» εγγυήσεις: πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, εξίσωση αντικειμενικών με τις τιμές της αγοράς για τον υπολογισμό του ΕΝΦΙΑ έως τα μέσα του 2020, ολοκλήρωση ηλεκτρονικού συστήματος συλλογής φόρων έως το 2021, εντατική και διαρκής προσπάθεια είσπραξης χρεών και αντιμετώπισης της συσσώρευσης νέων ληξιπρόθεσμων, εκσυγχρονισμός του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας με νέα προσέγγιση και των επιδομάτων αναπηρίας, επανεξέταση επιδοτήσεων για τις τοπικές δημόσιες συγκοινωνίες και ανάπτυξη όλων των πυλώνων για το εισόδημα κοινωνικής αλληλεγγύης έως τα τέλη του 2019 αλλά και Χρηματοοικονομική σταθερότητα και διαρκές χτύπημα της «αφερεγγυότητας» των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, εξωδικαστικές λύσεις, ηλεκτρονικές δημοπρασίες κά. Στο μέτωπο των Ιδιωτικοποιήσεων: επιβεβαίωση για ολοκλήρωση συναλλαγών στο ΔΑΑ και το ΔΕΣΦΑ, στα ΕΛΠΕ, Μαρίνα Αλίμου, Εγνατία, ΔΕΠΑ Εμπορίου, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, περιφερειακά λιμάνια, πώληση ή άλλου είδους εκμετάλλευση μετοχών της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ, μεταφορά του ΟΑΚΑ στο Υπερταμείο, εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση και ο κατάλογος, τα σχέδια δράσης και ο δύσκολος οδικός Χάρτης με επιτηρητή το Δ.Ν.Τ., δηλ. πολλαπλά ραντεβού – στοιχήματα αν στο τέλος θα καταφέρουν να συναντηθούν γαμπροί και νύφες στο προσδόκιμο αυτής της ζωής.
Ωστόσο επιμήκυνση, περίοδος χάριτος και τα άλλα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους από τα οποία η Ελλάδα παίρνει βαθιά ανάσα έως το 2032. Εδώ όμως είναι το μείζον: πρώτον η φυγή από την παρακμιακή μικροπολιτική -που δυστυχώς ευφυώς ή ρηχά εμφανίζεται ακόμη και στα εθνικά θέματα και όχι μονόπλευρα δηλ. μόνο από την κυβέρνηση όπως διαρρηγνύουν κάποιοι τα ιμάτια τους- με ανανέωση θεσμών και λειτουργικού πλαισίου με διαφάνεια και δυναμική. Η συνταγματική αναθεώρηση και η κατεύθυνσή της είναι βασικό κλειδί και δεύτερον: η υπέρβαση του διαζυγίου με την πατριωτική ευθύνη και συνείδηση δηλ. ο επαναπατρισμός κεφαλαίων στην χώρα που ανοίγει το δρόμο για επανάκαμψη της προόδου, της εργασίας, των νέων για ένα μέλλον χωρίς νέα χρεοκοπία. Κανείς δεν πρόκειται να «κόψει φλέβες» αν ο ελληνισμός σφυρίζει «αδιάφορα». Αυτό είναι το διακύβευμα των επόμενων εκλογών γιατί η ερχόμενη πενταετία είναι καταλυτική για το αν θα ξαναζήσουμε την τελευταία οκταετία ή όχι.
Καλές λοιπόν οι «βόλτες και οι προτάσεις» αρραβώνων για διευρύνσεις κυρίως στον χώρο της κεντροαριστεράς από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ή προσώπων υπόγεια προς ή ορισμένων και αμφίπλευρα προς το παρόν με στόχο τις καλύτερες εγγυήσεις για την προσωπική πολιτική καριέρα τους. Παραγνωρίζουν όμως ότι το σχέδιο για την οικονομία, την κοινωνία, την χώρα έχει προστιθέμενη αξία και τους πολίτες. Άρα ώρα να επιλέξουμε, να ψηφίσουμε και όχι να τιμωρήσουμε και να καταψηφίσουμε ή να μετράμε αρραβώνες ή γάμους με καρέκλες ή καριέρες στην πολιτική. Θετική στάση και πρόταση απαιτείται από όλους για να δημιουργηθεί βιώσιμο μέλλον!
*Ο Σπύρος Παπασπύρος είναι πρώην Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ
