Έφυγε ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, ο Ερρίκος Μπριόλας πέθανε σήμερα σε ηλικία 85 ετών. Πρωταγωνίστησε σε πάρα πολλές ταινίες της δεκαετίας του 60 και του 70, ενώ αποτελούσε πόλο έλξης για τα κορίτσια της εποχής.
Τα παιδικά του χρόνια
«Γεννήθηκα», όπως λέει ο ίδιος, «στην πλατεία Κάνιγγος με αρχές Ακαδημίας αριστερά το 1933.»
Δεν γνώρισε μητέρα, γιατί, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της σε αυτόν, είχε καρκίνο σε όλη την κοιλιακή χώρα, γι’ αυτό, όταν καμιά φορά μου μιλούσαν για αυτή τη νόσο εκείνος απαντούσε: «Τι λέτε, ρε παιδιά, εγώ κολύμπαγα μέσα στον καρκίνο. Αυτός είναι φιλαράκι μου». Κατά τη διάρκεια της γέννας η μητέρα του ψυχορραγούσε. Πρόλαβε μόνα να ρωτήσει τι είναι, αγόρι ή κορίτσι το μωρό που γεννήθηκε και όταν της απάντησαν αγόρι εκείνη πέθανε. Έτσι ο μικρός Φρειδερίκος «Ερρίκος» μεγάλωσε με κουβερνάντες, ψυχρές μεν, αλλά αναγκαίες.
Η οικογένειά μας ήταν πολύ δεμένη. Ο πατέρας αναφερόμενος στα τέσσερα παιδιά του και τα αποκαλούσε οι «Τέσσερις σωματοφυλακές», ο Αθως, ο Πόρθος, ο Αραμις και ο Ντ’ Αρτανιάν, δηλαδή ο Λουδοβίκος, ο Νίκος, η Ευγενία και ο Φρειδερίκος.
Τα μαθητικά του χρονια
Φοίτησε στο Ε΄ Γυμνάσιο Εξαρχείων, όπου ήταν όλη η αληταρία εκεί και δεν τολμούσες να πεις κουβέντα. Η ταινία «Νόμος 4000» περί τεντιμποϊσμού. Ο Ερρίκος Μπριόλας ήταν αθλητής της ενόργανης γυμναστικής και της ιππασίας, που του χάρισαν εξαιρετική φυσική κατάσταση και κορμοστασιά. Τελείωσε το λύκειο με 19, μπήκε στην Πάντειο, αλλά ο θάνατος του πατέρα του τον ανάγκασε να πάρει αναβολή σπουδών.
Πεθαίνοντας ό πατέρας του τους έμεινε ένα ταξί, το οποίο μοιραστήκαν με τον αδελφός του. Όταν έγινε ηθοποιός, δούλεψε το ταξί για έναν χρόνο ακόμα και μετά το χάρισε στον αδερφό του.
Πώς έγινε ηθοποιός
Διηγείται ο ίδιος: «Ο Γιώργος Ζερβός είχε έρθει από το Παρίσι, όπου σπούδασε σκηνοθέτης, για να βάλει βενζίνη στο πρατήριό μας. Όταν με είδε, τρελάθηκε. Μου είπε: “Θέλω να σας κάνω δοκιμαστικό”. Εγώ, όμως, όταν άκουγα “θεατρίνος”, τρελαινόμουν. Ήρθε ξανά πολλές φορές και μετά άρχισε να μου στέλνει την ιδιαιτέρα του πατέρα του, την κυρία Μαρίκα, η οποία ήταν 60 χρονών γυναίκα και κούτσαινε ελαφρά.
“Σε παρακαλώ, παιδί μου, πήγαινε κάνε αυτό το καταραμένο δοκιμαστικό, σακάτισσα γυναίκα είμαι, δεν με λυπάσαι” συμβόλαιο, να κάνω τέσσερα έργα κάθε χρόνο, πληρωμένα είτε γίνονταν είτε όχι.
Όπως καταλαβαίνετε, ήταν δελεαστική η πρόταση και υπέγραψα. Είχαν βάλει μέχρι και το δικαίωμα να με δανείζουν σε άλλη εταιρία και η αμοιβή, βέβαια, όλη δικιά μου. Μετά γλυκάθηκα με τα κορίτσια που έπεφταν όλα πάνω μου κι έτσι έμεινα. Η πρώτη μου ταινία ήταν το “Διαβόλου κάλτσα” με την Άννα Φόνσου και ακολούθησε το φιλμ “Φτωχαδάκια και λεφτάδες”.»
Ο πρίγκιπας και η σχέση του με το Μυράτ
Στη ζωή του υπήρξε ευγενέστατος, γι’ αυτό τον αποκαλούσαν «πρίγκιπα». Χαρακτηριστική είναι η σχέση του με το Δημήτρη Μυράτ, αυτόν τον βαρύ και δύσκολο άνθρωπό, που δεν μπορούσε κανείς να του φέρει αντίρρηση. Γι’ αυτή τη σχέση αναφέρει πάλι ο Μπριόλας: «Ο άνθρωπος που έχω σεβαστεί όσο κανέναν άλλον ήταν ο Δημήτρης Μυράτ, στον οποίο δεν τολμούσες να φέρεις αντίρρηση. Εγώ όμως είχα τη γνώμη μου και του την έλεγα. Έγινε κάποια στιγμή ένας τσακωμός μεταξύ μας και έφυγα από την πρόβα. Το βράδυ, όταν πήγα στο θέατρο, πέρασα όπως πάντα από το καμαρίνι του, όπου άφηνε οδηγίες και ανακοινώσεις. «Παρακαλώ διαβάστε το όρντινο» έγραφε -ήταν φοβερός καλλιγράφος- και από κάτω είχε συμπληρώσει: «Ζητώ συγγνώμη από τον κύριο Μπριόλα για το πρωινό επεισόδιο. Μυράτ». Το είδε η Ζουμπουλάκη και μου είπε αυτό να μην το ξεχάσω ποτέ. Ο Μυράτ να ζητήσει συγγνώμη;»
