Κατ’ αρχάς δεν υπάρχει καμιά συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων. Υπάρχει ένα πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας μεταξύ των δύο πρωθυπουργών και των δύο κυβερνήσεων (;), στο οποίο υπάρχουν σημεία που έχουν διευκρινιστεί και άλλα που είναι είτε ασαφή είτε άγνωστα, αφού έχουν συνδεθεί με μελλοντικές απροσδιόριστες εν πολλοίς εξελίξεις.
Μπορούμε όμως να θέσουμε κάποιους προβληματισμούς σε ό,τι είναι γνωστό με μια κριτική και μόνο διάθεση λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι ένα μείζον εθνικό ζήτημα, στο οποίο δεν χωρούν δημαγωγίες και μεγαλοστομίες ούτε πατριδοκαπηλίες και εθνικοπροδοσίες. Κανένας Έλληνας δεν είναι πιο Έλληνας από τον άλλον και κανένας δεν είναι ο μοναδικός αποτιμητής του ορθού πρακτέου. Για για την εισαγωγή μας, τέλος, όλοι πρέπει να συμφωνήσουμε ότι σε ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα της χώρας που αφορά διμερείς και διεθνείς σχέσεις μας προφανώς θα υπάρξουν αμοιβαίοι συμβιβασμοί.
Λαμβάνοντας αυτά υπόψη, θα σημειώνω τα σχετικά σημεία του προβληματισμού μου με ταυτόχρονη θετική και αρνητική ματιά, αφού σε κάθε σημείο έχει ήδη υπάρξει ένας κατ’ αρχάς συμβιβασμός.
α. Το όνομα Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό αποτελεί μια παραδοχή που έχει επικρατήσει στο πολιτικό σύστημα της χώρας ως σημείο σύγκλισης με τη γειτονική χώρα. Ωστόσο, παραμένει ισχυρή η άποψη που θεωρεί ότι ο προσδιορισμός «Βόρεια» θα εκλείπει – όπως γινόταν και με την προηγούμενη ονομασία ΠΓΔΜ – και τελικά θα υπάρχει μόνο το Μακεδονία.
β. Επισημοποιείται η «Μακεδονική γλώσσα» και η «Μακεδονική ταυτότητα» με τη συμφωνία μάλιστα της χώρας μας, η οποία είναι και η μόνη που έχει σχέση με την αρχαία Μακεδονία. Είναι ανόητο να πιστεύει κάποιος ότι οι υποσημειώσεις ολόκληρων προτάσεων: «οι Σκοπιανοί δεν συνδέονται με το ιστορικό φορτίο των Μακεδόνων και ότι αυτή η Μακεδονική γλώσσα δεν είναι η αρχαία γλώσσα αλλά σλάβικης προέλευσης» θα είναι στην επιφάνεια της πραγματικότητας αφού ακόμα και για λόγους πρακτικούς κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.
Εδώ καταγράφεται μια μεγάλη υποχώρηση και ήττα – αν τελικά υπάρξει συμφωνία – της χώρας μας με επιπτώσεις που θα φανούν πολύ σύντομα όταν λήξουν οι ήπιες συμπεριφορές. Στην ουσία πρόκειται για σημείο επώασης αλυτρωτισμού – ανεξάρτητα από τις δηλώσεις των επισήμων σε αυτή τη φάση, στην οποία για λόγους τακτικής κυριαρχεί η μετριοπάθεια και η σύνεση. Θα υπάρξει λοιπόν απόλυτα νομοτελειακά – κατά τη γνώμη μου – επικράτηση των όρων «Μακεδονική ταυτότητα» και «Μακεδονική γλώσσα» και οι σημειώσεις θα είναι για τα χαρτιά και μόνο και για τους μελετητές των αρχείων…
Ο ίδιος ο Ζάεφ στο διάγγελμά του ήταν σαφής. «Έχουμε μια ιστορική λύση. Με την απόφαση ενισχύουμε τη μακεδονική ταυτότητα. Μακεδόνες, προστατευμένοι και ενισχυμένοι για πάντα. Τέρμα πια το πΓΔΜ. Δεν υπάρχουν πλέον διεθνείς συμφωνίες όπου αποφεύγεται η μακεδονική γλώσσα. Ένα αξιοπρεπές και γεωγραφικά ακριβές όνομα – Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας (με μετάφραση, σε όλες τις γλώσσες). Μακεδονική, χωρίς υποσημειώσεις. Η υπηκοότητα είναι Μακεδόνες / πολίτες της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας. Τα κέρδη μας είναι ανεκτίμητα – μια ενισχυμένη ταυτότητα και εγγύηση για την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την ευημερία Η συμφωνία προβλέπει την επιβεβαίωση της μακεδονικής γλώσσας στα Ηνωμένα Έθνη».
γ. Η τακτική της χώρας μας στη διαπραγμάτευση είναι αδύνατη έως και ανύπαρκτη. Γιατί, η συμφωνία δεν είναι μια και έξω αλλά σε στάδια στη διάρκεια των οποίων η Ελλάδα θα έχει ήδη χάσει τα διαπραγματευτικά της όπλα όσον αφορά την είσοδο των Σκοπίων στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ και δεν έχει θέσει σημεία περαιτέρω αποσαφήνισης υπέρ των συμφερόντων της. Τα έδωσε όλα και απλά περιμένει την άλλη πλευρά σε μια σειρά ανοιχτών στοιχείων!
δ. Η στάση της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. είναι συνεπής στη δημαγωγία της και στη ανευθυνότητά της. Όπως πανηγύριζε την «κατάργηση των δύο πρώτων μνημονίων» με την ψήφιση των δύο (πλέον) δικών της μνημονίων, επιχειρεί να στήσει μια επικοινωνιακή φιέστα αδιαφορώντας για τη βαριά ιστορική ευθύνη που αναλαμβάνει απέναντι στην Ελλάδα και στο μέλλον της. Είναι προκλητική και ανόητη δε συνάμα η στάση των ΑΝ.ΕΛ., η οποία δίνει και το στίγμα του λαϊκισμού μαζί με την ομόλογη στάση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε ένα απόλυτα εθνικό ζήτημα.
Η όλη εκδίπλωση της νέας φάσης των σχέσεων μεταξύ της Αθήνας και των Σκοπίων θα έχει πολλά στοιχεία και ουσιαστικά η πραγματική διαπραγμάτευση μόλις τώρα αρχίζει. Το αρνητικό σημείο είναι ότι η συγκυβέρνηση κατέθεσε όλα τα πλεονεκτήματά της, ενώ τα Σκόπια θα έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν το ένα ή το άλλο σημείο με βάση την προκαταρκτική συμφωνία. Έχει ήδη διαφανεί ότι η συγκυβέρνηση έχοντας χάσει τη νεομυθολογία περί «καθαρής εξόδου» από τα Μνημόνια και κυρίως τη λαϊκή νομιμοποίηση επιχειρεί να διασωθεί με την επίκληση ότι θα λύσει ένα χρόνιο πρόβλημα της χώρας.
Αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Η ανευθυνότητα και ο δημαγωγία της αριστεροακροδεξιάς συγκυβέρνησης διαμόρφωσε πιο αρνητικούς συσχετισμούς για την Ελλάδα στο μείζον αυτό εθνικό ζήτημα.
(Προφανώς θα επανερχόμαστε ξανά και ξανά…)
* Νίκος Τσούλιας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ)
Προηγούμενα άρθρα
- Νίκος Τσούλιας*: Κι όμως, η Κεντροαριστερά είναι ισχυρή
- Νίκος Τσούλιας: Δέκα απλά πολιτικά ερωτήματα στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
- Νίκος Τσούλιας: Πολιτική είναι η διαμάχη για το διαδίκτυο!
- Νίκος Τσούλιας: Δεν θα προλάβω τα διαβάσματά μου!
- Νίκος Τσούλιας: Προβληματισμοί για το συλλαλητήριο της 4ης Φεβρουαρίου 2018
- Νίκος Τσούλιας: Απόλυτη η αναγκαιότητα του συνδικαλισμού
- Νίκος Τσούλιας: Η οδύσσεια του ελληνικού σχολείου
- Νίκος Τσούλιας: Μια εκτίμηση για αποτελέσματα του 18ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ
