Νίκος Τσούλιας*: Κι όμως, η Κεντροαριστερά είναι ισχυρή

Πολλοί θεωρούν ότι η Κεντροαριστερά και η σοσιαλδημοκρατία είναι σήμερα συρρικνωμένη και το μέλλον της αβέβαιο. Κι όμως πρόκειται για μεγάλο λάθος και θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω αυτή την άποψή μου. Προφανώς στο πολιτικό σκηνικό, που είναι και το κύριο πεδίο κάθε χώρας, το ΚΙΝ.ΑΛ. εμφανίζεται να μην έχει μεγάλη δυναμική.
Και είναι σωστό, αλλά σκόπιμα αγνοείται ότι αφενός χρεώθηκε άδικα όλη την κρίση της χώρας και αφετέρου χαρακτηρίστηκε κατ’ αρχάς ως μνημονιακό κόμμα – ενώ όλα τα άλλα ήταν «αντιμνημονιακά» – αλλά η συνέχεια κατέδειξε ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος, αφού τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά ψήφισαν τα δικά τους ιδιαίτερα μνημόνια. Ζούμε σε μια πρόσκαιρη, σε μια μεταβατική φάση στην πολιτική ιστορία του τόπου μας, αφού για ένα μεγάλο διάστημα είχαμε άρση του κλασικού και μόνου πραγματικού δίπολου «δεξιάς – αριστεράς» από το κίβδηλο δίπολο «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί». Τώρα που αποδομείται ο λαϊκισμός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. οι πολίτες και η κοινωνία θα αρχίσουν να λειτουργούν όπως και στην προ κρίσης περίοδο και όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη με βάση το περιεχόμενο της πολιτικής και όχι με τα ψεύτικα φτιασιδώματα.

Στον κόσμο των ιδεών και των αναγκών…
Οι αξίες και οι ιδέες της Κεντροαριστεράς, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, της ανοιχτής κοινωνίας και του πλουραλισμού, του κοινωνικού κράτους και του κράτους δικαίου παραμένουν πάντα ισχυρές, γιατί συνδέονται με την κοινωνική πρόοδο και την προαγωγή των πολιτικών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το γεγονός ότι και τα δύο κόμματα τόσο η Ν.Δ. όσο και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προσπαθούν να επεκταθούν προς το χώρο αυτό δεν οφείλεται μόνο σε ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους αλλά και στην επιλογή τους να περάσουν μια αντίληψη στις δικές τους κομματικές δυνάμεις ότι ασπάζονται τις αξίες της Κεντροαριστεράς, οι οποίες παρουσιάζουν καθολικότητα και διαχρονικότητα ενώ ταυτόχρονα έχουν και βαθύ ουμανιστικό περιεχόμενο.

Στην τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση…
Εδώ παρατηρείται μια μαγική εικόνα. Η Κεντροαριστερά παρουσιάζει όχι μόνο αξιοθαύμαστη αντοχή – παρά το γεγονός της πολιτικής και μάλλον κομματικής αποψίλωσής της – αλλά και επιδεικνύει μια ιδιαίτερα αξιοσημείωτη δυναμική. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της εκλογής των τριών δημάρχων των μεγαλύτερων πόλεων της χώρας μας, στο οποίο δεσπόζουν πρόσωπα της Κεντροαριστεράς, ο Καμίνης, ο Μπουτάρης και ο Μώραλης. Φυσικά υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες στις εκλογές αυτές αλλά δεν παύει να υπάρχει και το πολιτικό στίγμα των προσώπων.

Στα κοινωνικά κινήματα και στο συνδικαλισμό…
Και εδώ έχουμε την ίδια εικόνα με αυτή της αυτοδιοίκησης. Πρώτη δύναμη είναι στο μεγαλύτερο μέρος των κοινωνικών κινημάτων οι παρατάξεις που έχουν ιδεολογική αναφορά στην Κεντροαριστερά. Και αυτό αποτελεί δείγμα της από πριν κατακτημένης οργανωτικής αυτονομίας τους από τον αντίστοιχο πολιτικό φορέα αλλά και της στενής και άρρηκτης σχέσης τους με τα αιτήματα και τα συμφέροντα των εργαζόμενων.

Στην Ευρώπη…
Η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας είναι μια σταθερή επιλογή της Κεντροαριστεράς. Δεν έχει καμιά σχέση ούτε με την ευκαιριακή επιλογή του αντισυστημικού ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ούτε με την μονομερή οικονομική θεώρηση της Ε.Ε. εκ μέρους της Ν.Δ. Αντίθετα, η Κεντροαριστερά επιδιώκει την πολιτική ενοποίηση, τον εκδημοκρατισμό και την πραγματική οικονομική σύγκλιση των χωρών – μελών. Ένας τετραμερισμός χαρακτηρίζει σήμερα το όλο πολιτικό σκηνικό στην Ευρώπη: ακροδεξιά, νεοφιλελεύθερη δεξιά, κεντροαριστερά και λαϊκίστικες δυνάμεις. Είναι προφανές ότι ο βασικός άξονας βρίσκεται προς την πλευρά της συντηρητικής παράταξης, ενώ παράλληλα αναδύονται εθνικιστικά και ρατσιστικά κόμματα.
Και αυτό οφείλεται στο σοβαρό έλλειμμα της δημοκρατικής νομιμοποίησης της Ε.Ε. στις αποφάσεις της και στις μεγάλες ανισότητες που παρατηρούνται στους κόλπους της στο κρατικό επίπεδο, στις εθνικές οικονομίες και στα κοινωνικά στρώματα. Μόνη προοδευτική απάντηση σε όλο αυτό το βαθιά συντηρητικό πεδίο είναι η ισχυροποίηση της Κεντροαριστεράς. Το γεγονός ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προσπαθεί να διεμβολίσει το χώρο αυτό μέσα από την ευρωπαϊκή σκηνή καταδεικνύει είτε το τέλος της αντισυστημικότητάς του και της αριστεροσύνης του είτε τη συνέχιση της δημαγωγίας του, η οποία φαίνεται να εξαντλεί τον πολιτικό της ρόλο μέσα από τα ολέθρια αποτελέσματά της.
Από όλα αυτά καταδεικνύεται ότι η Κεντροαριστερά παραμένει το μεγάλο ρεύμα της προόδου στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Η μαγική εικόνα της υστέρησης του πολιτικού φορέα της έναντι των κοινωνικών θεσμών και δυνάμεων και έναντι της ίδιας της ακτινοβολίας των αξιών της και των ιδεών της θέτει το επίμαχο σημείο της συζήτησης. Το ΚΙΝ.ΑΛ. να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών, στα μηνύματα της ιστορίας αφήνοντας πίσω την εσωστρέφεια, τα οργανωτικά πάρε δώσε και τους εσωτερικούς μηχανισμούς και συσχετισμούς και να επιδοθεί στο βασικό αίτημα: να παράξει πολιτική αναδεικνύοντας τα κύρια ιδεολογικά προτάγματά του.