Ο εξαιρετικός κ. Π.Κ. Ιωακειμίδης, την Τρίτη 22/5 στα ΝΕΑ, βάζει ξανά το θέμα τού διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter, κλπ) ως προς την προβληματική προσφορά τους, γύρω από τις fake news τις κίτρινες, κατασκευασμένες ή και αλλοιωμένες-ψεύτικες «ειδήσεις», οι οποίες, ως γνωστόν, στοχεύουν στον εντυπωσιασμό και στην σκανδαλοθηρία, προκαλούν σύγχυση και μπέρδεμα τόσο στην πληροφόρηση, όσο και στην ίδια την Ιστορία.
Ο αρθρογράφος τής εφημερίδας έχει ως τίτλο: «Διαδίκτυο: ευλογία ή κατάρα;».
Το θέμα έχει τεθεί πολλές φορές, ιδίως όταν φουντώνει η ηλεκτρονική παραπληροφόρηση (πχ, στο θέμα Μπουτάρη) γύρω από τι είχε πει, τι είχε γράψει, τι είχε δηλώσει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης.
Θα έχει πολύ ενδιαφέρον, ειδικά μετά τις 25 Μαΐου, όταν κι άρχισε να ισχύει ο γενικός κανονισμός τής ΕΕ, για την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως αυτό θα γίνεται με την θεσμοθέτηση όρων, καθώς και επιβολή προστίμων στις διαδικτυακές εταιρείες διακίνησης δεδομένων. Έτσι, ο κάθε τσαρλατάνος χρήστης το διαδικτύου, υποθέτω πως θα ελέγχεται περισσότερο από την έως τώρα ανεξέλεγκτη διαδικτυακή κατάσταση.
Ένα σχετικά πρόσφατο παράδειγμα, για την σοβαρότητα του θέματος, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Economist” (στις 4/11/2017) όπου στον τίτλο του έγραφε: «Η απειλή των κοινωνικών μέσων για τη δημοκρατία», το οποίο σημαίνει πως ο ρόλος των fake news, ιντερνετικών και μη, στη διεθνή πραγματικότητα, έπαιξε (και συνεχίζει να παίζει) σημαντικό και δη αρνητικό ρόλο στις εξελισσόμενες διεθνείς πολιτικές αλχημείες (περίπτωση εκλογής τού Τραμπ)…
Όμως, είναι πλέον γνωστό πως ο ακραίος λαϊκισμός, οι λεγόμενοι «αγανακτισμένοι», οι ακροδεξιοί, οι φασίστες, οι ημιμαθείς και οι πάσης φύσεως αφελείς και στενόμυαλοι ολόκληρης της Οικουμένης, στηρίζονται στα fake news για τις δράσεις τους και αρέσκονται να τα χρησιμοποιούν ως σημαία τους!
Πάνω σε τέτοια λαϊκά-κοινωνικά μορφώματα «πατάνε» και θεμελιώνουν «απόψεις» εκατομμύρια ανθρώπων, ένας ολόκληρος παραπλανημένος κόσμος, ο οποίος μεγεθύνει και προσαρμόζει με τον δικό του «τρόπο» γεγονότα και λεπτομέρειες που υπάρχουν πίσω απ’ αυτά. Η προφορική πλέον διάδοση, εκείνη η παραδοσιακή προφορική «μετάδοση» γεγονότων, γλώσσας, τραγουδιών, ποιημάτων, θρύλων, κλπ, όταν δεν υπήρχε τρόπος και εργαλεία μεταφοράς και ενημέρωσης, άλλαξε άρδην. Τώρα, στην εποχή τής μεγάλης ταχύτητας των ειδήσεων, μεγάλο μέρος τής ανθρώπινης κοινότητας βρίσκει την… ευκαιρία να διαστρεβλώσει την ιστορία και να της αλλάξει κατεύθυνση. Πλέον, η δημιουργία πολιτικής καθορίζεται κατά πολύ από τις διαδικτυακές «τοποθετήσεις», οι οποίες απλώνονται ταχύτατα στην κοινή γνώμη. Η τελευταία, εθελοτυφλώντας, βιαστικά και πνευματικώς φυγόπονα, υιοθετεί το ψέμα, μετατρέποντάς το σε. γεγονός!
Χρησιμοποιεί τα μέσα δικτύωσης, ώστε, με στρεβλές ειδήσεις, να στέλνει τις ευκολόπιστες και αφελείς μάζες, προς την κατεύθυνση του λαϊκισμού. Το παρατηρούμε αυτό σε όλο τον κόσμο.
Η κάθε εξουσία, χρησιμοποιεί κατά το δοκούν την είδηση, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν ακόμα και αυτές οι σύγχρονες ευρωπαϊκές δημοκρατίες, οι οποίες συνεχίζουν, και ευτυχώς, να παραχωρούν δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες.
Δεν θα θυσίαζα λοιπόν καθόλου την ύπαρξη και τον μηχανισμό τού διαδικτύου, καθώς και τις υπηρεσίες που προσφέρει στην ανθρώπινη κοινότητα. Θα μας προστατέψει άραγε ο νέος κανονισμός τής ΕΕ σχετικά με την προστασία των προσωπικών δεδομένων;
Ίδωμεν…
Αρκούμαι σε αυτή τη μονολεκτική απάντηση, από τη στιγμή που γνωρίζω πως το (ηλεκτρονικό) δαιμόνιο είναι ένα ασταμάτητο και αδάμαστο τέρας! Είναι χταπόδι που απλώνει τα τεράστια πλοκάμια του ακατάπαυστα, επειδή είναι η ίδια του η φύση να τα κινεί συνεχώς.
Προς το παρόν, ως χρήστες του διαδικτύου, υπογράφουμε αυτές τις μέρες τις ανανεώσεις μας στα νέα «συμβόλαια», θαρρείς και το ζητούμενο είναι μόνο αυτό και όχι, ας πούμε, και του ελέγχου των fake news.
Παρ’ όλα αυτά, η υποχρεωτική επανεξέταση της διακίνησης δεδομένων, δείχνει ένα. βηματάκι μπροστά. Τουλάχιστον δείχνει πως λαμβάνουν υπ’ όψη τις οδηγίες της ΕΕ. Δεν αρκεί όμως μια μικρή τάση αλλαγής πάνω στον έλεγχο των «προσωπικών δεδομένων». Οι ατομικές ελευθερίες είναι βασικό στοιχείο της Δημοκρατίας και πρέπει να τους δίνουμε όλο και περισσότερο χώρο. Απομένει ο χρήστης του διαδικτύου. Όλοι εμείς. Εμείς οι χρήστες να παλέψουμε για να «αναγκάσουμε» τα μέσα να απευθύνονται στις κοινωνίες όσο γίνεται πιο δημιουργικά. Γνωρίζω πως το σημείο αυτό είναι η δική μου ουτοπία, αλλά, αν σκεφτεί κανείς πως μόνο με αγώνες φτιάχνεται η ζωή και μια που έχει, ήδη προ πολλού, τεθεί το θέμα της σχέσης χρήσης διαδικτύου με τα ανήλικα παιδιά, με τους δημιουργούς έργων τέχνης και με πολλά άλλα, τότε γίνεται κατανοητό πως το διαδίκτυο είναι μια υπόθεση, κυρίως, των πολιτών.
Επαναλαμβάνω: το διαδίκτυο είναι ευλογία και όχι κατάρα, και το δίλημμα του κ. Ιωακειμίδη, πιστεύω πως είναι ρητορικό. Το διαδίκτυο είναι άλλο ένα μεγάλο, έντονο και επιτακτικό αίτημα της εποχής, το οποίο έχει ήδη προστεθεί ανάμεσα στα άλλα, για μια κοινωνία καλύτερη και δημιουργικότερη. Μένει, σε ένα τέτοιο ζήτημα, να διεκδικούμε καθημερινά την ουμανιστική του πλευρά. Τέλος: Μπροστά στο ερώτημα ασφάλεια ή ελευθερία, η απάντηση είναι η ελευθερία. Ο φόβος δημιουργεί τον «Μεγάλο Αδελφό», τον διατηρεί, και περιορίζει τον πνευματικό ορίζοντα. Η ελευθερία, αντιθέτως, μπορεί να καταπολεμήσει ακόμα και τα λάθη της.
*Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης
