Πρωτοβουλία πολιτών στο Χαλάνδρι: Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για όσα δε λένε οι άλλοι

Σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής κρίσης και επιχειρούμενης μνημονιακής πειθάρχησης της κοινωνίας, μια ομάδα ανθρώπων που ζούμε στο Χαλάνδρι και συναντηθήκαμε σε κοινωνικές, πολιτικές και κινηματικές (αλληλεγγύης, αντιφασιστικές, αντιρατσιστικές) δράσεις, αποφασίσαμε να οργανώσουμε ένα δίκτυο παρέμβασης στην πόλη μας. Αφετηρία μας η κοινή διαπίστωση πως η κοινή μας ζωή στην πόλη μπορεί να γίνει καλύτερη, μόνο αν την συνδιαμορφώσουμε. Ήρθε η ώρα λοιπόν να μιλήσουμε ανοικτά, για να θέσουμε ζητήματα που τα τελευταία χρόνια δεν τέθηκαν, συσκοτίστηκαν ή διαστρεβλώθηκαν.
Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλοί/ές που προερχόμαστε από τη δημοτική παράταξη «Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου». Υπήρξαμε μέλη της, υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι. Συμμετείχαμε σε σημαντικό βαθμό στην εκλογική επιτυχία της παράταξης και πιστέψαμε πως θα μπορούσαμε –αξιοποιώντας τη δημοτική αρχή –να περάσει ο Δήμος στους δημότες αγνοώντας σε μεγάλο βαθμό το θεσμικό πλαίσιο και συνδιαμορφώνοντας ένα διαφορετικό παράδειγμα παρέμβασης στην πόλη. Ένα παράδειγμα παρέμβασης που θα ήταν σύμφωνο με τις αφετηριακές πολιτικές μας στοχεύσεις.
Όσο και αν δεν μπορούσαμε ή δε θέλαμε να το δούμε, τα πρώτα αρνητικά  σημάδια φάνηκαν ήδη από την προεκλογική εκστρατεία και στη συνέχεια με την ανάληψη της διοίκησης. Υπήρξαν σφοδρότατες συγκρούσεις – τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά – οι οποίες δε στάθηκαν ικανές να αλλάξουν το δρόμο της νέας διοίκησης του δήμου προς την ενσωμάτωση. Σταδιακά αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε πως η κατοχή μικρών και μεγάλων θέσεων εξουσίας κυριαρχούσε απέναντι στα προβλήματα της κοινωνίας και την παρέμβαση από τα κάτω. Ο όποιος ουσιαστικός έλεγχος της διοίκησης από τα κάτω υπονομεύθηκε από την αρχή και τελικά έπαψε να υπάρχει. Η δημοκρατία κατάντησε ένα πουκάμισο αδειανό και η επίκλησή της βαφτίστηκε κωλυσιεργία. Η εναλλαγή των εκπροσώπων της παράταξης σε θέσεις διοίκησης – βασική δημοκρατική αρχή των κινημάτων – με τη σειρά της βαφτίστηκε γραφικότητα. Έγιναν μακροχρόνιες, μάταιες προσπάθειες για να επανέλθει η ασκούμενη από τη διοίκηση πολιτική στις αφετηριακές πολιτικές της κατευθύνσεις. Το αποτέλεσμα είναι πως δεν καταφέραμε – παρά τις σοβαρές προσπάθειες που πιστεύουμε πως καταβλήθηκαν – να εμποδίσουμε την πορεία «κρατικοποίησης» της παράταξης και τη δραματική ενσωμάτωσή της στα γρανάζια του κρατικού μηχανισμού, σε σημείο τέτοιο που η ασκούμενη διοίκηση να υπερβαίνει σε συγκεντρωτισμό τον ίδιο τον Καλλικράτη.
Αισθανόμαστε πως είναι αναγκαίες και η κριτική και η αυτοκριτική, αλλά δεν είναι αρκετές από μόνες τους. Πιστεύουμε πως υπάρχει η αναγκαιότητα να συγκροτήσουμε μια εναλλακτική πρακτική και πρόταση για την πόλη. Στις τόσο αντίξοες συνθήκες που βιώνουμε, τόσο τοπικά όσο και ευρύτερα, χρειάζεται να δώσουμε το στίγμα πως αρνούμαστε να υποταχθούμε στη ρητή πολιτική ευθυγράμμιση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, πως δεν αποδεχόμαστε τις μονότονα επαναλαμβανόμενες επικλήσεις του κεντρικού και τοπικού κράτους για την αναγκαιότητα της μνημονιακής προσαρμογής.
Ποτέ δε συμβιβαστήκαμε με την αντίληψη πως δεν υπάρχει εναλλακτική, αντίληψη, που αποτέλεσε το πρόταγμα στις επιλογές και στις δράσεις της παρούσας διοίκησης. Πρόκειται για μια αντίληψη καταστροφική, στο βαθμό που επικυρώνει στην πράξη τον εντεινόμενο εναγκαλισμό με το κυβερνητικό κέντρο, καθιστώντας εκκωφαντική τη σιωπή και την απραξία για όσους και όσα καταστρέφουν το λαό και τη χώρα.
Χρειάζεται να επιμείνουμε πως – όσο συνεχίζεται η μνημονιακή πολιτική απαξίωσης της πόλης και των λειτουργιών της – εμείς δεν μπορούμε να επιτρέπουμε να «μας αρκεί» μια «καλή διαχείριση» του δήμου.
Δε θέλουμε να συμβιβαστούμε με το πρόταγμα π.χ. μιας «καθαρής πόλης», όταν αυτή βασίζεται και προωθεί τις ελαστικές και επισφαλείς σχέσεις εργασίας και προέρχεται  από διαχείριση κονδυλίων ΕΣΠΑ, αλλότριας στόχευσης από τις ανάγκες της πόλης.
Δε θέλουμε να δεχθούμε την αδιαφάνεια που χαρακτηρίζει το πλήθος απευθείας αναθέσεων, που το θεσμικό πλαίσιο επιτρέπει.
Δε θέλουμε να συμβιβαστούμε με τη μαζική παροχή πολιτιστικών προϊόντων, στο βαθμό που αυτή αποφασίζεται από ένα μόνο πρόσωπο, χωρίς οι πολίτες να συμμετέχουν στην επιλογή τους.
Δε θέλουμε να συμβιβαστούμε με την αλληλεγγύη ως διαμεσολάβηση της φτώχειας, ούτε με τον ευτελισμό της από συνεργασίες με ΜΚΟ. Δε θέλουμε να επιτρέψουμε τη μετατροπή της σε κατευθυνόμενη ελεημοσύνη για την ικανοποίηση ψηφοθηρικών στόχων.
Εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε πως η εταιρεία «Φλύα Α.Ε.» δεν μπορεί να εξακολουθεί να υφίσταται, γιατί λειτουργεί σε αδιαφάνεια και μετατρέπει το δήμο σε επιχειρηματία, έχοντας επιφορτιστεί ένα αντικείμενο, το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί δικό του αντικείμενο.
Εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε την άποψη πως οι εργαζόμενοι του δήμου δεν είναι απλά εκτελεστικά όργανα των αποφάσεων της διοίκησης, αλλά δικαιούνται να έχουν λόγο και άποψη τόσο για τις ασκούμενες πολιτικές, όσο και για το αντικείμενο της εργασίας τους. Εξακολουθούμε να καταδικάζουμε τις πρακτικές εργοδοτικού αυταρχισμού, τις οποίες με μεγάλη συχνότητα η διοίκηση του δήμου επέλεξε να ασκήσει.
Για εμάς ποτέ δεν αποτέλεσε ζητούμενο να αποδείξουμε ότι κάποιοι από εμάς θα ήταν καλύτεροι διαχειριστές της δημοτικής εξουσίας από τους προηγούμενους. Το ζητούμενο για εμάς, ήταν και παραμένει να περάσει ο δήμος στους πολίτες. Επιτυχημένος από τη δική μας σκοπιά είναι ένας δήμος διεκδικητικός, αγωνιστικός, που ενισχύει τις συλλογικότητες, χωρίς να πλήττει την αυτονομία τους παρεμβαίνοντας, ένας δήμος στην πρωτοπορία του κοινωνικού πειραματισμού, μια ζώνη ανασύνταξης, ένα πραγματικό εργαστήρι επεξεργασίας των όρων για την έκφραση της βούλησης των από κάτω.
Μέσα δε, από την τραυματική, λίγο – πολύ, εμπειρία μας από τη συμμετοχή μας στους υπάρχοντες κοινοβουλευτικούς θεσμούς, τόσο ως δημοτικοί σύμβουλοι, όσο και ως δημότες, δεν μπορούμε παρά να αναμετρηθούμε ξανά, με τα κεντρικά ερωτήματα της αριστεράς, θέτοντας τα δάχτυλα «επί των τύπων των ήλων». Υπάρχει η όποια δυνατότητα, μέσα από τη συμμετοχή στους θεσμούς του αστικού κοινοβουλευτισμού, να κατορθώσει κανείς κάτι καλύτερο, πέρα από μια «καλή διαχείριση»; Μήπως η συμμετοχή αυτή οδηγεί με τον άλφα ή βήτα τρόπο, σε (σταδιακή στην καλύτερη περίπτωση) ενσωμάτωση, ακινητοποιώντας την οποιαδήποτε κινηματική διαδικασία, για μακρές χρονικές περιόδους; Και ακόμα, αν ο στόχος μας είναι η δημοκρατική συλλογικότητα και η αυτοδιαχείριση απέναντι στην επιβολή μιας από τα πάνω εξουσίας, πώς μπορούμε να πραγματώνουμε σ’ αυτόν τον στόχο την τρέχουσα πολιτική μας πρακτική; Τα ερωτήματα αυτά φαντάζουν ίσως πολύ μεγάλα για το μπόι μιας μικρής δημοτικής ομάδας – θεωρούμε όμως ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε οτιδήποτε, αν δεν αναμετρηθούμε ξανά μαζί τους.
Αναγνωρίζουμε πως καθυστερήσαμε πολύ. Έφθασε όμως η στιγμή να συζητήσουμε ξανά για τις ανάγκες της πόλης, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους στις ανάγκες των πληττόμενων από την οικονομική και κοινωνική κρίση συμπολιτών μας. Κρίνουμε πως σήμερα είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να δηλώσουμε πως δεν υποτάχθηκαν όλοι/ες στις μνημονιακές πολιτικές, πως δεν τελείωσαν όλα, πως μπορούμε να διεκδικήσουμε την κοινή μας ζωή στην πόλη. Είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να απευθυνθούμε στον κόσμο της εργασίας, στις άνεργες και στους άνεργους, στη νεολαία που πλήττεται αφόρητα.
Αποτελώντας μέρος του κόσμου της εργασίας, κινούμαστε σε κατεύθυνση, αντικαπιταλιστική, αντι-νεοφιλελεύθερη, θεωρώντας χρέος μας να σταθούμε στο πλευρό των ανθρώπων που πλήττονται, να ανοίξουμε δρόμους πρόσβασης όλων εκείνων με την αδύναμη ή την ανύπαρκτη φωνή στον αντίποδα των εγχειρημάτων της διαχείρισης της κεντρικής και δημοτικής πολιτικής σκηνής από τις έως σήμερα διοικήσεις. Επιδιώκουμε να αποτελέσει η πόλη μας κέντρο αντίστασης στη μνημονιακή εξαθλίωση και τη σύγχρονη κοινωνική βαρβαρότητα. Σκοπός μας είναι η ανάδειξη δημόσιων – κοινών θεμάτων που μας απασχολούν και που δεν τίθενται από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στην πόλη, καθώς και η δράση για την αντιμετώπισή τους, χωρίς η παρέμβασή μας να ετεροκαθορίζεται από κανένα πολιτικό κόμμα.
Εκκινώντας από την επισήμανση των πολιτικών ή/και πολιτιστικών κενών στους χώρους, όπου όλες και όλοι κινούμαστε, επιδιώκουμε να επιχειρήσουμε τη μετατόπιση του κέντρου δράσης μας από τον ιδιωτικό χώρο του σπιτιού μας στο δημόσιο χώρο. Επιλέγουμε να ενεργοποιηθούμε, να μην παραμείνουμε απαθείς θεατές στα όσα συμβαίνουν γύρω μας, προτάσσοντας το συλλογικό δρόμο έναντι του ατομικού και τις ανθρώπινες ανάγκες έναντι των κερδών. Επιλέγουμε το δρόμο της συλλογικής αντιμετώπισης των προβλημάτων μας, της διεκδίκησης, της αντίστασης και της αξιοπρέπειας. Επιχειρούμε να αποδομήσουμε τη σύγχρονη απομόνωση του προαστίου, συζητάμε τα κοινά μας προβλήματα, υφαίνουμε συλλογικά ένα δίκτυο ανθρώπων με κοινές ανησυχίες και πολιτικά προτάγματα. Επιχειρούμε να ανασυγκροτήσουμε το δημόσιο χώρο παρέμβασής μας, αντιπαλεύοντας την εξατομίκευση. Επιδιώκουμε να οικοδομήσουμε μια προοπτική ρήξεων, ένα παράδειγμα συνάντησης με τους πολλούς, με δημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες και όχι ανάθεσης σε λίγους, θέτοντας την αρχή της ισότητας στο επίκεντρο των σχεδίων και των αγώνων μας. Για μια μακρόπνοη λύση των προβλημάτων για τις ανάγκες των πολλών.
Επιλέγουμε να δράσουμε συλλογικά για την κοινή μας ζωή στην πόλη, θεωρώντας πως οι μόνοι αρμόδιοι για αυτό είμαστε εμείς οι ίδιοι. Πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν «ειδήμονες» για τα δικά μας κοινά προβλήματα. Η αντιμετώπισή τους είναι υπόθεση του καθενός και της καθεμιάς από εμάς και όλων μαζί. Οι βασικοί άξονες για τη συλλογική δράση και παρέμβασή μας συμπυκνώνονται στην ανασυγκρότηση του δημόσιου χώρου, στο συνεχή αγώνα και αντίσταση απέναντι στις νεοφιλελεύθερες, μνημονιακές πολιτικές στην πόλη και τη λειτουργία του δήμου, καθώς και στην ανίχνευση και συνδημιουργία μορφών εναλλακτικής οργάνωσης της ζωής και της καθημερινότητας μας.
Απευθυνόμαστε σε όσες και όσους δε συμβιβάζονται με αντιδημοκρατικά, αυταρχικά, δημαρχοκεντρικά, καλλικρατικά, μνημονιακά αδιέξοδα, ούτε και με προσωποποιημένες ατομικίστικες πολιτικές και αντιεργατικές πρακτικές. Απευθυνόμαστε σε όσες και όσους εξακολουθούν να θεωρούν πως η συναπόφαση, η συνευθύνη, η συλλογική δράση, η δημοκρατία, η διαφάνεια, ο σεβασμός της πλειοψηφίας στη μειοψηφία αποτελούν αξίες και πρακτικές αδιαπραγμάτευτες.
Πιστεύουμε πως μπορούμε να ανοίξουμε μια ρωγμή σε αυτή την κατεύθυνση.
Σας καλούμε να συμμετάσχετε, για να συνδιαμορφώσουμε την κοινή μας ζωή στην πόλη.
Θα συναντηθούμε στο ΚΕΠ Χαλανδρίου, στην οδό Γυφτόπουλου, Γρ. & Γκίνη, την Κυριακή 10/6/2018 και ώρα 7.30 μ.μ.

Πρωτοβουλία πολιτών στο Χαλάνδρι