Τιμώντας την Παγκόσμια ημέρα Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπία ας μην λησμονούμε…

Σε όλο τον κόσμο την Πέμπτη 3 Μαΐου, γιορτάστηκε η Παγκόσμια ημέρα Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου, μόνο που αυτή ημέρα σε κάποιες χώρες είχε μια ιδιαιτερότητα, δεδομένου ότι σε αυτές πλήττεται η ελευθεροτυπία και κατά συνέπεια η δημοσιογραφία. Μια από αυτές τις χώρες είναι και η Τουρκία του Ερντογάν που και αυτή «τίμησε» την προχθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου με μια διαφορά: 62 δημοσιογράφοι έχουν καταδικαστεί, 192 έχουν συλληφθεί και 142 καταζητούνται!
Χαρακτηριστικά το Stockholm Centre for Freedom δημοσιεύει στην ιστοσελίδα του όλα τα ονόματα, τις φωτογραφίες, τις ιδιότητες και το τι έχει συμβεί στον καθένα.
Στην πολύκροτη δίκη της Τζουμχουριέτ που ολοκληρώθηκε στις 25 Απριλίου, μία από τις κατηγορίες ήταν ότι αναζητεί ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. «Πώς θεωρείτε ότι θα διατηρήσετε την ανεξαρτησία σας αν επωφεληθείτε από αυτά τα κονδύλια;» ρώτησε ο δικαστής τον εκδότη της εφημερίδας. «Το 80% των δικαστών και εισαγγελέων της Τουρκίας εκπαιδεύτηκαν χάρις σε αυτά τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Νομίζετε ότι αυτό έχει πλήξει αυτό την ανεξαρτησία τους;» απάντησε ο Ακίν Αταλάι, που επέστρεψε από τη Γερμανία τον Νοέμβριο του 2016 γνωρίζοντας ότι πατώντας το πόδι του στην Τουρκία αμέσως θα συλληφθεί.Η ετυμηγορία του δικαστηρίου ήταν 7 χρόνια και τρεις μήνες φυλακή για υποβοήθηση τρομοκρατικής οργάνωσης.
Με την ίδια κατηγορία καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές και άλλοι εργαζόμενοι της εφημερίδας. Ανάμεσά τους ο σκιτσογράφος Μούσα Καρτ, στον οποίο απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο σκίτσου από την οργάνωση Cartooning for Peace.
Καταπληκτικό είναι ότι ακόμα κι ο καφετζής της εφημερίδας, ο οποίος δυσανασχετώντας μια μέρα για τον αποκλεισμό των δρόμων για να περάσει ο Ερντογάν, είπε ότι ούτε καφέ δεν θα τον σέρβιρε, καταδικάστηκε για προσβολή του προέδρου.
Τελικά ο εκδότης της Τζουμχουριέτ αφέθηκε ελεύθερος ύστερα από 500 ημέρες στη φυλακή μέχρι να εκδικαστεί η έφεσή του και πήγε κατευθείαν στα γραφεία της Τζουμχουριέτ. Εκεί τον βρήκε ο ανταποκριτής της Ρεπούμπλικα και του ζήτησε εντυπώσεις. «Α, πέρασα πολύ ωραία» είπε. «Έφαγα καλύτερα, διάβασα περισσότερο, αγάπησα βαθύτερα».
Πώς προετοιμάστηκε για την απώλεια της ελευθερίας του; «Έγραψα έναν πρόσκαιρο αποχαιρετισμό στην οικογένειά μου, στους συναδέλφους μου και στους φίλους μου, όπου τους εξηγούσα την ευθύνη μου απέναντι στην εφημερίδα».
Στην ερώτηση της Ρεπούμπλικα για το τι συμβαίνει με τον τουρκικό Τύπο, αυτός απάντηση: «Το 90% ελέγχεται πλήρως. Το μοναδικό κανάλι μέσα από το οποίο μπορεί να καταλάβει κανείς τι γίνεται είναι η Τζουμχουριέτ, που είναι μια ανεξάρτητη εφημερίδα».
Επίσης ανέφερε ότι: «Πουλάμε σαράντα χιλιάδες. Υπολογίζουμε όμως ότι η αναγνωσιμότητα είναι οκτώ φορές μεγαλύτερη» και για τη διαφήμιση είπε ότι: «Ελάχιστες επιχειρήσεις το διακινδυνεύουν γιατί ξέρουν ότι θα υποστούν δρακόντειους ελέγχους».
Κι ερχόμαστε στο δια ταύτα. Τι απαιτούν οι τούρκοι δημοσιογράφοι, είτε είναι φυλακισμένοι είτε υποψήφιοι φυλακισμένοι ή εξόριστοι; Το μόνο που απαιτούν είναι να τους θυμόμαστε. Άλλωστε αυτό απαιτούσαν και οι δικοί μας δημοσιογράφοι κάποιες άλλες εποχές στην πατρίδα μας. Ο στόχος είναι κοινός: η ελευθερία της έκφρασης. Ο αντίπαλος αλλάζει. Τα μέσα που χρησιμοποιεί. Και η ιδέα που έχει για τον εαυτό του.

• Δείτε στην ιστοσελίδα του Stockholm Centre for Freedom όλα τα ονόματα, τις φωτογραφίες, τις ιδιότητες και το τι έχει συμβεί στον καθένα από τους διωκόμενους Τούρκους δημοσιογράφους, στα αγγλικά, πατώντας ΕΔΩ