To αμερικάνικο περιοδικό Foreign Policy σε άρθρο του ασχολείται με την νέα εξωτερική πολιτική του κράτους της Τουρκίας, που πλέον χρησιμοποιεί ως εξωτερική του πολιτική, τις απαγωγές, τις φυλακίσεις και τις ομηρίες ξένων πολιτών.
Το άρθρο, με ημερομηνία 2 Μαρτίου 2018, επισημαίνει ότι:
«η πρακτική των ομήρων έχει γίνει ένα από τα πιο πιεστικά προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ της Άγκυρας και των δυτικών συμμάχων της. Είναι κάτι που ο καθένας ξέρει ότι συμβαίνει, αλλά οι πολιτικοί ηγέτες και διπλωμάτες διστάζουν να το πουν με το όνομά του.
Η πιο πρόσφατη υπόθεση αφορά τον Γερμανο-Τούρκο δημοσιογράφο Ντενίζ Γιουτσέλ, ο οποίος συνελήφθη στην Τουρκία τον Φεβρουάριο του 2017 με τις «κατηγορίες προπαγάνδας υπέρ τρομοκρατικής οργάνωσης». Ο Γιουτσέλ, ανταποκριτής του Die Welt, γνωστός για τη δημοσιογραφική του άποψη σχετικά με το κλίμα καταστολής στην Τουρκία, είχε γράψει άρθρα κατά του γαμπρού του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, υπουργού Ενέργειας Μπεράτ Αλμπαϊράκ. (δείτε προηγούμενα άρθρα μας ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ)
Το αρχικό ένταλμα σύλληψης αφορούσε αυτά τα άρθρα, αλλά μετά την κράτηση του, οι αρχές έστρεψαν τη προσοχή τους στην δημοσιογραφική του κάλυψη για τη δράση του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) και ειδικότερα στη συνέντευξη που είχε κάνει με τον ηγέτη του PKK Cemil Bayik. Μετά από περισσότερο από ένα χρόνο φυλάκισης , με το μεγαλύτερο μέρος της να βρίσκεται στην απομόνωση, απελευθερώθηκε με εγγύηση στις 16 Φεβρουαρίου. Έφυγε από τη χώρα το συντομότερο δυνατό. Μόλις βρισκόταν σε ασφαλές μέρος στη Γερμανία, μαγνητοσκόπησε ένα βίντεο στο οποίο μίλησε για τη δικαστική εντολή που του δόθηκε όταν βγήκε από τη φυλακή. Όπως και η κράτησή του, η απελευθέρωση του Yucel είχε όλα τα σημάδια μιας πολιτικής απόφασης της κυβέρνησης της Τουρκίας.
Η απελευθέρωση του Γιουτσέλ προκάλεσε το ερώτημα μέσα στη Γερμανία για το τι έδωσε η κυβέρνηση για να πάρει από την Τουρκία την απελευθέρωσή του. Ο ίδιος είχε εκφράσει την αντίθεσή του, σε οποιαδήποτε “βρώμικη διαπραγμάτευση” για να τον απελευθερώσει. Μήπως η γερμανική κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε με επιτυχία την απειλή της αναστολής των πωλήσεων όπλων στην Άγκυρα; Ή μήπως δέχτηκε τα τουρκικά αιτήματα για τις πωλήσεις όπλων για να απελευθερώσουν έναν δημοσιογράφο; Όποια και αν είναι η αλήθεια, δεδομένο είναι το γεγονός ότι η Γερμανία αναγκάστηκε να διεξαγάγει εκ των πραγμάτων “διαπραγματεύσεις ομήρων”, με χώρα σύμμαχο του ΝΑΤΟ.
Οι διαπραγματεύσεις ομηρίας είναι πλέον διαδεδομένες στις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση. Φάνηκε και στην υπόθεση του Κούρδου ηγέτη Salih Muslim, που κρατήθηκε στην Πράγα και απελευθερώθηκε την Τρίτη . Ο Τούρκος αναπληρωτής πρωθυπουργός Bekir Bozdag κατήγγειλε την κίνηση του δικαστηρίου ως “πολύ σαφή απόφαση για την υποστήριξη της τρομοκρατίας”, προκαλώντας μια έντονα διατυπωμένη απάντηση από το τσεχικό υπουργείο Εξωτερικών.
Αυτές οι πολιτικές ομηρίας είναι εμφανείς και στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις.
Οι τύχες πολλών αθώων Αμερικανών που βρίσκονται υπό τουρκική κράτηση έχουν γίνει αντικείμενο αυταρχικών απαιτήσεων από την τουρκική κυβέρνηση. Ο πιο γνωστός από αυτούς είναι ο Άντριου Μπράνσον , ένας πάστορας που ζούσε στην Τουρκία για δύο δεκαετίες, λειτουργούσε σε μια μικρή ευαγγελική εκκλησία στη Σμύρνη και συνελήφθη τον Οκτώβριο του 2016 με ασαφείς κατηγορίες περί συμμετοχής στην απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιουλίου του 2016. Παραμένει στη φυλακή εδώ κι ένα χρόνο . Ο Πρόεδρος Ερντογάν έχει πει ρητά ότι ο Μπράνσον είναι αντικείμενο παζαριού, λέγοντας τον Σεπτέμβριο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να ανταλλάξουν «έναν πάστορα για έναν πάστορα», εννοώντας την ανταλλαγή με τον Γκιουλέν, ο οποίος κατοικεί στην Πενσυλβανία. Δεν είναι ο μόνος Αμερικανός στην τουρκική φυλακή: Τον περασμένο μήνα, ο Σερκάν Γκόλγκε , ένας επιστήμονας της NASA με διπλή υπηκοότητα που έκανε κριτική στα μέτρα καταστολής που πήρε η Τουρκία μετά το πραξικόπημα, καταδικάστηκε σε φυλάκιση επτά ετών.
Αυτή είναι μια απαράδεκτη κατάσταση στις σχέσεις μεταξύ των συμμάχων», γράφει το αμερικάνικο περιδικό Foreign Policy και αναφέρεται σε μια σειρά αντιμέτρων που έχουν λάβει οι ΗΠΑ έναντι αυτής της συμπεριφοράς των Τούρκων. Επισημαίνει ότι για τις ΗΠΑ υπάρχουν κόκκινες γραμμές στις οποίες δεν μπορούν να κάνουν πίσω και να διαπραγματευτούν με την Τουρκία. Μία απ΄ αυτές είναι και η υπόθεση του Ζαράμπ που κρατείται, δικάζεται στις ΗΠΑ και έχει κάνει τον Ερντογάν να χάσει τον ύπνο του, μ΄ όσα έχει ήδη πει.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του αναλυτή Nate Schenkkan του αμερικάνικου περιοδικού Foreign Policy με τίτλο «Turkey’s New Foreign Policy Is Hostage–Taking» στα αγγλικά πατώντας ΕΔΩ
