Μαξίμου για Novartis: Φόβοι μήπως εξελιχθεί σε νέο «βρώμικο ’89» ή ως «φιάσκο Παπαντωνίου»

Την πλέον κατάλληλη διαδικασία για μια «στερεή νομικά λύση», ώστε να προχωρήσει η έρευνα για την υπόθεση Novartis, επιζητούν στην κυβέρνηση, καθώς κάθε ενδεχόμενο ο δικονομικής διαχείρισης προκαλεί προβληματισμό στου Μαξίμου.
Οι κυβερνητικοί θέλουν να αποφύγουν:

• ότι η υπόθεση δεν θα εξελιχθεί σε θέατρο που να θυμίζει, όπως λένε, το «βρώμικο ’89» από τη μια μεριά και
• από την άλλη, όμως, δεν θέλουν και να υποστούν κριτική για κουκούλωμα και άρα πρέπει να διασφαλίσουν ότι δεν θα κλείσει ο φάκελος, αλλά θα συνεχιστούν οι έρευνες από την τακτική Δικαιοσύνη.

Δεδομένων των παραπάνω ο πρωθυπουργός συγκαλεί και νέα σύσκεψη εντός της ημέρας, στην οποία και θα ληφθούν οι τελικές αποφάσεις. Ήδη έχει ζητήσει από τους συνομιλητές του χαμηλούς τόνους (δες άδειασμα Πολάκη). Και όπως όλα δείχνουν, ο ίδιος θα «ζυγίσει» τις απόψεις που έχουν κατατεθεί στο τραπέζι του διαλόγου από τους υπουργούς και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Προανακριτική ή επιστροφή της υπόθεσης στους δικαστές;
Στην κυβέρνηση όλες αυτές τις μέρες βολιδοσκοπούν το ενδεχόμενο να συσταθεί προανακριτική επιτροπή. Σενάριο το οποίο βρίσκει αρκετούς θιασώτες στο εσωτερικό της κυβέρνησης. 
Για τους γνωρίζοντες, εξάλλου, τις νομικές διαστάσεις της υπόθεσης, ο κίνδυνος της παραγραφής είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός έως και βέβαιος, αφού υπάρχει και σχετικό προηγούμενο: η προανακριτική επιτροπή που είχε συσταθεί για την υπόθεση του Γιάννου Παπαντωνίου οδηγήθηκε, τελικώς, σε φιάσκο και η πλειοψηφία της είχε αναγκαστεί να παραδεχθεί ότι οι υπό εξέταση κατηγορίες αφορούν τυχόν αδικήματα που έχουν… παραγραφεί. Μάλιστα, τότε οι εργασίες της επιτροπής δεν είχαν διαρκέσει ούτε τρεις μήνες.
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι και τώρα, τα αδικήματα που περιγράφονται στην δικογραφία που έφτασε στη Βουλή (δωροληψία, δωροδοκία, απιστία κατά την υπηρεσία κ.α.) εμπίπτουν στο νόμο περί ευθύνης υπουργών, είναι ήδη παραγεγραμμένα, ακόμη κι αν στοιχειοθετηθούν και πάρουν σάρκα και οστά μέσω αποδείξεων.
Η μόνη περίπτωση να συνεχιστεί η έρευνα και να καταλήξει κάπου είναι αν η δικογραφία συνεχίσει να εξετάζεται από την τακτική Δικαιοσύνη, ώστε να διερευνηθεί κατά πόσον τα ως άνω αδικήματα καταλήγουν στο “ξέπλυμα μαύρου χρήματος” -όπως είχε γίνει με την περίπτωση καταδίκης του Άκη Τσοχατζόπουλου. Αν τυχόν στοιχειοθετηθεί κάτι τέτοιο, τότε θεωρείται πως δεν εμπίπτει στον νόμο περί ευθύνης υπουργών, ενώ το συγκεκριμένο αδίκημα δεν παραγράφεται. Με άλλα λόγια, τότε και μόνο τότε θα είναι εφικτό να οδηγηθούν πολιτικά στελέχη στη φυλακή, αν αποδειχθεί η εμπλοκή και ενοχή τους -σε διαφορετική περίπτωση, αν μία “βιαστική” προανακριτική επιτροπή καταλήξει στο ίδιο φιάσκο με την περίπτωση Παπαντωνίου, τότε αυτή η επιτροπή θα αποτελεί… “πλυντήριο” ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος ή κάποιοι εκ των εμπλεκομένων έχουν όντως τελέσει τα αδικήματα που τους καταμαρτυρούνται στη δικογραφία…