Σχεδόν ένας στους δέκα, λέει η Eurostat, διαβάζει από 10 βιβλία και πάνω το χρόνο.
Προφανώς και δεν είναι η ανάγνωση πανάκεια, υπάρχουν πολλοί προβληματικοί άνθρωποι που διαβάζουν συστηματικά, αλλά σίγουρα κάτι δείχνει κι αυτό.
Ένας λαός που δε διαβάζει μειώνει στο ελάχιστο τις πιθανότητες να συναντηθεί με μια βαθύτερη γνώση, να γνωρίσει λίγο καλύτερα τον Άλλον, να δει προοπτικά τη ζωή, τον κόσμο, το σύμπαν, τις σχέσεις.
Ένας λαός που δε διαβάζει είναι εύκολο θύμα δημαγωγών που υπόσχονται απλές λύσεις.
Ένας λαός που δε διαβάζει είναι καταδικασμένος να ζει σε μια φτωχή, μαυρόασπρη πραγματικότητα, να ‘χει αυταπάτες, να αρνείται να βελτιωθεί.
Κι η αλήθεια είναι ότι η απέχθεια για το διάβασμα καλλιεργείται απ’ το σχολείο ήδη. Το διάβασμα εργαλειοποιείται, αποκόπτεται απ’ την απόλαυση, και γίνεται όχημα για επίτευξη του μόνου αναγνωρισμένου σκοπού: της επιτυχίας στις εξετάσεις.
Κι είναι αλήθεια επίσης ότι ευθύνονται κι οι ελιτιστές διανοούμενοι που θεωρούν όποιον δεν έχει διαβάσει Αντόρνο, ανάξιο λόγου.
Κι είναι αλήθεια τέλος ότι όλοι εμείς που διαβάζουμε συστηματικά, δε βάλαμε τα Εγώ μας πίσω από μια μεγάλη καμπάνια ουσιαστικής ενίσχυσης της βιβλιοφιλίας και της αναγνωστικής απόλαυσης.
Προηγούμενο άρθρο
