Μια ευρύτερη επισκόπηση, χωρίς την γνωστή αντιπολιτευτική ή κυβερνητική η μιντιακή συνήθη φλυαρία, δείχνει ότι η ταχύτητα μεταβολής του περιβάλλοντος της χώρας ή της Ευρώπης αναδεικνύει νέες στρατηγικές απειλές και κινδύνους.
Οι ανακατατάξεις που συμβαίνουν στον κόσμο αναμφίβολα επηρεάζουν την χώρα, την Ευρώπη, δηλαδή τα συμφέροντά και τις ιδέες του Ευρωπαϊκού χώρου και της Ελλάδας ως μέρους της αλλά και ως ξεχωριστής οντότητας. Η διεθνής τάξη που μέχρι σήμερα γνωρίσαμε καταρρέει, τα τετελεσμένα γεγονότα καθώς και η κλιμακούμενη περαιτέρω βία, αναλαμβάνουν τα έθιμα και τους κανόνες μιας διεθνούς κοινότητας που διαμορφώνεται και η οργάνωση της οποίας είναι υπό αμφισβήτηση.
Μπροστά στα μάτια μας ο αγώνας για εξουσία ξεδιπλώνεται παντού και οι ανταγωνισμοί κάθε είδους είναι ισχυρότεροι από ποτέ. Αυτή η νέα συνθήκη στην οποία όλοι οι λαοί εθίζονται σταδιακά και αποδέχονται σιωπηρά -στο πλαίσιο μίας δήθεν ρεαλιστική θεώρησης- αφορά όλους του τομείς. Και δυστυχώς συμπεριλαμβάνονται και οι εξοπλισμοί, ο στρατιωτικός τομέας με όλο και πιο εξελιγμένα όπλα μαζικής καταστροφής.
Από το βάθος των ωκεανών, με τα υποβρύχια καλώδια να κυκλοφορούν πληροφορίες, να επικοινωνούν, να μεταφέρουν εξαγωγές και προμήθειες οι δυνατότητες είναι μαζί με τα προβλήματα, την εξέλιξη στρατηγικών εκφοβισμού, ελέγχου και επιρροών στις κοινωνίες, σε κρίσιμες περιοχές του πλανήτη.
Η πρόκληση τίθεται στην «κρυμμένη» επίθεση με νέες μορφές διφορούμενου πολέμου σχεδόν σε όλα τα πεδία: πολιτικά, οικονομικά και σε όλες τις διαστάσεις: εθνική, περιφερειακή, παγκόσμια και στον κυβερνοχώρο. Τα προβλήματα που προκαλούνται από αυτές τις ανταγωνιστικές, επιθετικές και αδιαφανείς συμπεριφορές -σε όλο το φάσμα που εκδηλώνονται- φέρνουν σχέσεις και καταστάσεις σε τεντωμένο σχοινί και υπονομεύουν δημιουργικές συνυπάρξεις και οράματα, συχνά πριν ακόμη σχηματοποιηθούν -ιδιαιτέρως στη συνείδηση των νεώτερων γενεών.
Όλα τα χαρακτηριστικά του πολέμου είναι αναγνωρίσιμα και απαιτείται το σωστό οπλοστάσιο για να αντιμετωπισθούν. Η προάσπιση των συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων, των γενικών εργασιακών και κοινωνικών συμφερόντων επιζητούν πιο επαρκείς πολιτικές πλέον για την χώρα και την ήπειρο και, δεδομένης της σκλήρυνσης του παγκόσμιου περιβάλλοντος, χρειάζονται πιο ισχυρά, αποτελεσματικά και ολοκληρωμένα εργαλεία, για την υπεράσπιση και προαγωγή των δημοσίων συμφερόντων. Αυτό όμως σημαίνει -κατ’ αρχάς- σαφήνεια προσανατολισμού και στρατηγικής επιλογής. Αλλά στη βάση χρειάζονται συνείδηση της ιστορικής στιγμής και γνώση της ιστορίας καθώς και γονιμότητα αξιών έτσι ώστε να αποκτήσουμε πιο δραστήριο παρόν, ικανό να οδηγήσει με αξιοπιστία και βεβαιότητα για ένα ανθρώπινο βιώσιμο αξιοπρεπές αύριο.
Αυτή η επιλογή προϋποθέτει ένα νέο πνεύμα συλλογικότητας, μία σαφή τοποθέτηση υπέρ της αξίας και της ανάγκης στήριξης της κοινωνίας και της συνοχής της. Αυτό πρέπει να δηλώνει καθαρά και δεσμευτικά ότι σχεδιάζουμε στρατηγικά, με προσοχή και συναίσθηση της ευθύνης, για τη δική μας γωνιά και οντότητα και δεν υλοποιούμε απλώς αποφάσεις άλλων. Εντάσσουμε την χώρα μας στο ευρωπαϊκό σύνολο αλλά προασπίζουμε ταυτόχρονα την ταυτότητά της και το δικό της μέλλον.
Η πολλαπλή και όχι η μονοδιάστατη φιλοδοξία για αληθινή ευημερία και η οικοδόμηση μια ενεργούς κοινωνίας πολιτών να αναγράφεται σαφώς ως κινητήριος δύναμη για πράξεις υλοποίησης οραμάτων τα επόμενα χρόνια. Οι πολίτες πρέπει βγούν από την ιδιώτευση, να απλώσουν, να βρουν τα τεντωμένα «χέρια» των κοινών στόχων, των δεσμών των λαών, να εξασφαλίσουν τις ισορροπίες επί του σχοινιού, να προχωρήσουν με ευθύνη στο μέλλον!
