Η πολυβραβευμένη και καταξιωμένη συγγραφέας και πεζογράφος Άλκη Ζέη μίλησε στην ιστοσελίδα bovary.gr. με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου με τίτλο «Πόσο θα ζήσεις ακόμα γιαγιά;». Μεταξύ των άλλων αναφέρθηκε και σε άλλες σημαντικές πτυχές της ιστορίας και της πολιτικής ζωής της χώρας.
Χαρακτηριστικά αναφέρει στη συνέντευξή της για την αριστερά:
«Στην Ελλάδα σήμερα την ψάχνω την αριστερά. Δεν βρίσκω που είναι η αριστερά», και συνέχισε «Μετά το ΚΚΕ εσωτερικού που το πιστέψαμε, γιατί πιστέψαμε ότι θα γίνει η αλλαγή, ότι θα φύγουμε από τον δογματισμό και θα βαδίσουμε σε μια αριστερά καινούργια, χάθηκε η αριστερά -χάλασε η φάβα».
Για έλλειψη πολιτιστικού διαλόγου και για το Θέατρο Τέχνηςλέει:
«Άθελα μου έζησα την ιστορία, στην ιστορία της καθημερινής μέρας. Δεν είχα συνείδηση τότε ότι ζω μέσα στα πράγματα. Έτσι ήταν. Το μεγάλο δώρο ήταν που ζήσαμε μαζί με τους μεγάλους: Στα δεκάξι μας πηγαίναμε με την αδελφή μου στον Λουμίδη και ακούγαμε να μιλάνε οι μεγάλοι, που δεν ήταν ακόμα τόσο διάσημοι, όπως ο Γκάτσος, ο Ελύτης, ο Εμπειρίκος και μέναμε με ανοιχτό το στόμα. Τώρα δεν ξέρω αν μαζεύονται οι διανοούμενοι κι αν συζητάνε για ποίηση και λογοτεχνία, αλλά ειλικρινά τότε εκείνοι μιλούσαν μόνον γι’ αυτά. Ούτε για πείνα ούτε για τίποτε άλλο…
Αργότερα ήμουν εκεί στη δημιουργία του Θεάτρου Τέχνης. Από τον Κουν κρατάω τις πρώτες αξέχαστες παραστάσεις, την καλοσύνη που είχε στο βάθος του και την αγάπη του για το θέατρο -ήταν πάνω απ’ όλα. Κατάφερε, μέσα στην Κατοχή, να παρουσιάσει το αμερικανικό θέατρο, που το μετέφραζε ο άνδρας μου, ο Γιώργος Σεβαστίκογλου, αλλάζοντας τα ονόματα σε ισπανικά… Λένε πολλοί ότι ο Κουν δεν πήρε μέρος στην Αντίσταση. Μα αυτό που έκανε ήταν σαν να έκανε χίλιες φορές Αντίσταση. Άλλωστε έκανε κάτι που δεν μπορούσε κανείς άλλος να κάνει.»
Διαβάστε ολόκληρη της συνέντευξη της Άλκης Ζέη στην ιστοσελίδα Bovary.gr πατώντας ΕΔΩ
