Οι μεγαλόστομες και οι ανέφικτες υποσχέσεις του σημερινού πρωθυπουργού το 2014 μεταλλάχθηκαν σε αυταπάτες και κατέληξαν σε φιάσκο αφού κόστισαν –και συνεχίζουν να κοστίζουν- και στην ελληνική οικονομία και στην ελληνική κοινωνία
Αλλά, παραμένει αμετανόητος.
Σε όλες τις τελευταίες ομιλίες του επιχειρεί να μιλήσει για την επόμενη μέρα της χώρας. Που δήθεν σχεδιάζει. Όπου βρεθεί και όπου σταθεί εκφωνεί το νέο του «αφήγημα». Αυτοβαφτίζεται, «ο φίλος των επενδυτών». Που θα φέρει στη χώρα «δίκαιη ανάπτυξη με οικολογικές ανησυχίες».
Αλλά κρύβει «κάτω από το χαλί» το πραγματικό του σχέδιο. Να ναρκοθετήσει και πάλι την επόμενη μέρα της χώρας μας. Να μπλοκάρει και πάλι την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με την προεδρική εκλογή. Και να προκαλέσει νέες εκλογές στις αρχές του 2020 με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Δεν τον ενδιαφέρει καθόλου το μέλλον του τόπου. Δεν τον αφορά αν η χώρα οδηγηθεί σε περιπέτεια λόγω ακυβερνησίας. Το μόνο που τον νοιάζει είναι ο εαυτός του. Και πως θα παραμείνει «παράγοντας του τόπου».
Εξηγούμαι. Οι «ηρωικές» δηλώσεις περί εξάντλησης της τετραετίας θα αποδειχθούν πολύ σύντομα ένα ακόμη ψέμα Τσίπρα. Η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές μέσα στο 2018. Πιθανότατα τον Ιούνιο ή το αργότερο τον Οκτώβριο. Για να έχει το χρόνο να μπορέσει να ξεδιπλώσει το νέο μεγάλο ψέμα. Ότι αυτός δεν θα εφάρμοζε ποτέ την περικοπή των συντάξεων και τη μείωση του αφορολόγητου από 01/01/2019.
Επιθυμία του είναι να οδηγήσει «λαβωμένη» τη Νέα Δημοκρατία και «φοβισμένη» την υπόλοιπη αντιπολίτευση στην προεδρική εκλογή. Ποντάροντας, στη μη εκλογή προέδρου, στη διάλυση της Βουλής και στη διενέργεια νέων εκλογών με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Ο νομοθέτης του Συντάγματος του ΄75 επιθυμούσε να εκλέγεται ο Πρόεδρος με αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων γιατί επιζητούσε το πολιτικό σύστημα να συναινεί στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και να μην είναι απλώς η επιλογή μίας κυβερνητικής πλειοψηφίας. Δεν πίστευε, όμως, ποτέ ότι το συγκεκριμένο άρθρο θα χρησιμοποιείτο από την αντιπολίτευση σαν όπλο εκβιασμού για να διακόψει βιαίως το βίο μίας κυβέρνησης. Για να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Ο τόπος πλήρωσε σκληρά τις δύο τελευταίες προεδρικές εκλογές.
Το 2009, έριξε στη διετία την κυβέρνηση Καραμανλή. Το 2014 την κυβέρνηση Σαμαρά. Με τις οδυνηρές συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε.
Η νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που θα προκύψει από τις εκλογές θέλει μπροστά της «καθαρό ορίζοντα», «καθαρό διάδρομο». Για να προχωρήσει απερίσπαστη στο δύσκολο έργο που θα αναλάβει. Την ανόρθωση της χώρας. Και θα πρέπει να κριθεί στο τέλος του βίου της.
Πολιτικές λύσεις υπάρχουν. Απαιτείται, πολιτικό θάρρος.
Στις κρίσιμες ώρες απαιτούνται καθαρές λύσεις.
Και στη Δημοκρατία, την ιστορική ευθύνη την έχει μόνο ο λαός.
Ο πρωθυπουργός πριν λίγες μέρες στην Κρήτη δήλωσε με στόμφο. «Είμαστε εδώ για να κινήσουμε προς τα μπρός το τροχό της ιστορίας». Ξεχνώντας, προφανώς, την εγγενή αδυναμία του. Καθώς πάντα βρίσκεται στη λάθος πλευρά της Ιστορίας.
Αλλά, όλοι μας κρινόμαστε και θα κριθούμε.
Αν θα μείνουμε μία απλή καταγραφή της Ιστορίας ή αν δικαιωματικά θα μας γράψει η Ιστορία.
*Ο Μανώλης Κ. Κεφαλογιάννης είναι Ευρωβουλευτής της Ν.Δ.
Προηγούμενα άρθρα
