Τζάμπα λόγια τού αέρος, διαφημιστικά δίχως αισθητική και ευφυΐα, που στοχεύουν συνήθως στα ανώριμα αντανακλαστικά θεατών που παιδιαρίζουν, κενός λόγος, δημοσιογραφική φλυαρία χωρίς έρμα, από εκείνες που φυτρώνουν ακατάπαυστα στα χωράφια… άγουρων «εξεγερμένων», ανακοινώσεις σχεδίων και προγραμματισμών που δεν πείθουν, καθώς ηχούν σαν μέσα από… άδεια πουκάμισα, εύκολες και πολλές φορές άκριτες αντιπολιτευτικές κορώνες, παραταξιακές πρακτικές λες και δεν πέρασε ούτε μια μέρα από την κρίση και την κατάρρευση τού πολιτικού κατεστημένου, κυβερνητικές και αντιπολιτευτικές μεθοδεύσεις από… τα παλιά, πρόσωπα γνωστά για τις διασυνδέσεις τους με κυκλώματα, τα οποία εμφανίζονται ξανά από το πουθενά, ενίοτε και αναβίωση παραμηχανισμών μέσα από ό,τι είχε μείνει ως «αζήτητο» στο χώρο της ραδιοτηλεοπτικής εργασίας και πρακτικής, ραδιοφωνικές συχνότητες που σκοντάφτουν η μια πάνω στην άλλη, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να ακούσεις καθαρά σχεδόν κανέναν σταθμό, φτηνές προσφορές προϊόντων μέσα από τα ψηφιακά ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Μέσα από αυτή την ψηφιακή πραγματικότητα κανείς δεν καταλαβαίνει στο τέλος τίποτα! Όλα μαζί συνθέτουν ένα μιντιακό χάος…
Αναφέρομαι σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, τα οποία έχουν ως… προμετωπίδα τους την ενημέρωση και ψυχαγωγία τού πολίτη, αλλά στην ουσία, τα μεν ιδιωτικά ΜΜΕ προσπαθούν να εξυπηρετήσουν αποκλειστικά το αφεντικό, οι οποίοι, γι’ αυτόν τον σκοπό, κατάφεραν να στήσουν πολλές υπόγειες εξουσίες, ενώ τις περισσότερες φορές ασχημονούν και παραβιάζουν τους κανόνες τού ΕΣΡ και όχι μόνο, τα δε κρατικά ΜΜΕ καταλήγουν φερέφωνα της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας, χωρίς ποτέ να κατορθώσουν να γίνουν ΜΜΕ στην υπηρεσία τού πολίτη!
Τα παιχνίδια, δεν σταμάτησαν ποτέ! Ούτε καν όταν οι Σαμαράδες ανακάλυψαν πως «το μαύρο στην ΕΡΤ» θα… συνετίσει και καλά τους συνδικαλιστές της και θα τους… «διδάξει» συμπεριφορές «πρέπουσες», για το μέλλον ενός κρατικού ρ/τ φορέα (σα δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ…). Τέτοια ρεζιλίκια.
Το όλο ραδιοτηλεοπτικό σύστημα, από τις 11/9/2013, αναστατώθηκε, τόσο, που να μην μπορέσει να βρει τον βηματισμό του, παρ’ όλο που η Κωνσταντοπούλου με την Μακρή έκαναν από τότε προσπάθειες να φωνάζουν με πάθος «βοήθειααα» μέσα σε ένα μυθοπλαστικό αστυνομοκρατικό περιβάλλον που, όπως δήλωναν τότε, τις… «έπνιγε»!
Από εκείνη τη στιγμή κατανοήσαμε όλοι πως η μεν κρατική ρ/τ εισέρχεται στις αγκάλες τού ΣΥΡΙΖΑΪΚΟΥ κράτους και των συνδικαλιστικών του εκφάνσεων με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ σχεδόν όλα τα άλλα ιδιωτικά κανάλια, συνεχίζουν τον εναγκαλισμό τους με τις υπόλοιπες πολιτικές τάσεις τού πασσών των πολιτικών αποχρώσεων, και μέρους της Αριστεράς (όπου η οσμή της υπάρχει ακόμα…)
Τα δυόμιση χρόνια που κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ρ/τ παιχνίδι παίζεται με ένταση, ξέφρενους ρυθμούς και στελεχικές ανθρωποθυσίες στο βωμό της προοπτικής ενός ελεγχόμενου, για άλλη μια φορά, επικοινωνιακού τοπίου. Με λίγα λόγια, όλα τα ίδια μένουν…
Όλα, τα πάντα, είναι επικοινωνία. Έστω βαλκανικής αντίληψης. Αυτή τη στιγμή, ο ποιοτικός πήχης των ραδιοτηλεοπτικών μέσων είναι σε χαμηλότατο βαρομετρικό…
Ανοίγεις τα ιδιωτικά ραδιόφωνα για να περάσεις το πρωινό σου και βομβαρδίζεσαι από ατελείωτα διαφημιστικά πακέτα δίχως όρους και χρόνους. Τα πάντα αποφασίζονται από τη διάθεση των σταθμών να εισπράξουν όσο περισσότερο χρήμα γίνεται, χωρίς κανόνες οι οποίοι-υπενθυμίζω-είναι ήδη καταγεγραμμένοι σε συμφωνίες, νόμους και καταστατικά. Το… φαινόμενο το συναντάμε συχνότατα. Πολυνομία διάσπαρτη γύρω μας, ζαλίζει εύκολα όποιον επιχειρεί να εξιχνιάσει οτιδήποτε.
Έτσι και στα ραδιοτηλεοπτικά.
Παράλληλα, στη φαντασία μου έχω την εικόνα έναν καλωδιωμένο από παντού δημοσιογράφο. Από τα αφτιά, από τα ρουθούνια, το στόμα, από παντού καλώδια βγαίνουν και μπαίνουν, μικρά, μεγάλα καλώδια, βύσματα, πρίζες, διακόπτες. Ένας Homo electricus του 21ου αιώνα… Περισσότερο μού κάνει για ρομπότ, από μέλλουσες εποχές, στις οποίες θα είμαστε ξένοι μέσα στο τοπίο της πόλης… Μια τέτοια μορφή δημοσιογραφίας θα προβάλλεται στις συνειδήσεις μας. Μια εικόνα που δεν θα γίνει ποτέ συμβατή με τον κόσμο.
Ίσως διανύουμε τη χειρότερη μεταπολιτευτική ραδιο/τηλεοπτική περίοδο, δίχως φαντασία, όραμα, προγραμματισμούς, στόχους. Ένα πλήρες σκοτάδι βασιλεύει στον ορίζοντα.
Όλα αλλάζουν ραγδαία. Πρόσωπα, συνεργασίες, δοκιμές, ανιχνευτικές κινήσεις. Τα τόσα αμέτρητα προγράμματα που δοκιμάστηκαν στο παρελθόν, δεν επαρκούν για το τώρα και το μέλλον, στο κάθε ρ/τ μέσον. Εκπομπές πετσοκομμένες. Άλλες που ξεκινούν και την επόμενη εβδομάδα σταματάνε. Φτηνές, φτηνότατες παραγωγές που δεν αντέχουν σε δημόσια θέα. Παραγωγοί, οι οποίοι «χρεώνονται» με καθημερινά τετράωρα και πεντάωρα προγράμματα λόγου και ενημέρωσης, δοκιμαζόμενοι από τις τόσες ώρες απάνθρωπης ραδιοφωνικής πρακτικής, η οποία προφανώς τους κουράζει και απαξιώνει το προϊόν τους, κάτι που παραβλέπει παραδειγματικά το ίδιο το μέσον, το έχει επιβάλλει συνθήκες Μεσαίωνα στους εργαζομένους του… Το σύγχρονο δόγμα: «Περισσότερη δουλειά, λιγότερες αποδοχές.» Αυτές οι δύσκολες συνθήκες επικρατούν όχι σε ένα και δυο ρ/τ μέσα, αλλά σε πολλά ταυτοχρόνως, απόρροια της μεγάλης ανεργίας που έχει πλήξει τον κλάδο.
Τα μουσικά διαλείμματα, οι ώρες ψυχαγωγίας, το ελληνικό τραγούδι, το ξένο τραγούδι, όλα στριμωγμένα και κακοστημένα, ανίκανα να σταθούν δίπλα στον ακροατή-θεατή για να λειτουργήσουν δημιουργικά.
Τα δελτία ειδήσεων χάνουν σταθερά ακροαματικότητες και θεαματικότητες, όπως και κάθε πολιτική συζήτηση. Το φαινόμενο της μεγάλης πτώσης τού έντυπου Τύπου έχει διαχυθεί ταχύτατα και στα ιντερνετικά, ηλεκτρονικά ραδιοκύματα και συχνότητες.
Θα έλεγε κανείς πως όλο αυτό το κακό των ιδιωτικών, τα πρωινάδικα, τα απογευματάδικα, οι απίστευτες ελαφρότητες επί της οθόνης, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως προστατευτική ασπίδα για τις εκπομπές της ΕΡΤ που την πληρώνουμε για να συντηρείται και να υπάρχει…
Αμ δε! Ο κρατικός ρ/τ φορέας, εκτός από την ποιοτική του αποδυνάμωση κυρίως ραδιοφωνικά και ενημερωτικά, αποδεικνύει την βαθύτατη διοικητική και στελεχική κρίση του, σε επίπεδο φαγωμάρας και ανταγωνισμού υψηλών στελεχών, προερχόμενα απ’ ευθείας από τις επιλογές τού Μεγάρου Μαξίμου. Ξηλώνονται πρόσωπα πρώην εμπιστοσύνης (βλέπε: Τσακνής) και μπαίνουν νέα που θα δοκιμαστούν κι αυτά από την παρούσα εξουσία. Όλα υπό δοκιμή πάντα. Το παιχνίδι-επαναλαμβάνω-ξαναπαίζεται με τον ίδιο τρόπο, όπως πάντα, με κάθε κυβέρνηση. Αλλάζουν μόνο οι παρονομαστές. Οι αριθμητές παραμένουν, σαφές δείγμα πως αυτό το ρημάδι το κτήριο της Μεσογείων, το ραδιομέγαρο, δεν έχασε ποτέ το ενδιαφέρον της κατοίκησης (διάβαζε: κατοχής), από τις εξουσίες οι οποίες περνούν και θα περνούν ασταμάτητα απ’ αυτό τον τόπο, κατοικοεδρεύοντας στον 5ο όροφο του κτηρίου, αγναντεύοντας το ελληνικό τοπίο καβάλα στις ραδιοσυχνότητες…
(Μερικοί επιμένουν να υποστηρίζουν πως το ραδιομέγαρο είναι στοιχειωμένο, χρόνια τώρα, από καλικαντζαράκια, φαντάσματα, αράχνες, νυχτερίδες, δαίμονες και γριές μάγισσες στιλ Maleficent…)
Τέλος, η κακοδαιμονία της ΕΡΤ οφείλεται στην διασύνδεσή της με την εκάστοτε κυβέρνηση, όπως και στην συνδικαλιστική της υπόσταση. Αυτή η μόνιμη εξάρτηση αντιλήψεων και αποφάσεων, δημιουργεί πάντα τα γνωστά νοσήματα ολόκληρου τού κλάδου τού υπαλληλικού δυναμικού της. Και, ως φαίνεται, δεν θα πάψει ποτέ να υφίσταται, να ελλοχεύει, να τροφοδοτεί και να καθορίζει τα… συμπαντικά της ΕΡΤ.
*Ο Νότης Μαυρουδής είναι κιθαριστής – συνθέτης
Προηγούμενα άρθρα του
