Η επιστολή αγανακτισμένου κρητικού επιχειρηματία σε Τσίπρα

Την αγανάκτησή του για την παντελή αδιαφορία του κράτους απέναντι στους πολίτες εκφράζει μέσα από επιστολή του προς τον Αλέξη Τσίπρας ένας επιχειρηματίας από τα Χανιά.
Ο λόγος για τον Μανώλη Βολικάκη, ο οποίος φιλοξενούσε για σχεδόν τέσσερα χρόνια 150 μετανάστες στο ξενοδοχείο του, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ ως αποζημίωση. 
Στην επιστολή του ο κ. Βολικάκης επισημαίνει το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα που προκάλεσε η κατάσταση αυτή στην επιχείρησή του και κατά συνέπεια στην οικογένειά του, αναζητώντας λύση όλα αυτά τα χρόνια, δίχως όμως κανένα αντίκρισμα.

Η επιστολή της οικογένειας Βολικάκη έχει ως εξής:
«Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,
Με αφορμή την επίσκεψή σας στην Κρήτη και στα Χανιά, θα θέλαμε να σας εκφράσουμε την έντονη δυσαρέσκεια μας, σχετικά με την στάση που έχετε τηρήσει όσον αφορά στο τεράστιο οικονομικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε στις οικογενειακές μας επιχειρήσεις εξαιτίας της φιλοξενίας 150 Σύρων προσφύγων, από τον Απρίλιο του 2014 μέχρι και μερικούς μήνες πριν, το 2017, όπου και έφυγαν οι εναπομείναντες τελευταίοι απ’ αυτούς.
Η επιστολή αυτή θέλει να εκφράσει ένα παράπονο. Το παράπονο του απλού Έλληνα πολίτη που αγνοείται από το επίσημο κράτος του, αυτό το κράτος που απαιτεί να το υπακούεις, αλλά κωφεύει στα δικά του αιτήματα.
Όταν οι πρωτεργάτες του Γαλλικού Διαφωτισμού θεμελίωναν διά του λόγου τους την έννοια του «Κοινωνικού Συμβολαίου», σίγουρα δεν θα μπορούσαν να φανταστούν σε ποιο σημείο ευτελισμού θα μπορούσε να φτάσει το όραμά τους, η υλοποίηση δηλαδή της Δημοκρατικής Διακυβέρνησης στην Ευρώπη και μάλιστα στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, στη χώρα μας.
Για 3,5 ολόκληρα χρόνια απευθύνουμε επιστολές προς κάθε αρμόδιο, ομοίως και προς Εσάς, τον Πρωθυπουργό της χώρας μας, για την κατάφωρη αδικία που συντελείται εις βάρος μας, εις βάρος μιας οικογένειας ξενοδόχων που λειτουργούν στα Χανιά τις ξενοδοχειακές τους μονάδες, σύμφωνα με το νόμο και με ιδιαίτερη ευαισθησία, οι οποίοι φιλοξένησαν στις εγκαταστάσεις τους 150 Σύρους πρόσφυγες, που με διαβεβαίωση των αρμοδίων κρατικών Αρχών δέχθηκαν να παράσχουν φιλοξενία, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά την ευθύνη του επίσημου κράτους και «ελαφρύνοντας» τις Αρχές από τις δικές τους ευθύνες, καθώς όπως διαφάνηκε δεν ήταν έτοιμες να αντιμετωπίσουν τέτοιου είδους και μεγέθους πρόβλημα, και οι οποίοι παραμένουν απλήρωτοι μέχρι σήμερα, αντιμετωπίζοντας το φόβο της ολικής οικονομικής κατάρρευσης.
Σας υπενθυμίζουμε το χρονικό της αλληλογραφίας μας, η οποία μέχρι και σήμερα παραμένει αναπάντητη:
Προς Πρωθυπουργό της Ελλάδας, κ. Αλέξη Τσίπρα:
Επιστολή 02/02/2015
Επιστολή 10/07/2015
Επιστολή 06/10/2015
Επιστολή 18/10/2016
Πριν από αυτές τις επιστολές απευθυνθήκαμε και στους προηγούμενους πρωθυπουργούς της χώρας, αφού η υπόθεσή μας χρονίζει, οι πρόσφυγες ήρθαν στα ξενοδοχεία μας τον Απρίλιο του 2014(!) και ολοκληρωτικά απεχώρησαν μόλις φέτος, αφήνοντας τις εγκαταστάσεις μας σε αθλία κατάσταση.
Να σημειώσουμε εδώ ότι επιστολές που καταδεικνύουν το πρόβλημά μας έχουν αποσταλεί προς Εσάς αλλά και προς τα αρμόδια Υπουργεία, κατά τη διάρκεια της δικής σας διακυβέρνησης, τόσο από τον Αντιπεριφερειάρχη Χανίων, όσο και από τον Περιφερειάρχη Κρήτης αλλά και από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, χωρίς ωστόσο να έχουμε λάβει ως τώρα μια απάντηση ή να έχει δοθεί λύση.
Επιπλέον το θέμα μας έχει απασχολήσει την Ελληνική Βουλή με επερωτήσεις βουλευτών του Νομού Χανίων τόσο επί δικής σας διακυβέρνησης όσο και επί της προηγούμενης.
Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,
Μία ακόμη αφορμή για την παρούσα επιστολή αποτελεί η εμπειρία μας, ως ξενοδόχοι, από το περιστατικό που βιώσαμε φέτος, το οποίο και μας έκανε να νιώσουμε «πολίτες 1ης κατηγορίας στην Ευρώπη» και «παιδιά ενός κατώτερου Θεού στη χώρα μας».
Το καλοκαίρι του 2017, φιλοξενήσαμε στις εγκαταστάσεις μας μία Ελβετίδα πολίτη, η οποία αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα. Η εν λόγω κυρία ήρθε διακοπές, χωρίς να ενημερώσει τον επιβλέποντα ιατρό της, με αποτέλεσμα, μόλις τελείωσαν τα χρήματά της να παρουσιάσει αποκλίνουσα συμπεριφορά και να δημιουργήσει πρόβλημα στη μεταξύ μας επικοινωνία. Επειδή, παρ’ όλη τη δυσάρεστη εμπειρία μας, ο χαρακτήρας του ανθρώπου δεν αλλάζει, φερθήκαμε στην κυρία από την Ελβετία με την αρμόζουσα συμπεριφορά.
Την περιθάλψαμε, επικοινωνήσαμε με την Ελβετική Πρεσβεία, γενικά πράξαμε τα δέοντα, όπως και στην περίπτωση των Σύρων προσφύγων.
Η ανταπόκριση του Ελβετικού κράτους ήταν άμεση. Μας ευχαρίστησαν, μας είπαν να βρούμε τον κατάλληλο ψυχίατρο για την παρακολούθηση της κυρίας, να φροντίσουμε για τον επαναπατρισμό της και εν συνεχεία, εξόφλησαν όλες τις δαπάνες και επιπροσθέτως έστειλαν ευχαριστήρια, μαζί με δώρα, για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,
Αντιλαμβάνεστε πού εδράζεται η βάση του παραπόνου μας. Στο γεγονός ότι συνειδητοποιούμε τη διαφορετική προσέγγιση των δύο χωρών. Η Ελλάδα, η χώρα μας, μας αγνοεί. Η Ελβετία μας επιβραβεύει.
Δεν έχουμε λόγια!!!
Έστω και την ύστατη στιγμή, με την πεποίθηση ότι απευθυνόμαστε σε μία κορυφαία προσωπικότητα της Πολιτικής Ελληνικής Σκηνής και με την κατανόηση της δύσκολης συγκυρίας της χώρας, ευελπιστούμε στη θετική σας, επιτέλους, ανταπόκριση στο αίτημά μας. Ευελπιστούμε έστω και τώρα να αποκατασταθεί η αδικία που έχει συντελεστεί εις βάρος μας.
Η κατάληξη μιας νομικής εμπλοκής που αναδεικνύεται ως λύση κάθε φορά που κάποιος πολίτης συνεργάζεται με τον Δημόσιο Τομέα -χωρίς να έχει την ανάλογη εμπειρία- γνωρίζουμε όλοι ότι είναι μία χρονοβόρα διαδικασία που εξουθενώνει χρονικά, οικονομικά και ψυχολογικά, με ένα ενδεχόμενο αποτέλεσμα μετά την παρέλευση πολλών χρόνων, όταν πια οι «αντίδικοι» πολίτες θα έχουν καταστραφεί. Το ίδιο θα συμβεί και στις οικογενειακές μας επιχειρήσεις, αν ακολουθήσουμε αυτή τη λύση.
Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,
Σας καλούμε να δώσετε τη λύση στο πρόβλημά μας, στην ανάγκη να νομοθετηθεί ειδική ρύθμιση, αν υπάρχει νομικό κενό. Έτσι μόνο θα αποκατασταθεί η αδικία εις βάρος μας και ταυτόχρονα θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη μας προς το Ελληνικό Κράτος, καθώς και η εμπιστοσύνη κάθε Έλληνα πολίτη που εμπλέκεται σε συναλλαγή μαζί του.
Με τιμή
Για την οικογένεια
Ι. & Ε. Βολικάκη
Μανώλης Ιωαν. Βολικάκης»