Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, Πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, εγκαινίασε στις 16 Σεπτεμβρίου, στην Άγκυρα, το Πολιτιστικό Κέντρο και Μουσείο Ζουλφού Λιβανελί.
Το Πολιτιστικό Κέντρο Λιβανελί ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του σοσιαλιστή δημάρχου της Τσανκάγια, Αλπερ Τασντελέν. Στην τελετή εγκαινίων παραβρέθηκαν ο μουσικός και συγγραφέας Ζουλφού Λιβανελί, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία και ηγέτης του κόμματος – μέλους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, πολιτικοί, πρέσβεις, εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών, καλλιτέχνες και διανοούμενοι.
Στην ομιλία του, ο Γιώργος Παπανδρέου, είπε μεταξύ άλλων:
«Ο Ζουλφού Λιβανελί έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου και την καρδιά του Ελληνικού λαού. Ως συνθέτης και συγγραφέας, αλλά και επειδή είχε το θάρρος να ζήσει σύμφωνα με τις αξίες του. Αγωνίστηκε ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς στην Τουρκία τη δεκαετία του 70. Φυλακίστηκε, έζησε στην εξορία, όπως πολλοί Έλληνες δημοκράτες, μαζί και η οικογένεια μου.»
Και συμπλήρωσε πως «ο Ζουλφού Λιβανελί ήταν πρωτοπόρος στους αγώνες για την ειρήνη. Για τη φιλία και τη συνεργασία ανάμεσα στον Ελληνικό και την Τουρκικό λαό. Μέσα από τη συνεργασία του με τον Μίκη Θεοδωράκη άνοιξε το δρόμο για την βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία σε εποχές όπου κυριαρχούσαν η αντιπαλότητα και οι προκαταλήψεις.
Ο Ισμαήλ Τζέμ είχε πει στον Ζουλφού ότι εκείνος κι ο Θεοδωράκης προετοίμασαν το έδαφος όπου βαδίσαμε αργότερα ο Ισμαήλ κι εγώ. Ο Τζεμ, Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας την εποχή που ήμουν αντίστοιχα ΥΠΕΞ της Ελλάδας, έγινε ένας καλός φίλος. Κι αυτό, γιατί παρά τις διάφορες μας, αφιερώσαμε μεγάλο μέρος της ζωής μας, συνεργαζόμενοι στενά, για να οικοδομήσουμε μια σταθερή Ελληνο- τουρκική προσέγγιση.
Καταφέραμε να εγκαινιάσουμε μια νέα εποχή για τις διμερείς μας σχέσεις που παρά τα εμπόδια συνεχίζεται και σήμερα. Αυτή η νέα εποχή των σχέσεων δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τη στήριξη των λαών μας, Ελλήνων και Τούρκων. Και ο Ζουλφού Λιβανελί έπαιξε μεγάλο ρόλο φέρνοντας κοντά τους ανθρώπους με τη μουσική του.»
Απευθυνόμενος στον κ. Λιβανελί, επικεντρώθηκε στις αξίες των προοδευτικών, σε καιρούς μεγάλων προκλήσεων:
«Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το σημερινό κόσμο, φίλε Ζουλφού, είναι ότι απέδειξες ότι μπορούμε να κάνουμε το όραμα πράξη. Αρκεί να υπάρχουν θαρραλέοι αγωνιστές. Αγωνιστές για την αλλαγή. Γι’ αυτό το όνομα Λιβανελί είναι σημαντικό για το παγκόσμιο προοδευτικό Κίνημα. Αντιπροσωπεύει τους διανοούμενους που μάχονται για αξίες. Τις δικές μας αξίες. Τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα, δικαιώματα, την ελευθερία της έκφρασης, την αλληλεγγύη, το διάλογο.
Γιατί αυτές οι αξίες είναι τόσο σημαντικές σήμερα; Σήμερα αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις ενός παγκοσμιοποιημένου κόσμου. Από τη μια δημιουργούνται νέες ευκαιρίες. Από την άλλη δημιουργούνται νέα προβλήματα. Μεγάλες αλλαγές που δημιουργούν στις κοινωνίες μας βαθιά ανασφάλεια. Τα φαινόμενα αυτά δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά αν δεν κατανοήσουμε τις επιπτώσεις μιας παγκοσμιοποίησης χωρίς κανόνες που αφήνει πολλούς ανθρώπους στο περιθώριο.
Πώς πρέπει να αντιδράσουμε, ως κοινωνίες, ως πολιτικοί ηγέτες, ως μαχόμενοι διανοούμενοι;
Υπάρχουν δυο τρόποι:
Ο ένας είναι η καλλιέργεια του φόβου – η διαίρεση των κοινωνιών. Η δαιμονοποίηση ανθρώπων για λόγους πολιτικούς, εθνοτικούς, θρησκευτικούς. Να βαφτιστεί ό,τι διαφορετικό ως απειλή, χτίζοντας το μίσος.
Υπάρχει η άλλη οδός. Να οικοδομούμε τη συνεργασία. Να ενδυναμώνουμε τους ανθρώπους. Να στηρίζουμε πολιτικές που προωθούν το σεβασμό, την ελπίδα και την αλληλεγγύη.
Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε οικονομικές κρίσεις, όπως αυτή που πέρασε η Ελλάδα, χωρίς αλληλεγγύη. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή χωρίς συνεργασία. Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες χωρίς διασυνοριακή συνεργασία. Δεν μπορούμε να εξανθρωπίσουμε την παγκόσμια οικονομία αν δεν ρυθμίσουμε την συγκέντρωση του πλούτου και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.»
Ο Γ. Παπανδρέου αναφέρθηκε και στα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ειδικά σε ό,τι αφορά τη σχέση ΕΕ-Τουρκίας:
«Τα παραπάνω είναι ένας από τους λόγους που πιστεύω ότι πρέπει να αφήσουμε ανοιχτή την πόρτα της συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Να αφήσουμε ανοιχτή την πόρτα για ένα ευρωπαϊκό μέλλον του Τουρκικού λαού. Μπορεί κανείς να διαφωνεί και να κάνει αυστηρή κριτική σε πολλά πράγματα που γίνονται σήμερα στην Τουρκία. Όμως το να κλείσουμε την πόρτα δεν θα άλλαξε κάτι, θα τιμωρήσει τον Τουρκικό λαό Και θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης για άλλη μια φορά από όσους πιστεύουν ότι οι τοίχοι και η απομόνωση μπορούν να λύσουν τα προβλήματα. Θα χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία αρνητικών στερεοτύπων για την Ευρώπη και τις αξίες της στο μυαλό του Τουρκικού λαού, που θα ακούσουν πως η Ευρώπη αποκλείει την Τουρκία για θρησκευτικούς λόγους.
Οι πόρτες πρέπει να μείνουν ανοιχτές και ο διάλογος να συνεχιστεί. Κι εγώ προσωπικά, θα εξακολουθήσω να υποστηρίζω τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Τουρκίας.
Επέλεξα να είμαι προοδευτικός και σοσιαλιστής γιατί πιστεύω ότι δεν μπορούμε να βελτιώσουμε τον κόσμο, να βελτιώσουμε τις κοινωνίες μας χωρίς τη συμβολή του λαού, τη συμμετοχή των πολιτών. Αλλά χρειαζόμαστε φωτισμένους διανοούμενους που θα εμπνεύσουν το πάθος, θα παλέψουν μαζί μας για ένα δικαιότερο κόσμο.
Εμείς οι πολιτικοί πρέπει να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών σε ό,τι αφορά το σεβασμό των δικαιωμάτων και την καταπολέμηση της ανισότητας. Οι διανοούμενοι και οι καλλιτέχνες μπορούν να αγγίξουν τις χορδές της συλλογικής ψυχής που κινητοποιεί το πάθος και κάνει την αλλαγή δυνατή.
Γι’ αυτό ο Ζουλφού Λιβανελί, αποτελεί ένα σημαντικό πρότυπο. Είναι συνθέτης, συγγραφέας, παθιασμένος στοχαστής, έχει κριτικό πνεύμα, είναι άνθρωπος της δράσης, έχει αρχές, αποτελεί αντίδοτο σε έναν κόσμο που απειλείται από μία κατασκευασμένη πραγματικότητα.»
