H Wall Street Journal αναλύει την κίνηση του ΔΝΤ να συμμετάσχει επί της αρχής στο ελληνικό πρόγραμμα χωρίς χρηματοδότηση και επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει τα σχέδια και τις κινήσεις του Ταμείου.
Όπως το είχε προαναγγείλει στις 15 Ιουνίου, η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ ενημέρωσε τη Δευτέρα το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου σχετικά με τις αποφάσεις που ελήφθησαν στο τελευταίο Eurogroup για το ελληνικό ζήτημα. Η κ. Λαγκάρντ ενημέρωσε εκτενώς για τις αποφάσεις, τις λεπτομέρειες και για την εμπλοκή του Ταμείου όπως και για τις επαφές που πραγματοποίησε στο Λουξεμβούργο. Στο τυπικό μέρος στο Συμβούλιο έθεσε τα δεδομένα της «κατ’ αρχήν συμφωνίας» των 2 δισ. δολ. δηλαδή της συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα αλλά χωρίς χρηματοδότηση έως ότου προσδιοριστούν επαρκώς τα μέτρα για το χρέος. Κάτι που κατά την εκτίμηση του Ταμείου δεν έγινε στη συνεδρίαση των ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο φαίνεται πως ρισκάρει να υπονομεύσει την ίδια του την αξιοπιστία, με την απόφασή του να εμπλακεί ξανά στο ελληνικό πακέτο διάσωσης. Μακροπρόθεσμα, ωστόσο, αυτό το πολιτικό ρίσκο μπορεί τελικώς να αποκαταστήσει αυτήν την αξιοπιστία, υποστηρίζει ο αρθρογράφος της Wall Street Journal Ian Talley, σε ανάλυσή του για τους λόγους που το ΔΝΤ αποφάσισε να προχωρήσει σε επί της αρχής έγκριση του ελληνικού προγράμματος.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Talley, η απόφαση της Κριστίν Λαγκάρντ να υποστηρίξει «επί της αρχής» το πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα άνοιξε το δρόμο για να ξεκλειδώσουν οι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών τη δόση για την Αθήνα και έτσι να αποφευχθεί μια κρίση ρευστότητας για τη χώρα τον Ιούλιο.
Αυτή η συμφωνία συνιστά έναν συμβιβασμό, προσθέτει ο Talley. Η Γερμανία θα μπορέσει να πει στους ψηφοφόρους ότι το ΔΝΤ αποφάσισε να συμμετάσχει στο αμφιλεγόμενο ελληνικό πρόγραμμα, παρά το γεγονός ότι δεν προβλέπεται στο άμεσο μέλλον κάποια χρηματοδότηση. Από την άλλη, το ΔΝΤ εμφανίζεται να έχει μείνει πιστό στις αρχές του, επιμένοντας στην ελάφρυνση χρέους για την Αθήνα πριν συζητήσει οποιαδήποτε εκταμίευση. Τέλος, η Ελλάδα αποφεύγει το οικονομικό χάος, ενώ η κυβέρνηση επιδοκιμάζεται για την ψήφιση των μεταρρυθμίσεων. Ωστόσο, ορισμένοι αναλυτές αναφέρουν πως η συμφωνία αφαιρεί ένα μέρος της διαπραγματευτικής δύναμης που είχε το Ταμείο προς τους δανειστές της Ελλάδας, καθώς η Αθήνα έχει μια σειρά από πληρωμές να κάνει εντός του Ιουλίου.
Το Ταμείο γνώριζε ότι η Γερμανία ήθελε τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα και την αποφυγή νέων αναταράξεων στην περιοχή και έτσι χρησιμοποιούσε το ορόσημο του Ιουλίου για ασκήσει πίεση στο Βερολίνο προκειμένου να δώσει ελάφρυνση χρέους στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αρχικός σχεδιασμός της «έγκρισης προγραμμάτων επί της αρχής» από τη δεκαετία του 1980 ανέφερε ότι αυτή ίσχυε για 30 ημέρες, προκειμένου να ασκηθεί πίεση για ελάφρυνση χρέους εάν οι συζητήσεις μεταξύ των εμπλεκομένων είχαν «κολλήσει». Από το 1984 και μετά, μόνο στην περίπτωση της Αργεντινής δεν τέθηκε η συγκεκριμένη προθεσμία.
Ο στόχος του Ταμείου
«Ο βασικός στόχος εδώ δεν ήταν να κερδίσουμε πρόσθετη διαπραγματευτική δύναμη» ανέφερε υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Ταμείου στην Wall Street Journal. «Ο στόχος ήταν να δώσουμε χώρο στους δανειστές προκειμένου να πειστούν για το θέμα της ελάφρυνσης χρέους και να επιτρέψουμε στην Ελλάδα να αποφύγει μια κρίση ρευστότητας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού» τόνισε ο αξιωματούχος.
Στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ πιστεύει πως μια συμφωνία για το χρέος δεν πρόκειται να επιτευχθεί στο επόμενο διάστημα. «Πρόκειται για ζητήματα που απαιτούν κάποιο χρόνο για να προχωρήσουν» ανέφερε ο ίδιος αξιωματούχος στην Wall Street Journal και πρόσθεσε: «Θα χρειαστούν κάποιοι μήνες ακόμη».
Σε αυτό το πλαίσιο, το ΔΝΤ εκτιμά ότι το να έθετε μια προθεσμία δεν θα βοηθούσε στην επίλυση της κατάστασης. Σύμφωνα με τον Jacob Kirkegaard, senior fellow στο Peterson Institute for International Economics, το ΔΝΤ μπορεί να θέλει στην πραγματικότητα οι δανειστές να καθυστερήσουν λίγο ακόμη. Ο Kirkegaard εκτιμά πως η Γερμανία κρατά την ελάφρυνση όσο περισσότερο μπορεί, προκειμένου ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του να προχωρήσουν στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις.
Το ρίσκο και οι πολιτικές εξελίξεις
Το Βερολίνο πιθανώς περιμένει μέχρι ο Αλέξης Τσίπρας να ξοδέψει όλο την πολιτική του δύναμη και να εκλεγεί μια νέα κυβέρνηση. Η Νέα Δημοκρατία προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις, σημειώνει η Wall Street Journal. «Το Βερολίνο έχει λίγα να κερδίσει εάν δώσει ελάφρυνση χρέους στον Τσίπρα. Θα προτιμούσε να το δώσει για να στηρίξει μια άλλη πλατφόρμα» αναφέρει στην αμερικανική εφημερίδα ο Kirkegaard.
Εάν κάτι τέτοιο συμβεί τότε το ΔΝΤ μπορεί τελικώς να έχει συμβάλει σε μια πιθανή οικονομική εξυγίανση της Ελλάδας.
«Υπάρχει μια απώλεια αξιοπιστίας λόγω του γεγονότος ότι επετράπη στη Γερμανία να αναβάλει για ακόμη μια φορά την ελάφρυνση χρέους. Σε σύγκριση όμως με την απώλεια αξιοπιστίας που θα σήμαινε μια αποχώρηση από ένα κράτος-μέλος στα μάτια των αναδυόμενων αγορών… Αυτό θα ήταν μια πολύ πιο ανησυχητική προοπτική» ανέφερε ο κ. Kirkegaard.
Η επιμονή και η κατάδειξη ότι το Ταμείο μπορεί να κατευθύνει ένα πακέτο διάσωσης ανάμεσα στην περίπλοκη πολιτική πραγματικότητα της Ευρώπης μπορεί ενδεχομένως να αποδείξει στις αναδυόμενες αγορές την αντοχή του Ταμείου.
Σε κάθε περίπτωση, η κίνηση του ΔΝΤ είναι ένα ρίσκο. Εάν η Γερμανία δεν παραχωρήσει στο μέλλον ελάφρυνση και το ελληνικό πρόγραμμα αποτύχει για τρίτη φορά, τότε η αξιοπιστία του Ταμείου θα υποστεί άλλο ένα πλήγμα.
Διαβάστε την ανάλυση του δημοσιογράφου Ian Talley της αμερικάνικης εφημερίδας Wall Street Journal με τίτλο «IMF Wagers Its Credibility in Greek Debt Waiting Game» στα αγγλικά, πατώντας ΕΔΩ
