Ο αρθρογράφος, αναλυτής και εκπαιδευτικός κ. Χρήστος Κάτσικας σε δημοσίευση άρθρου του στο διαδικτυακό έντυπο AlfaVita και στην ηλεκτρονική efsyn.gr με τίτλο «Νέος συναγερμός ΄΄κατσαρόλας΄΄ για τη σωτηρία της Παιδείας της αγοράς», αναφέρθηκε σε εμένα, με αφορμή την συμμετοχή μου σε μια εκδήλωση διαλόγου της Πρωτοβουλίας για την Παιδεία και την Ανάπτυξη (ΠΡΩ.ΠΑΙΔΕΙ.Α)
Στο άρθρο του ο κ. Χ. Κάτσικας κάνει εκτενή ονομαστική αναφορά σε εμένα για την περίοδο της θητείας μου στη θέση του Περιφερειακού Διευθυντή Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής σε θέματα διαχείρισης του εκπαιδευτικού προσωπικού. Ουσιαστικά αναπαράγει μέρος του άρθρου του, που είχε δημοσιεύσει στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ των ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ στις 6-5-2016 με τίτλο «Ολοήμερη υποκρισία και Φαρισαϊσμός», σελ 67.
Ο κ. Χ. Κάτσικας αναπαράγει ανακοινώσεις συνδικαλιστικών παρατάξεων ή οργανώσεων εκπαιδευτικών, αδιαφορώντας για την πραγματικότητα των γεγονότων και την αλήθεια.
Τις χρησιμοποιεί και ως άλλοθι ασφάλειας. Γνωρίζει για παράδειγμα ότι για την αναπλήρωση διδακτικών ωρών εισηγείται ο Σύλλογος των εκπαιδευτικών της σχολικής μονάδας και ο Διευθυντής Διεύθυνσης και επικυρώνει ο Περιφερειακός Διευθυντής. Δέχεται χωρίς αμφισβήτηση κάθε καταγγελία και την αναπαράγει συνειδητά με στόχο την προσωπική προσβολή μου. Ενδεχομένως ως αντίποινα για την ανάκληση της παράνομης και χαριστικής απόφασης του Υφυπουργού Παιδείας Λυκουρέντζου (14688/Δ2/4-2-2008), που τον αφορούσε προσωπικά.
Επίσης γνωρίζει ότι οι συλλογικότητες δεν κατέχουν το «αλάθητο», ότι διαμορφώνουν τις θέσεις τους με βάση τους πολιτικούς και εκλογικούς συσχετισμούς. Και όπως αναφέρει ο λατινοαμερικάνος δάσκαλος –αγωνιστής Paulo Freire «…κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί να αγωνιστούμε στο πλευρό των συνδικαλιστικών οργανώσεων και άλλες φορές εναντίον τους, αν η ηγεσία τους είναι σεχταριστική, είτε αριστερή, είτε δεξιά. Άλλες φορές πάλι μπορεί να πρέπει να αγωνιστούμε ως προοδευτική διοίκηση ενάντια στην οργανωμένη αντίδραση της συντήρησης να μην αλλάξει τίποτα, των προσηλωμένων στις παραδώσεις και εναντίων των νεοφιλελεύθερων που βλέπουν τον εαυτό τους ως το απαύγασμα της ιστορίας…»
Ας δούμε ποια είναι τα δεδομένα. Το όλο αφήγημα της καταστροφολογίας, για την περίοδο αυτή, δεν εδράζεται σε πραγματικά στοιχεία. Αποτελεί άλλοθι βίαιων λεκτικών και όχι μόνο συμπεριφορών στο χώρο της εκπαίδευσης. Προστίθεται στο συναίσθημα της αγανάκτησης και στη γενικότερη οικονομική κρίση, πολιτική σύγχυση και κόπωση.
Στην Περιφέρεια Εκπαίδευσης της Αττικής από τις συνολικά 3.456 σχολικές μονάδες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας συγχωνεύθηκαν 152 σχολικές μονάδες δηλαδή το 4.4% επί του συνόλου των σχολικών μονάδων της. Συγχωνεύθηκαν μονάδες συστεγαζόμενες στο ίδιο σχολικό κτίριο, είτε σε ενοικιαζόμενα κτίρια. Στις σχολικές μονάδες της Δευτεροβάθμιας, με την αύξηση του αριθμού των τμημάτων, δημιουργήθηκαν 240 νέες οργανικές θέσεις καθηγητών. Από την ετήσια δαπάνη για ενοίκια σχολικών μονάδων ύψους 8,7 εκατ. ευρώ εξοικονομήθηκε το 60%,δηλαδή περίπου 5 εκατ.ευρώ ανά έτος.
Από την ταύτιση οργανικότητας –λειτουργικότητας στα Γυμνάσια –Λύκεια και τους σχετικούς διοικητικούς ελέγχους, προέκυψε πλεόνασμα 1.480 εκπαιδευτικών με μηδενικό ωράριο, από το σύνολο των 30.521 εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας, που αναλογεί σε εξοικονόμηση δαπάνης μισθοδοσίας περίπου 45 εκατ. ευρώ, δηλαδή όσο ξεπουλήθηκε σήμερα η ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Είναι εμφανές ότι η σπατάλη κοινωνικών πόρων δεν είναι αριστερή πολιτική.
Από τα πλεονάσματα των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας οι 900 περίπου τοποθετήθηκαν σε σχολικές μονάδες Ολοήμερων Δημοτικών και οι υπόλοιποι 580 μετακινήθηκαν σε Γυμνάσια –Λύκεια άλλων Διευθύνσεων της Αττικής.
Αντιλαμβάνομαι βεβαίως το προσωπικό –οικογενειακό πρόβλημα που δημιουργήθηκε, σε ατομικό επίπεδο στους εκπαιδευτικούς από την μετακίνηση τους σε άλλη περιοχή και άλλη Διεύθυνση Εκπαίδευσης, κατά την εφαρμογή του άρθρου 31 του ν.3848/2010, αλλά ο φορολογούμενος πολίτης απαιτεί να μην υπάρχει σπατάλη κοινωνικών πόρων, όταν την ίδια ώρα αυτός κάνει αιματηρές θυσίες.
Κανένας όμως εκπαιδευτικός δεν έχασε την εργασία του ή τέθηκε σε διαθεσιμότητα. Αντίθετα με την τοποθέτηση τους στα δημοτικά σχολεία με το αναμορφωμένο ολοήμερο πρόγραμμα ΕΑΕΠ, που δημιουργήθηκε το 2010, προσφέρθηκαν στους έλληνες μαθητές και στις οικογένειες τους καινοτόμα μαθήματα, όπως Πληροφορικής, Χορού, Αισθητικής Αγωγής-Θεατρικής Αγωγής -Καλλιτεχνικά, Ξένες Γλώσσες. Δηλαδή ενισχύθηκε το Αναλυτικό Πρόγραμμα της Δημόσιας Εκπαίδευσης με καινοτομίες στο δημοτικό σχολείο.
Η εξοικονόμηση αυτή των δαπανών, που θα δεν σπαταλήθηκε στη Γενική Εκπαίδευση, επέτρεψε την πρόσληψη 800 εκπαιδευτικών της Ειδικής Αγωγής, ώστε να καλυφθεί ένα μεγάλο μέρος των αναγκών στην άσκηση υποστηρικτικών εκπαιδευτικών πολιτικών το σχολικό έτος 2010-11.
Είναι επίσης ψευδής η αναφορά για τα μεγάλα σε αριθμό μαθητών τμήματα, που προέκυψαν από τις συγχωνεύσεις ή από τον έλεγχο της Διοίκησης στην Αττική, αφού για μεν την Πρωτοβάθμια τα τμήματα με πάνω από 25 μαθητές αφορούσαν το 1,29% των τμημάτων, από 21 έως 25 μαθητές το 37,26% των τμημάτων, από 15 έως 20 μαθητές το 42% των τμημάτων και από 11 έως 15 μαθητές το 16% των τμημάτων.
Στα Γυμνάσια τα τμήματα με πάνω από 26 μαθητές αποτελούσαν το 20% των τμημάτων, από 21 έως 25 μαθητές το 48,93% των τμημάτων και από 15 έως 20 μαθητές το 30% των τμημάτων.
Στα Γενικά Λύκεια ο αριθμός των μαθητών με πάνω από 26 μαθητές αφορούσε το 15,40% των τμημάτων, από 21 έως 25 μαθητές το 51,57%των τμημάτων, από 16 έως 20 μαθητές το 25% των τμημάτων και από 11 έως 15 μαθητές το 6,45 των τμημάτων.
Όπως φαίνεται η αναφορά του κ. Χ. Κάτσικα ότι κατά τη διάρκεια της τριετούς θητείας μου (Ιανουάριος 2010-Ιανουάριος 2013) «απελύθησαν εκατοντάδες εκπαιδευτικοί και έκλεισαν ολόκληροι τομείς και ειδικότητες στα επαγγελματικά σχολεία» δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια.
Την περίοδο αυτή η εκπαίδευση δεν είχε συμπεριληφθεί στο περιεχόμενο της πρώτης συμφωνίας-μνημόνιο. Αντίθετα ακολουθήθηκε μια πολιτική εξορθολογισμού με βάση τα πραγματικά δεδομένα και την πολιτική Ελέγχου Νομιμότητας -Διαφάνειας- Αποτελεσματικότητας. Στόχοι ήταν ο εξορθολογισμός της Διοίκησης, η εξοικονόμηση δημόσιων πόρων καθώς και η ενίσχυση και αναβάθμιση της προσφερόμενης δημόσιας εκπαίδευσης.
Δυστυχώς στη χώρα μας έχει επικρατήσει η στρεβλή αντίληψη λειτουργίας των θεσμών.
Τα συνδικαλιστικά όργανα δεν νομοθετούν, δεν διοικούν. Εξάλλου και η Βουλή των Ελλήνων συλλογικότητα είναι και καθορίζει τους νόμους, με τους οποίους λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα. Η Νομιμότητα και η Διαφάνεια, κατά την άσκηση της διοίκησης στη εκπαίδευση, ενισχύει την αξιοπρέπεια και το αίσθημα δικαιοσύνης στους εκπαιδευτικούς .
Σε ότι αφορά τις εξελίξεις των εκπαιδευτικών θεμάτων της εποχής, η δική μου προσέγγιση είναι ότι, η εφαρμογή της πολιτικής του «Νέου Σχολείου» θα είχε οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα το εκπαιδευτικό μας σύστημα και θα βοηθούσε καθοριστικά στην παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας. Όσοι την υπονόμευσαν βοήθησαν στην παράταση της κρίσης.
* Ο Γιάννης Κουμέντος είναι Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε.
Προηγούμενα άρθρα
- Γιάννης Ν. Κουμέντος*: Προβληματισμοί και προβλήματα από την εφαρμογή του Ενιαίου Τύπου Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου.
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Ιδεοληψίες, αποσπασματικότητα και συντεχνιασμός. Οι παιδικές ασθένειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος
- Γιάννης Κουμέντος*: Και τώρα τι γίνεται με το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολειό με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ); 4ο Μέρος
- Γιάννης Κουμέντος*: Και τώρα τι γίνεται με το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολειό με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ); 3ο Μέρος
- Γιάννης Κουμέντος*: Και τώρα τι γίνεται με το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολειό με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ); 2º Μέρος
- Γιάννης Κουμέντος*: Και τώρα τι γίνεται με το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολειό με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ); 1ο Μέρος
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Ελληνική εκπαίδευση: Οι προκλήσεις της εποχής και το φαινόμενο του σύγχρονου Σίσυφου.
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Με αφορμή την έναρξη του διαλόγου για την παιδεία…
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Περί «Γυμνασιοποίησης» του Δημοτικού Σχολείου
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Τα ολοήμερα δημοτικά σχολεία με ΕΑΕΠ, ο νέος ρόλος των εκπ/κών και οι δυσκολίες εφαρμογής του προγράμματος
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Ο νέος ρόλος και οι επιμορφωτικές ανάγκες των εκπαιδευτικών
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Από το λαϊκισμό και τη δημαγωγία, στην πρόταξη πολιτικών εξυγίανσης και ανάπτυξης
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Η παγκοσμιοποίηση και η κρίση των Εκπαιδευτικών Συστημάτων
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Χρειαζόμαστε ένα σχολείο που να αγαπά τα παΐδια
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: «Τηλεσκουπίδια» ή προϊόντα ελεύθερης αγοράς;
- Γιάννης Ν. Κουμέντος: Νέες τεχνολογίες στην εκπαίδευση: στο κρεβάτι του Προκρούστη
