Κι ενώ ήταν στο προσκήνιο η κρίση στις σχέσεις Τουρκίας- Γερμανίας με αφορμή την απαγόρευση εκστρατείας από Τούρκους πολιτικούς της κυβέρνησης για το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου, το Σαββατοκύριακο ξέσπασε πιο βαθιά κρίση με την Ολλανδία για το ίδιο θέμα και νομίζουμε ότι θα υπάρξει και συνέχεια με άλλες χώρες.
Το ερώτημα είναι γιατί φουντώνει αυτή η αντιπαράθεση και ποιος βγαίνει κερδισμένος; Εκτιμούμε ότι αυτή η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τους ευνοεί όλους.
Ευνοεί και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που προεκλογικά πιέζονται από ακροδεξιά κόμματα σε σχέση με του μετανάστες και τους μουσουλμάνους. Έτσι μπορούν να βγουν μπροστά και να αποκομίσουν οφέλη.
Περισσότερο όμως ευνοείται ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν. Το Ερντογάν, ο οποίος προσδοκά οι απαγορεύσεις αυτές να βοηθήσουν στη συσπείρωση των εθνικιστών στην Τουρκία υπέρ του ΝΑΙ και για να το πετύχει πρέπει να ενισχυθεί η ρητορική της βαλλόμενης από παντού Τουρκίας, που έχει βρει πρόσφορο έδαφος μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα. Αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί του Προέδρου Ερντογάν, που σύμφωνα με πληροφορίες δεν είχε και τα καλύτερα δυνατά μηνύματα για την έκβαση του δημοψηφίσματος, δεδομένου ότι στο στρατόπεδο τον εθνικιστών επικρατεί διχασμός.
Πρέπει να σημειωθεί επίσης πως κυβέρνηση και Ερντογάν δεν επιθυμούν απλά μια οριακή επικράτηση του Ναι, τύπου 51-52% έναντι 49-48%, που θα άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης του αποτελέσματος. Αλλά μια ξεκάθαρη νίκη με όσο μεγαλύτερη δυνατή διαφορά.
