Μάκης Γιομπαζολιάς: Οι τρείς στρατηγικές του ΣΥΡΙΖΑ

Λοιπόν, τα πράγματα είναι πιο απλά από όσο συνηθίζουμε να τα… απλουστεύουμε. Αρκεί να βλέπουμε την αλήθεια, να δεχόμαστε την πραγματικότητα και να μην την διαστρεβλώνουμε με βολικές υποκρισίες.

Ας αφήσουμε τις αυτάρεσκες πομφόλυγες. Και ας προσγειωθούμε στην σκληρή πραγματικότητα, λέγοντας την αλήθεια. Για όλα και για όλους.

Η Κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ισχυρίζεται (και το κυβερνητικό κόμμα υποστηρίζει), ότι υποχρεώθηκε να συμβιβασθεί με τους δανειστές της χώρας και να φέρει το τρίτο μνημόνιο, επειδή οι προηγούμενες Κυβερνήσεις, αφού χρεοκόπησαν την χώρα, την δέσμευσαν με τα προηγούμενα μνημόνια και την αποτελείωσαν.

Η αλήθεια είναι, ότι πράγματι οι “προηγούμενοι” χρεοκόπησαν την χώρα. Με αλόγιστες πολιτικές, που έκαναν την ελληνική κοινωνία να καταναλώνει δανεικά αντί να παράγει προϊόντα, να εισάγει λιγότερα και να εξάγει περισσότερα. Με αποκορύφωμα την τραγική πενταετία 2004-2009, όταν εκτοξεύθηκαν τα ελλείμματα και διπλασιάσθηκε το δημόσιο χρέος.

Η αλήθεια όμως είναι επίσης, ότι στους “προηγούμενους” δεν ήταν μόνο Κυβερνήσεις. Ήταν και αντιπολιτευόμενα κόμματα, με προεξέχοντα το ΚΚΕ και τον Συνασπισμό (μετέπειτα Σύριζα). Που πολεμούσαν λυσσαλέα κάθε απόπειρα δημοσιονομικού νοικοκυριού, σημαντικών μεταρρυθμίσεων και παραγωγικής ανάταξης. Στήριζαν κάθε διεκδίκηση, ακόμη και αν ήταν ζημιογόνα για την εθνική οικονομία. Και αδιαφορούσαν για το καλύτερο μέλλον ενός συστήματος που ήθελαν να γκρεμίσουν. Ουδείς λοιπόν αναμάρτητος.

Η αλήθεια είναι, ότι τουλάχιστον το πραγματιστικό τμήμα στην ηγεσία του Σύριζα καθόλου δεν αυταπατήθηκε. Γνώριζε, όταν πριν από τις εκλογές του 2015 έταζε ότι θα σκίσει τα μνημόνια και δεν θα πληρώσει το δημόσιο χρέος, ότι αυτό δεν ήταν δυνατόν να συμβεί στην σημερινή Ευρώπη και στον πλανήτη Γη. Και εξαπάτησε τον λαό, τάζοντας “φύκια για μεταξωτές κορδέλες”, μόνο και μόνο για να πάρει την εξουσία.

Η αλήθεια είναι, ότι στην περιβόητη “διαπραγμάτευση” του πρώτου εξαμήνου του 2015 ο κυβερνητικός πλέον Σύριζα άλλα έδειχνε και άλλα έκανε, συνειδητά. Έδειχνε εθνικό τσαμπουκά, για να κρατήσει τα πλήθη των ψηφοφόρων που κέρδισε, εξαπατώντας τα. Αλλά έκανε τελικά την κότα απέναντι στους δανειστές. Βάφτισε την άτακτη υποχώρηση σε όλα ως “συμβιβασμό” σε μερικά. Έκανε το Όχι του λαού στο δημοψήφισμα “περήφανο” Ναι, την επόμενη κιόλας ημέρα. Έφερε το τρίτο και πιο επώδυνο μνημόνιο ξορκίζοντας τα προηγούμενα. Και κυβερνά απολύτως μνημονιακά.

Η αλήθεια είναι, ότι αυτά δεν ήταν μοιραία αποτελέσματα αποτυχίας μιας φιλότιμης προσπάθειας. Ήταν προγραμματισμένα βήματα μιας εκπαιδευμένης στην προπαγάνδα πολιτικής ομάδας (τμήματα του ΚΚ εσωτ., της ομάδας Μπανιά και της κομμουνιστογενούς πλειοψηφίας στην ηγεσία του Σύριζα). Με στόχο, να φτάσει στην εξουσία, όπως και το κατάφερε. Και να ηγηθεί ενός από τους δύο βασικούς πόλους του πολιτικού συστήματος, όπως προσπαθεί..

Με τρεις διαδοχικές πρακτικές πολιτικής στρατηγικής :

Πρώτον, δημιουργώντας και καβαλώντας το ρεύμα της αντιμνημονιακής υστερίας (αυτό έγινε μέχρι το τέλος του 2014).

Δεύτερον, κερδίζοντας την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και υποκαθιστώντας το, ως βασικός πολιτικός εκφραστής της Κεντροαριστεράς (αυτό έγινε μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου του 2015).

Και τρίτον, στριμώχνοντας τον κεντροδεξιό πόλο, με το να εφαρμόζει η αριστερή Κυβέρνηση κεντροδεξιές πολιτικές, που τις στηρίζουν κεντροαριστεροί ψηφοφόροι ( αυτό επιχειρείται σήμερα).

Σε αυτήν την κεντροδεξιά πρακτική στηρίζει η σημερινή Κυβέρνηση τις ελπίδες της, να μακροημερεύσει και να εγκατασταθεί σε μία από τις δύο βασικές θέσεις στο σύστημα της εγχώριας πολιτικής εξουσίας.

Θεωρεί δηλαδή, ότι, αφού εφαρμόσει τις συντηρητικές μνημονιακές πολιτικές και αυτές αποδώσουν, με κοινωνική αιματοχυσία, ευνοϊκά για την καπιταλιστική ανάπτυξη οικονομικά αποτελέσματα (ανταγωνιστικότητα, επενδύσεις, μείωση ανεργίας, παραγωγικότητα, εξαγωγές και μείωση ελλειμμάτων και χρέους), θα μπορεί να εμφανίσει αυτά τα αποτελέσματα ως “νίκη της Αριστεράς απέναντι στον δεξιό καπιταλισμό“. Να πιστωθεί αυτήν την επιτυχία. Και να εγκατασταθεί στην πολιτική σκηνή, ως η Αριστερά που “έσκισε τα μνημόνια”, ενώ θα πολιτεύεται κεντροαριστερά και θα κυβερνά κεντροδεξιά.

Το πρόβλημα που έχουν μπροστά τους η Κυβέρνηση και το κόμμα του Σύριζα είναι το εάν και για πόσο ακόμη θα μπορούν να πειθαναγκάζουν τους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, να δέχονται σαστισμένοι, ότι οι συντηρητικές πολιτικές των μνημονίων, που “αναγκαστικά” εφαρμόζονται, αποτελούν ορθές κεντροαριστερές επιλογές.

Διότι, εάν το κεντροαριστερό ακροατήριο παραδεχθεί στην καθημερινότητα του, ότι οι μνημονιακές πολιτικές είναι ο μόνος εφικτός δρόμος εξόδου της χώρας από την κρίση, είναι λογικό να επιλέξει, για την κυβερνητική εφαρμογή τους, συντηρητικά κόμματα που πιστεύουν αυτές τις πολιτικές και όχι “γιαλαντζί αριστερά” κόμματα, που τις εφαρμόζουν “κλαίγοντας” και τις υποσκάπτουν, αφού δεν τις πιστεύουν.

Σε αυτήν την περίπτωση, που φαίνεται να έρχεται αναπόδραστα, ο Σύριζα δεν θα χάσει μόνο την εξουσία από την δεξιά. Αλλά θα αποκαθηλωθεί και από την σημερινή ηγετική θέση του στον κεντροαριστερό χώρο.

Είναι θέμα χρόνου, για να συμβούν αυτά.

Και ο πολιτικά χαμένος θα είναι, για πολλά χρόνια δυστυχώς, η ελληνική Αριστερά, διότι η πρώτη κυβερνητική εκδοχή της θα έχει αποδειχθεί ιδεοληπτική, ανίκανη, απατηλή, αναποτελεσματική και θα έχει κάνει μεγάλη ζημιά στην χώρα.

Προηγούμενα άρθρα

1. Μάκης Γιομπαζολιάς: Οι «τρεις» και η ενότητα της κεντροαριστεράς
2. Μάκης Γιομπαζολιάς: Το σημαντικό βήμα για την ενότητα της γνήσιας Κεντροαριστεράς έγινε
3. Μάκης Γιομπαζολιάς: Η ελληνική μας πραγματικότητα
4. Μάκης Γιομπαζολιάς: Περί Κεντροαριστεράς
5. Μάκης Γιομπαζολιάς: Το ΔΝΤ, οι «διαρροές» και οι μεταρρυθμίσεις
6. Μάκης Γιομπαζολιάς: απαντήστε λοιπόν..!