Δημήτρης Καμπουράκης: Άσε μας ρε Φίλη

Ώστε, Νίκο Φίλη, την περασμένη βδομάδα, με την συνέντευξη του Ιερώνυμου στον ΣΚΑΙ, εκτελέστηκε ένα «συμβόλαιο πολιτικού σου θανάτου». Και ύψωσες αμέσως τα ταμπούρια της προσωπικής σου αντίστασης, απέναντι σε τέτοια φρικτά συμβόλαια και άθλιες πρακτικές. Κι έγινες –θαρρείς- ήρωας.

Διότι εσύ ο ηθικότατος αριστερός, δεν έχεις ιδέα από συμβόλαια πολιτικών και κοινωνικών θανάτων, έτσι; Ούτε εκτέλεσες ποτέ τέτοιες άθλιες πράξεις, ούτε τις υπέθαλψες, ούτε τις ανέχτηκες, σωστά; Όταν τριγύριζες στα βοθροκάναλα του μιντιακού κατεστημένου και χαρακτήριζες απροκάλυπτα ‘’ερπύστριες’’ και ‘’καρακόλια της διαπλοκής’’ αυτούς που σε καλούσαν, δεν υπέγραφες τον κοινωνικό και επαγγελματικό τους θάνατο;

Όταν το κόμμα σου έβγαζε τρελή την Κωνσταντοπούλου και ανισόρροπο τον Βαρουφάκη μόλις αρνήθηκαν να σας ακολουθήσουν, δεν υπέγραφε συμβόλαιο πολιτικού (ίσως και ποινικού αργότερα) θανάτου τους δηλαδή; (Δικοί σου σύντροφοι ήταν, εγώ από την αρχή έλεγα ότι είναι επικίνδυνοι. Τώρα εσύ ήρθες στα λόγια μου, λες βαρύτερες κουβέντες απ’ όσες έχω πει εγώ γι αυτούς, αλλά εγώ παραμένω υπάλληλος της ‘’διαπλοκής’’, έτσι δεν είναι;)

Όταν ο Τσίπρας έβαζε τον Κουβέλη ν’ αρνηθεί την Προεδρία της Δημοκρατίας με την υπόσχεση συνεργασίας και στην συνέχεια (αφού ο αφελής Φώτης το ‘κανε) τον πέταξε σαν στημένη λεμονόκουπα, δεν ήταν άθλια πρακτική, σωστά; Ήταν μαγκιά του Τσίπρα. Κι όταν ξωπετούσε τον ευεργέτη του Αλαβάνο με συνοπτικές διαδικασίες, δεν ήταν αχάριστος και κυνικός, καλά τα λέω; Απλώς αποδείκνυε την αρχική του στόφα. Τώρα που ο Αλέξης ξεπέταξε κι εσένα, γιατί πράττει αθλιότητα;

Όταν αγκαλιαζόταν ο αρχηγός σου με τον Καμμένο κάτω από την εξέδρα σας το βράδυ των εκλογών, εσύ δεν ήσουν παραδίπλα και χαμογελούσες πανευτυχής; Τώρα που ο Καμμένος σε εκπαραθύρωσε, ξανάγινε ακροδεξιός; Διότι έτσι κατάλαβα από τα συμφραζόμενα των λόγων σου στην παράδοση του υπουργείου.

Όταν ο Τσίπρας μοίραζε λαγούς με πετραχήλια σ’ έναν ολόκληρο λαό από την Θεσσαλονίκη ξέροντας ότι λέει ψέματα, τον χειροκροτούσες κι έτρεχες στις τηλεοράσεις να τον δοξάσεις, θυμάσαι; Κι όταν καταπάτησε τις υποσχέσεις του υπογράφοντας μνημόνια, το ‘κανε με καλές προθέσεις. Κι όταν το «όχι» το ‘κανε «ναι», πάλι δεν διέκρινες καμιά αντίφαση. Μόνο όταν έκανε κωλοτούμπα στην δική σου βαθμολογία ως υπουργού (από το είκοσι στο μηδέν, μέσα σε λίγες μέρες) κέρδισε επαξίως ο Αλέξης τον ειρωνικό τίτλο του «γαλαντόμου καθηγητή»; Τα άλλα ήταν πταίσματα. Τι αριστερός εγωκεντρισμός είναι αυτός;

Κι άσε κατά μέρος το «μέταλλο» που σε χαρακτηρίζει ως άνθρωπο της «ανυπότακτης γενιάς», γιατί μ’ αυτά γελάνε και οι πέτρες. Στο ράδιο του (μη διαπλεκόμενου) Κόκκαλη δούλεψες και υπάλληλος σε κομματικό έντυπο σ’ όλη την επαγγελματική σου ζωή, άσε τα σάπια. (Εσύ δεν ήσουν που σαν διευθυντής της Αυγής, έβγαλες με φωτοσοπ το σφυροδρέπανο από την κόκκινη σημαία σας στο πρωτοσέλιδο; )

Μεταξύ μας, είσαι και τυχερός. Πρόλαβαν και σ’ έφαγαν τα δυο συνεταιράκια της εξουσίας (που δόξαζες) επειδή το απαίτησε ο Ιερώνυμος κι έτσι δεν θα κριθείς ποτέ τελεσίδικα  για το έργο σου στην Παιδεία. Ούτε παραγγελιά να το ‘χες ρε μπαγάσα. Φτηνά τη γλίτωσες από μαθητές, φοιτητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Φυσικά, δικαιούσαι να περηφανεύεσαι ότι αρνήθηκες άλλο υπουργείο. Αλλά επίτρεψε μου κι εμένα να έχω την δική μου ερμηνεία. Εγκατέλειψες το καράβι πρώτος απ’ όλους βλέποντας την πορεία του προς τον ύφαλο, για να πιάσεις μια καλή θεσούλα στην βάρκα που θα το διαδεχτεί παρέα με τους ολίγους διασωθέντες.