Μια παράσταση – ντοκουμέντο για τους αγώνες των λαών είναι η τελευταία εκδήλωση που φιλοξενεί την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου το Φεστιβάλ Ρεματιάς 2016, Νύχτες Αλληλεγγύης. Το κείμενο της παράστασης Το όνομά μου είναι Rachel Corrie των Άλαν Ρίκμαν, Κατερίνα Βίνερ είναι βασισμένο στις αληθινές μαρτυρίες της αμερικανοεβραίας ακτιβίστριας Rachel Corrie που δολοφονήθηκε στη Γάζα από τους Ισραηλινούς στις 16 Μαρτίου του 2003.
Η σκηνοθέτης της παράστασης Μάνια Παπαδημητρίου σημειώνει:
«Ένα μικρό κορίτσι, μια Αμερικανοεβραία ακτιβίστρια, δολοφονείται στα 23 της χρόνια το 2003 από μια ισραηλινή μπουλντόζα στη Γάζα και γίνεται ηρωίδα του παλαιστινιακού αγώνα. Οι ισραηλινές αρχές αποφαίνονται ότι δεν υπάρχει δολοφονία, το κορίτσι βρέθηκε «στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή». Οι μαρτυρίες όλων των αυτόπτων μαρτύρων όμως, λένε ότι ο οδηγός την είδε και όχι μόνο δεν έκανε πίσω, αλλά αντιθέτως γύρισε και ξαναπέρασε από πάνω της. Η νεαρή Αντιγόνη κατεβαίνει στον τάφο, μόνο που μέσα εκεί βρίσκεται ένας ολόκληρος λαός. Ένας λαός που μας διδάσκει το ένστικτο της επιβίωσης . Που έχει ταλαιπωρηθεί όσο κανένας άλλος και αδικείται για 60 χρόνια. Η Rachel Corrie διαλέγει να πάει εκεί για να δει την αλήθεια της άλλης πλευράς, «της άλλης πλευράς από αυτήν που χρηματοδοτεί ο αμερικανικός στρατός» όπως λέει η ίδια στα emails της. Θέλει λέει να μάθει πως ζουν οι άνθρωποι εκεί, γιατί θέλει να γίνει συγγραφέας και «δεν μπορεί να γίνει συγγραφέας αν δεν μπορεί να πιστέψει σε μία αλήθεια…».
Σε αυτήν την κοινωνία που ζούμε σχεδόν απαγορεύεται ο ρομαντισμός μιας τέτοιας σκέψης. Τότε γιατί ακόμα διδάσκουν τα παιδιά στο σχολείο να λένε την αλήθεια; Η Rachel Corrie δεν έκανε τίποτε άλλο από το να ζήσει τη ζωή της με απόλυτη συνέπεια. Kαι ζώντας το μικρό αυτό διάστημα με αυτήν την καθαρότητα, μας επιτρέπει και εμάς να δούμε την αλήθεια της άλλης πλευράς».
