Αντώνης Αντωνόπουλος: Τα δις του ελληνικού αθλητισμού το τσαντίρι της Άννας και η αξιοπρέπεια της μάνας.

Ανακάλυψαν την… σκοποβολή, και έμαθαν όλοι τους την Άννα Κορακάκη!!! Πολιτικοί, αυλικοί, παρατρεχάμενοι, ακόμη και άσχετοι με το αντικείμενο δημοσιογράφοι .Ως συνήθως έτσι γίνεται από την εποχή της… πλασματικής άνθησης του ελληνικού αθλητισμού. Από την εποχή που κατά βάση η τηλεόραση ήταν στην υπηρεσία της εκάστοτε κρατικής προπαγάνδας για πολλούς, γνωστούς και αυτονόητους λόγους. Πήρε η Κορακάκη ένα χρυσό και ένα χάλκινο μετάλλιο στη σκοποβολή!!! Η τρέλα του πατέρα της που είναι και ο προπονητής της, και η αγάπη με τις θυσίες του κοριτσιού, κατάφεραν και τους οδήγησαν στο υψηλότερο σκαλί του Ολυμπιακού βάθρου, στην κορυφή του αθλήματος.

Ξεχασμένοι από τους πάντες σε ένα πολύχρονο αγώνα που πίστευαν περισσότερο από όλους μόνο οι ίδιοι.

Και αυτό δεν το αντιμετώπισε δυστυχώς μόνο η Άννα Κορακάκη στον αγώνα της για να φτάσει στη κορυφή.

Ακόμη και όταν λεφτά υπήρχαν το αντιμετώπισαν διάφοροι αθλητές και αθλήτριες, είτε από την αδιαφορία της εκάστοτε Πολιτείας, είτε από την οικεία ομοσπονδία για διάφορους λόγους.

Πόσο δε μάλλον σε ένα άθλημα όπως η σκοποβολή που πάρα το γεγονός ότι επί σειρά ετών είχε τις μεγάλες διακρίσεις της Άγης Κασούμη είχε μείνει γενικώς στα… αζήτητα!!!

Δισεκατομμύρια δαπανήθηκαν στο όνομα του ελληνικού αθλητισμού. Τα περισσότερα από αυτά κατέληξαν σε τραπεζικούς λογαριασμούς, σε βίλλες, σε επιχειρήσεις, σε καριέρες από την πολιτική μέχρι και τον αθλητισμό.

Και το αυτοσχέδιο από τον πατέρα της σκοπευτήριο της Άννας νομίζω ότι το είδαμε όλοι.

Όπως είδαμε ότι μπροστά στις κάμερες και τα φλάς των φωτορεπόρτερ αδελφές και …παλληκάρια έγιναν ένα.

Όλοι μαζί έσπρωχνε ο ένας τον άλλο για να πάρει μερίδιο εθνικής υπερηφάνειας και δόση από την αίγλη των Ολυμπιακών μεταλλίων της Άννας Κορακάκη.

Από τον απίθανο και ανεκδιήγητο Υφυπουργό του κατ επίφαση αθλητισμού στην Ελλάδα, μέχρι τους υποτιθέμενους θεσμικούς εκφραστές του αθλητισμού καθώς και τους διάφορους άλλους Τουρίστες που βρέθηκαν με Ολυμπιακές μάλιστα περιβολές για διακοπές στο Ρίο της Βραζιλίας.

Όλοι αυτοί, όλα αυτά τα χρόνια δεν ασχολήθηκαν ποτέ με καμιά Κορακάκη και τα προβλήματά της. Ακόμη και όταν πήρε το χρυσό στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Δικαιολογείτε απόλυτα ο πατέρας της Τάσος Κορακάκης να δυσφορεί με όλο αυτό το πανηγυράκι που έχει στηθεί μετά την επιτυχία της κόρης και αθλήτριας του .

Το χρυσό δεν ανήκει στην Ελλάδα. Ανήκει στη Κορακάκη. Είναι εμετικό να διαβάζεις τις δηλώσεις των πολιτικών. Ξέρω από πρώτο χέρι ότι η ΕΛΛΑΔΑ δεν έκανε τίποτα για την Κορακάκη. Επί ένα χρόνο παρακαλούσε για ένα δεύτερο πιστόλι. Η πολιτεία την έγραφε ενώ κατέβαινε στους αγώνες χωρίς εφεδρικό όπλο .Αν πάθαινε δηλαδή εμπλοκή το όπλο της θα έπρεπε να αποσυρθεί από τον αγώνα. Ένα μήνα πριν εδέησαν και τις αγόρασαν το εφεδρικό όταν ο πατέρας της απείλησε ότι θα βγει στις εφημερίδες.

Τα μμε που θυμούνται κάθε τέσσερα χρόνια.

Και σε μια ούτως η άλλως νεκρή περίοδο λόγω δίκοπών αλλά και γιατί τα κανάλια δεν έχουν τι να παίξουν, τα αθλητικά γεγονότα και οι επιτυχίες τους όχι μόνο καλύπτουν τηλεοπτικό χρόνο αλλά προσφέρονται μέχρι εξευτελισμού και χωρίς ίχνος γνώσης του αντικειμένου. Εξ άλλου λαϊκισμός της προπαγάνδας δεν απαιτεί γνώση κανενός αντικειμένου. Το τι ακούμε ένας θεός το ξέρει.

Μέσα λοιπόν σε αυτό το περιβάλλον, είδα και άκουσα την μητέρα της Άννας, Φωτεινή Κορακάκη σε ένα τηλεοπτικό κανάλι σε ζωντανή σύνδεση με το σπίτι της στη Δράμα.

Είδα μια νέα Γυναίκα με περίσσια ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ να μιλάει με αγάπη, θαυμασμό και σεβασμό για το παιδί της και τον άντρα της.

Να μιλάει και να περιγράφει παρ όλα αυτά με… ευγένεια και ήθος ότι όλα αυτά τα χρόνια όλοι αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους κάποιους, είτε είναι στην εκάστοτε πολιτεία, είτε στην ΕΟΕ, είτε στην πολιτική, είτε στην ομοσπονδία, τους είχαν γυρισμένη την πλάτη και το παιδί της με τον άντρα της πάλευαν μόνοι τους!!!

Έχω ζήσει πολλά και έχω δει περισσότερα τα 30 και πλέον χρόνια στο χώρο του ελληνικού αθλητισμού.

Αυτή τη γυναίκα, αυτή την μάνα την θαύμασα για την αξιοπρέπεια της.

Αναρωτήθηκε που ήταν τα ΜΜΕ όταν η κόρη της δεν είχε καν τα αυτονόητα. Όταν πήρε το ευρωπαϊκό χρυσό και με το ζόρι όπως είπε έπαιξαν 2-3 λεπτά στην Δημόσια ΕΡΤ!!!

Δεν περίμενε καμιά απάντηση από κανέναν.

Ο δρόμος είναι μοναχικός για πολλούς αθλητές και αθλήτριες όπως η Άννα Κορακάκη σε πολλά αθλήματα.

Αν τολμούν διακομματικά όλοι αυτοί που… αισθάνονται υπερήφανοι  ας ανοίξουν τα λογιστήρια  της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, του ΟΠΑΠ μέχρι να ξεπουληθεί, της Ε.Ο.Ε, των αθλητικών Ομοσπονδιών και ενός ατελείωτου καταλόγου φυσικών προσώπων που με κομματικό μανδύα η και αθλητικό μαζί ακόμη και σήμερα δρουν και επιβιώνουν μέσα από το πάλαι ποτέ λεγόμενο αθλητικό κίνημα.

Επειδή δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο, ας κοιτάξουν το τσαντίρι που είχε για προπονητήριο η αγαπημένη Άννα που ανακάλυψαν και ας φτύσουν αν έχουν ίχνος φιλότιμου τα μούτρα τους στο καθρέφτη του σπιτιού τους αφήνοντας το κορίτσι και την οικογένεια του στην ησυχία και την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ τους. Και οι δύο γονείς δικαίως αναρωτήθηκαν που ήταν τόσα χρόνια όλοι αυτοί που σε λίγες ημέρες θα εξαφανιστούν; Είναι για το όσο διαρκεί ο μύθος…

Και ντροπή στο Δήμαρχο Δράμας που ενεργώντας και αυτός ως πολιτικός γκρέμισε άρον-άρον το τσαντίρι που έκανε προπόνηση η Άννα.

Υπάρχουν και γνωρίζοντες και σκεπτόμενοι που στη κυριολεξία αηδιάζουν με όλα αυτά που κάνουν…