Δημοκρατική Συνεργασία Π.Ε.: Το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα για το Νηπιαγωγείο είναι μια «Βολική» αλλαγή για το σάρωμα ενός ακόμα θεσμού…

Σε σαρωτικές αλλαγές στην λειτουργία του ολοήμερου νηπιαγωγείου φαίνεται ότι ετοιμάζεται να προχωρήσει αιφνιδιαστικά μέσα στο καλοκαίρι και χωρίς κανένα απολύτως διάλογο, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.

Σύμφωνα με το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα για το νηπιαγωγείο που εισηγείται το ΙΕΠ, γίνεται σαφής διαχωρισμός του πρωινού «βασικού» προγράμματος(!!) το οποίο θα τελειώνει στις 13.00, και θα περιλαμβάνει οργανωμένες δραστηριότητες με βάση το ΔΕΠΠΣ-ΑΠΣ, από το ολοήμερο, στο οποίο την τρίτη διδακτική ώρα καθορίζεται  ως συγκεκριμένο διδακτικό αντικείμενο αυτό της δημιουργίας και έκφρασης. Δηλαδή δημιουργούν δύο διαφορετικά νηπιαγωγεία με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία στα προγράμματά τους.

Η εισαγωγή του διδακτικού αντικειμένου «Δημιουργία και έκφραση» στο ωρολόγιο πρόγραμμα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη φιλοσοφία του προγράμματος στο νηπιαγωγείο, αφού ουδέποτε υπήρχαν  διακριτά διδακτικά αντικείμενα, που να προτείνονται  για αυτοτελή διδασκαλία.

Γνωστοποιούμε στους αδαείς, που προωθούν τέτοια αλλαγή, ότι το ολοήμερο νηπιαγωγείο  σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει απλά χρονική επιμήκυνση του κλασικού, με έμφαση στην ακαδημαϊκή διδασκαλία και μετατροπή του χώρου του νηπιαγωγείου σε αίθουσα δημοτικού σχολείου με διαχωρισμό διδακτικών αντικειμένων.

Το νηπιαγωγείο είναι μια ιδιαίτερη χρονική περίοδος στη ζωή κάθε παιδιού, με το δικό του πρόγραμμα, στόχους και πρακτικές και είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζεται με ξεχωριστό τρόπο. Αυτό που προέχει στο ολοήμερο νηπιαγωγείο δεν είναι μόνο η οργάνωση του προγράμματος, αλλά η αλλαγή εκπαιδευτικής νοοτροπίας και παιδαγωγικής αντίληψης με κατάλληλο παιδαγωγικό πνεύμα και διδακτική μεθοδολογία, ώστε να μη σχολειοποιείται ο παραπάνω χρόνος του παιδιού. Στο νηπιαγωγείο δεν μιλάμε για γνωστικά αντικείμενα, αλλά για γνωστικές ή μαθησιακές περιοχές από τις οποίες η νηπιαγωγός αντλεί στόχους και προγραμματίζει δραστηριότητες.

Η λειτουργία του Ολοήμερου λοιπόν, θα πρέπει να είναι ποιοτική κι όχι ποσοτική, με έμφαση στη διαδικασία κι όχι στο αποτέλεσμα. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να προστίθενται στο πρόγραμμα νέες δραστηριότητες και επιπλέον γνωστικά αντικείμενα διακριτά μεταξύ τους, αλλά να δίνεται στα παιδιά ο χρόνος να εμπλέκονται και να συμμετέχουν ενεργά στις διαδικασίες, στον προγραμματισμό και την οργάνωση των καταστάσεων, ώστε να ανακαλύπτουν τα ίδια τη γνώση, σε συνέχεια με το πρωινό πρόγραμμα.

Δεν μπορεί να υπάρχουν δύο σχολεία, ένα πρωινό και ένα απογευματινό όπου θα παρεμβάλλονται διάφοροι εκπαιδευτικοί (νηπιαγωγοί ή άλλες ειδικότητες), αλλά ένα πρόγραμμα ενιαίο, με κοινούς σκοπούς και στόχους, με νηπιαγωγούς εκπαιδευμένες και υψηλά καταρτισμένες.

Ολοήμερο νηπιαγωγείο δεν σημαίνει όπως απλοϊκά σκεπτόμενοι νομίζουν κάποιοι, περισσότερο σχολείο, αλλά ποιοτικό σχολείο.

Η λέξη ποιότητα προφανώς όμως είναι άγνωστη λέξη για το Υπουργείο Παιδείας και τους κομματικούς παρατρεχάμενους, ενώ αντίθετα γνωρίζουν πολύ καλά από εκπτώσεις σε αξίες, φιλοσοφία προγραμμάτων  και οράματα.

Η Δημοκρατική Συνεργασία εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν έκανε ποτέ εκπτώσεις σε αγώνες για αυτό θα είναι μπροστά στη διεκδίκηση του ολοήμερου νηπιαγωγείου της ουσίας και της ποιότητας, για τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς.