Καταμεσής της κατά Παπανδρέου χαρακτηριζομένης περιόδου των «μπάνιων του λαού» ούτε με «κρύο ντους» δεν θα μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τις επερχόμενες ραγδαίες εξελίξεις.
- Τύμπανα «εμπλοκής» ηχούν στην μεσογειακή γειτονιά μας
- Τύμπανα «απόσχισης» ηχούν στην ευρωπαϊκή οικογένεια μας
- Τύμπανα «αποσύνθεσης» ηχούν στο σπιτικό μας.
«Ας κρατήσουν οι χοροί… Τι να φταίει η Bουλή, τι να φταιν οι εκπρόσωποι, έρημοι και απρόσωποι βρε….»
Και κάθε μέρα που περνά, για κάθε δανεικό ευρώ, κερδίζουμε μια ανάσα αλλά χάνουμε το όνειρο, υποθηκεύουμε την ζωή, ξεπουλάμε αξίες και ιδανικά.
Δεν μπορεί όμως… δεν είναι δυνατό να πάει χειρότερα… κάτι θα γίνει!
Ε! κάτι θα γίνει… Πάντα κάτι γίνεται…
Ρωτάει λοιπόν ο Μάκης τον Τάκη, κάπου στην έβδομη μπύρα στο μπαρ το «Ναυάγιο»…
– Πώς πάει Τακούλη το Μαγαζί σου;
– Ας τα αδελφέ, απαντά ο Τάκης πίνοντας μια μεγάλη γουλιά μπύρα και ξεφυσώντας με δύναμη 8 μποφόρ…
– Εδώ και καιρό δεν πάμε καλά.Το μαγαζί είναι καταχρεωμένο! Ότι έξοδα μπορούσα να κόψω, τα έκοψα! Και μισθούς έκοψα, αλλά ποιος να με καταλάβει; Εδώ χανόμαστε και οι δικοί μου τον χαβά τους. Δεν τους φτάνει ο μισθός, λέει, να ζήσουν… Προμηθευτές που τόσα χρόνια τους τα έσκαγα, τώρα που καθυστερώ, αυτοί δεν παραδίδουν εμπόρευμα, εμείς δεν έχουμε να πουλήσουμε, πέφτει η πελατεία, πέφτουν και τα έσοδα. Πως διάολο να πληρώσω τράπεζες και δημόσιο; Έχω και τα νταηλίκια του γείτονα που λέει ότι η μισή αυλή του ανήκει… Ζήτησα και κάτι δανεικά από φίλους, αν και δεν τους έχω γυρίσει τα παλιά, και μου αρνήθηκαν οι λακαμάδες! Λες και θα τους τα φάω! Φίλοι να σου πετύχουν! Από την μία πάω να σκάσω, από την άλλη λέω, αισιοδοξία ρε! «Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!»
– Τι μου λες! Και τώρα ρε Τάκαρε;
– Τώρα τί Μάκαρε; τώρα θα σταματήσω να πληρώνω και τους υπαλλήλους, να βγουν μερικοί μήνες ακόμη μπας και ανέβει η δουλειά και σωθούμε!
– Και πώς ρε Τάκη θα ανέβει η δουλειά;
– Κάτι θα γίνει φίλε μου, κάτι θα γίνει. Δεν είναι δυνατόν τόσος κόπος, τόσα χρόνια, τόσες θυσίες να πάνε χαμένες… κάτι θα γίνει! Έχει μεγάλη ιστορία το μαγαζί! Εγώ ότι μπορούσα το έκανα! Έχω όμως πίστη γιατί έχει η ζωή γυρίσματα. Πού θα πάει… θα γυρίσει ο τροχός! Δεν θα γυρίσει;»« Είπε, σαν να μονολογεί, κοιτάζοντας με βλέμμα ικεσίας προς τον ουρανό …
– Μάγκα! φώναξε ο Τάκαρος στον DJ… το «μια ζωή πληρώνω αμαρτίες αλλονών»!
– Αδελφέ!»« γύρισε προς τον Barman … «2 σφηνάκια για εμάς και 2 για εσάς! Άντε μωρέ! Μια ζωή την έχουμε!»
– «Θα γυρίσει φίλε μου ο τροχός, πάντα γυρνάει»… είπε φωναχτά ο Μάκης…
«αλλά δυστυχώς, μάλλον για να σε ισοπεδώσει», σιγομουρμούρισε, βάζοντας ασυναίσθητα την παλάμη του μπροστά από το στόμα του για να σιγουρευτεί ότι δεν θα ακουστεί και δεν θα στεναχωρήσει το φιλαράκι του…
….η Αλήθεια.
Διότι Αύριο, πάντα θα ζούμε ότι κάναμε Σήμερα!
*Ο Νικόλαος Χ. Ιωσήφ είναι Δ/νων Σύμβουλος G.E.S.H και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ε.Δ.Ε.Μ
Προηγούμενα άρθρα
