Σε ηλικία 76 ετών πέθανε ο πολύ σημαντικός Ιρανός σκηνοθέτηςκαι συγγραφέας Αμπάς Κιαροστάμι, που ανέδειξε τον κινηματογράφο του Ιράν ως έναν από τους πιο πρωτότυπους και συναρπαστικούς του κόσμου, απεβίωσε στο Παρίσι χθες από επιπλοκές του καρκίνου, σύμφωνα με τα ιρανικά κρατικά μέσα.
Ο Κιαροστάμι, που βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1997 για την ταινία του «Η Γεύση του Κερασιού», που αφηγείται την ιστορία ενός μεσήλικα ο οποίος σκοπεύει να αυτοκτονήσει και ψάχνει να βρει κάποιον να τον θάψει όταν πεθάνει, νοσηλευόταν στην Γαλλία. Σύμφωνα με τον Guardian είχε διαγνωσθεί με καρκίνο μέσα στο 2016 και είχε υποβληθεί σε μια σειρά από επεμβάσεις το τελευταίο διάστημα.
Γεννήθηκε το 1940 στην Τεχεράνη. Σπούδασε ζωγραφική στο Πανεπιστήμιο της ιρανικής πρωτεύουσας ενώ με τον κινηματογράφο ασχολήθηκε για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Γύρισε συνολικά πάνω από 40 ταινίες και επέλεξε να παραμείνει στο Ιράν και μετά την ισλαμική επανάσταση του 1979.
Ήταν μέλος ενός νέου ρεύματος στον ιρανικό κινηματογράφο που άρχισε τη δεκαετία του 1960 και έγινε γνωστό τις ρεαλιστικές ιστορίες πάνω στις ζωές κοινών ανθρώπων, ο Κιαροστάμι ήταν ένας από τους λίγους κινηματογραφιστές που έμειναν και διέπρεψαν στο Ιράν μετά την ισλαμική επανάσταση το 1979.
Παρά τα πολύ εντόπια, ιρανικά θέματά τους, οι ταινίες του βρήκαν απήχηση σε ένα παγκόσμιο κοινό
«Αυτό που είναι περίεργο στην τέχνη του είναι ότι είναι συγχρόνως και ένας βαθιά ριζωμένος Ιρανός όσον αφορά το τοπίο του, τις αστικές του ευαισθησίες, την κινηματογραφική τέχνη», είπε ο Χαμίντ Νταμπάσι, καθηγητής ιρανικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, «και έχει καταφέρει επίσης και να ανυψώσει αυτές τις ιρανικές όψεις σε στιγμές παγκοσμιότητας», πρόσθεσε.
Ο αμερικανός σκηνοθέτης Μάρτιν Σκορτσέζε είπε για το έργο του, «Ο Κιαροστάμι αντιπροσωπεύει το υψηλότερο επίπεδο καλλιτεχνικότητας στο σινεμά».
Οι ταινίες του, οι οποίες συχνά επικεντρώνονταν σε παιδιά ή σε φτωχότερους Ιρανούς που ζούσαν σε αγροτικές περιοχές, δεν θεωρήθηκαν ποτέ ιδιαίτερα πολιτικές, αλλά μερικά από τα σενάρια που έγραψε για τον προστατευόμενό του σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί ήταν.
Το έργο του Αμπάς Κιαροστάμι
Στην πρώτη του ταινία The Bread and the Alley (1970), ο Κιαροστάμι εξερευνεί την βαρύτητα των εικόνων και τη σχέση ρεαλισμού και μυθοπλασίας. Το αγαπημένο του θέμα, το σύμπαν της παιδικής ηλικίας, εκφράζεται μέσα από μια σειρά ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους, στων οποίων την πορεία κατάφερε να κρατήσει την ιστορία μεταξύ αφήγησης και ντοκιμαντέρ.
Το Homework (1989), είναι ένα καλό παράδειγμα, ζεστού και ποιητικού κινηματογράφου, που απαρνιέται με διακριτικότητα τις βαριές προσδοκίες από την Ιρανική κοινότητα.
Τα Life and Nothing More (1992) και Through the Olive Trees (1994) ολοκληρώνουν την τριλογία που ξεκίνησε με το Where is the Friend’s Home? (1990).
Η Γεύση του Κερασιού (Taste of Cherry – 1997), έφερε πλέον το προσωπικό του στίγμα και τον κατέταξε στους βραβευμένους σκηνοθέτες – Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών. Η ταινία, μια ωδή στην προσωπική ελευθερία, αφηγείται την ιστορία ενός 50χρονου, που έχει εμμονή με την αυτοκτονία. Η ταινία εκθειάστηκε από τους κριτικούς κι αποκηρύχθηκε από τις θρησκευτικές αρχές στο Ιράν.
Οι αργοί και στοχαστικοί ρυθμοί, οι αναφορές στην Ιρανική ποίηση και τη Δυτική φιλοσοφία είναι κι άλλα παραδείγματα του μοναδικού στυλ του.
Από το 2001, έχει σχεδόν ερωτική σχέση με τη μικρή του κάμερα και για το λόγο αυτό εργάζεται σχεδόν μόνο σε ψηφιακό φιλμ. Έχει κερδίσει μεγάλη ελευθερία με το μικρό μέγεθος της κάμερας κι έχει σκηνοθετήσει πολλές ταινίες για τη φύση, διαφόρων μηκών, όπως τα: AFRICA (2001), TEN (2002), FIVE DEDICATED TO OZU(2003), 10 ON TEN (2004), ROADS OF KIAROSTAMI(2005) και το SHIRIN (2008).Το 1997.
Για τη συνολική του προσφορά η UNESCO του απένειμε το βραβείο Φελίνι.
