Για πρώτη φορά από το 1980 αξιωματούχοι διεθνών οργανισμών αμφισβητούν την επικρατούσα άποψη υπέρ του νεοφιλελευθερισμού που ο Friedman το 1982, περίπτωση Χιλής, χαρακτήρισε “οικονομικό θαύμα”. Ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς διαφοροποιεί το 2002 το υπόδειγμα Χιλής επισημαίνοντας: “είναι ένα παράδειγμα επιτυχίας του συνδυασμού αγορές και κατάλληλες ρυθμίσεις».
Η ατζέντα έχει δύο άξονες: αύξηση ανταγωνισμού, μείωση του Κράτους. Ωστόσο τα ευρήματα λένε ότι δεν εξασφαλίζει την ανάπτυξη ή την βιωσιμότητά της. Όταν αυτό συνέβαινε (ακόμη και ως μεγέθυνση, φούσκα και άνευ κρίσεων) αύξανε τις ανισότητες!
Από το 1980, υπήρξαν 150 επεισόδια σε περισσότερες από 50 αναδυόμενες οικονομίες και το 20 % από αυτά κατέληξαν σε μίνι κρίσεις με μεγάλες μειώσεις της παραγωγής.
Οι ιδιωτικοποιήσεις, ο περιορισμός λειτουργιών του Κράτους για την μείωση των φορολογικών βαρών και τη δημοσιονομική εξυγίανση, με λιτότητα για αντιμετώπιση των ελλειμμάτων καταγράφει τρία μείζονα αρνητικά επί των τελικών στόχων:
Ζητήματα που οι υποστηρικτές του ακόμη δεν δίνουν προσοχή ή “αδιαφορούν” για την κατανομή ωφελειών και ζημιών ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν!
Οι αβεβαιότητες, η αυξημένη μεταβλητότητα εξέλιξής του καθιστά τις επενδύσεις σύνθετη υπόθεση, ιδιαίτερα στην μεταφορά τεχνογνωσίας και ανθρώπινων κεφαλαίων. Από τη μία απελευθέρωση των αγορών, της κίνησης κεφαλαίων αλλά, όπου απειλούνται ισορροπίες εισροής ή εκροής -κάτι που δειλά τώρα εκτιμάται ως μη κατάλληλο πάντα και παντού- επιβάλλονται έλεγχοι, όμως η σφυρίχτρα για πέναλτι, κόκκινες κάρτες στα χέρια τους!
Έτσι η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι ΗΠΑ “έχουν άφθονα δημοσιονομικά περιθώρια” αποπληρωμής Χρεών σε αντίθεση πχ με την Νότια Ευρώπη που η μόνη επιλογή είναι η νεοφιλελεύθερη “εξυγίανση”, επειδή οι αγορές κλείνουν τον δανεισμό. Έτσι στις ΗΠΑ , μια αξιόπιστη μεσοπρόθεσμη εξυγίανση και όχι μια δημοσιονομική θηλιά είναι επιτρεπτή για να επιταχυνθεί η ανάπτυξη!
Οι αναζητήσεις στην χάραξη πολιτικής (στον πυρήνα της διεθνούς σκηνής) όλο και ανοίγουν στην αναδιανομή είναι και η απόδειξη για τον βρόχο. Ήδη ο σχεδιασμός για την άμβλυνση επιπτώσεων πχ μέσω της αύξησης των δαπανών για εκπαίδευση, κατάρτιση, επέκτασης της ισότητας των ευκαιριών είναι στοιχεία προ-διανεμητικών πολιτικών, που αποδεικνύουν ότι η κινδυνολογία “ότι πλήττεται η ανάπτυξη” είναι αβάσιμη μαζί και η “θεωρία” του νεοφιλελευθερισμού πως “ένα μέγεθος ταιριάξει σε όλους“.
Αυτή η δυαδικότητα στον πραγματικό κόσμο φέρνει πολλές, ποικίλες, επικίνδυνες διχαστικές γραμμές. Το ζούμε στην Ευρώπη, το αποδεικνύει το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο ευρω-σκεπτικισμός ή ο λαϊκισμός και ο νεοφιλελεύθερος χουλιγκανισμός που εκφράζεται εδώ με κραυγές: “βάστα Γερούν” που βρίσκουν στέγη στη ΝΔ!
Ο ίδιος καθορισμός για όλες τις χώρες, ώρες, περιπτώσεις δεν αποδίδει. Η εμπειρία δείχνει ότι η χάραξη πολιτικής πρέπει να καθοδηγείται από την απόδειξη και όχι εμμονές. Επομένως επιβάλλεται πιο ολική διαφοροποίηση της νεοφιλελεύθερης ατζέντας!
Προηγούμενα άρθρα
«Η δήθεν εξαγγελία του Πρωθυπουργού για μηδενική συμμετοχή των χαμηλοσυνταξιούχων, πρώην δικαιούχων του ΕΚΑΣ, στην…
Τη δυνατότητα να παραλάβουν τις πινακίδες των οχημάτων τους, που είχαν αφαιρεθεί από τη Δημοτική…
Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, 16/2/2024, ύστερα από αίτημα του Δ.Σ. της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (Δ.Ο.Ε), συνάντηση…
Η παράταξη «Χαλάνδρι στο Φως», με επικεφαλής τον Χάρη Ρώμα, καταψήφισε τον Προϋπολογισμό του Δήμου…
Η παράταξη «Αγαπάμε το Χαλάνδρι», με επικεφαλής την Κρίστη Αγαπητού, στη διπλή συνεδρίαση του Δημοτικού…
Σε προηγούμενο άρθρο μας, σας είχαμε μιλήσει για την δεύτερη ανοιχτή διαβούλευση με θέμα το…