Σημεία των καιρών αυτά που ζούμε τούτες τις μέρες. Γιατί το λέμε αυτό; Μα, γιατί οι συνδικαλιστές του δημοσιογραφικού κόσμου, της ΕΣΗΕΑ, αποφάσισαν να θέσουν το πάλαι ποτέ κραταιό συνδικάτο τους για μία ακόμη φορά τις υπηρεσίες τους στην δοκιμαζόμενη παρέα του Μαξίμου.
Εδώ και κάμποσες μέρες έχουν επιβάλλει «σιγή ασυρμάτου» και έχουν απαλλάξει το λαό από «τα βοθροκάναλα της διαπλοκής» που θα έλεγε και ο υφυπουργός Πολλάκης και τούτο γίνεται για να μη μπορέσει να αντιληφθεί ο φουκαράς ο ελληνικός λαός πόσο οπορτουνιστές είναι αυτοί που μας κυβερνούν.
Μα θα μου πείτε, δεν έχουν δικαίωμα οι δημοσιογράφοι να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, δεν έχουν δικαίωμα να απεργήσουν; Φυσικά κι έχουν! Άλλωστε θα είμαστε οι τελευταίοι που θα ισχυριζόμαστε το αντίθετο. Όμως σε τούτες τις δύσκολες μέρες θα μπορούσαν, νομίζω, να κηρύξουν μποϋκοτάζ στο κυβερνητικό ρεπορτάζ. Να λειτουργούν τα Μέσα Ενημέρωσης δίχως να μεταδίδουν την άποψη της κυβέρνησης. Αυτό θα πονούσε την κυβέρνηση και δεν θα τη βοηθούσε.
Κρίνοντας από το αποτέλεσμα καταλαβαίνουμε ότι ο μόνος χαμένος σε αυτή την υπόθεση είναι ο ελληνικός λαός και ο δημοσιογραφικός κόσμος. Ο ελληνικός λαός στερείται του ιερού δικαιώματος της πληροφόρησης και μάλιστα σε μία περίοδο που λαμβάνονται ιδιαίτερα κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον του.
Σε ότι αφορά το δημοσιογραφικό κόσμο φαίνεται να αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της αυτοκαταστροφής. Τι να περιμένει από ένα συνδικάτο που διαγράφει μέλη του γιατί υπερασπίστηκαν μια άποψη με την οποία διαφωνούν οι ένοικοι του Μαξίμου οι αλλά και κάποιοι ινστρούχτορες της ΕΣΗΕΑ; Αντί να υπερασπιστούν την ελευθεροτυπία και την ελεύθερη ενημέρωση ώστε να κερδίσουν την χαμένη τους αξιοπρέπεια, έκαναν το αντίθετο. Τα έβαλαν με κάποιους δημοσιογράφους που είχαν διαφορετικές πολιτικές θέσεις από την πλειοψηφία και τώρα αφήνουν να εξελίσσεται μία απεργία που ωφελεί μόνο την κυβέρνηση.
Τι να πεις; Θλίψη και μόνο θλίψη!
