Με τα πιο μελανά χρώματα περιγράφει η βρετανική εφημερίδα Independent τις συνθήκες που επικρατούν στο κέντρο κράτησης προσφύγων της Χίου, στη ΒΙΑΛ.
«Σε μία κρύα αίθουσα σαν σπηλιά, που κάποτε ήταν εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμάτων, δεκάδες άνθρωποι είναι ξαπλωμένοι στο γυμνό τσιμεντένιο πάτωμα, χωρίς τίποτε άλλο παρά μία λεπτή κουβέρτα να τους ζεσταίνει. Αν μπορούν να βρουν μία. Ενίοτε το φαγητό έχει ζωντανά σκουλήκια, ενώ οι άνθρωποι φορούν αυτοσχέδιες παντόφλες από κομμάτια πλαστικού και ρούχα από κουβέρτες», γράφει η βρετανική εφημερίδα, σε δημοσίευμα στο οποίο χαρακτηρίζει ειρωνικά το κέντρο ως το «Hilton» της Χίου.
Σημειώνοντας ότι οι αρχές δεν είναι πρόθυμες να δείξουν αυτό το κέντρο στον υπόλοιπο κόσμο, το δημοσίευμα αναφέρει ότι ρεπόρτερ του Independent κατάφερε να μπει στο κέντρο κράτησης για σχεδόν μία ώρα, για να ακούσει τους πρόσφυγες για το πώς επιχείρησαν το επικίνδυνο πέρασμα από την Τουρκία για να καταλήξουν κρατούμενοι σε μία εγκατάσταση που κάνει την φυλακή να μοιάζει με ξενοδοχείο πέντε αστέρων, όπως είπε μία εθελόντρια στη Χίο.
«Τη νύχτα παγώνουμε, είμαστε άρρωστοι. Βήχω και έχω πρόβλημα με τον λαιμό μου, αλλά οι γιατροί δεν μας δίνουν αρκετά φάρμακα. Τα παιδιά μας κρυώνουν, πεινάνε. Δεν έχουμε κουβέρτες», λέει στον Independent η Σουμάγια Σλίμαν, μία 32χρονη από την Δαμασκό, η οποία βρίσκεται στην ΒΙΑΛ με τον πεντάχρονο γιο της.
«Δεν είμαστε εδώ για να μας δώσουν φαγητό οι Ευρωπαίοι. Δεν θέλουμε τροφή ή νερό. Είμαστε εδώ για την ελευθερία. Στο Αφγανιστάν δεν ήμασταν ασφαλείς», λέει από την πλευρά του ο 24χρονος Τζαβίντ Ραούφι από το Αφγανιστάν.
«Είμαστε σε φυλακή αυτή τη στιγμή. Πριν από δύο νύχτες, στις πατάτες βρήκαμε σκουλήκια», προσθέτει, ενώ δηλώνει ότι υπάρχει πρόβλημα με την προμήθεια φαρμάκων για τον θείο του, ο οποίος έχει πρόβλημα στην καρδιά.
«Έχουμε μόνο δύο γιατρούς και δουλεύουν 5-6 ώρες την ημέρα. Ερχονται στις 11 το πρωί και βλέπουν 12 ίσως 20 ανθρώπους ο καθένας. Δεν είναι αρκετό. Ο θείος μου και η θεία μου χρειάζονται πραγματικά να πάνε στο νοσοκομείο. Δεν υπάρχει όμως κανείς να μας βοηθήσει. Αυτή είναι η ΒΙΑΛ», τονίζει.
Η Βερόνικα Εντσίνας Σάντσεζ, μία 36χρονη από το Μεξικό που δουλεύει για μία χιώτικη ομάδα εθελοντών, συμφωνεί μαζί του, χαρακτηρίζοντας απόλυτα απάνθρωπες τις συνθήκες. «Αθώα παιδιά είναι φυλακισμένα, χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση, χωρίς κατάλληλο φαγητό, με μηδενική υγιεινή. Οι άνθρωποι αποκαλούν την ΒΙΑΛ φυλακή, όμως η φυλακή είναι ξενοδοχείο πέντε αστέρων μπροστά σε αυτό το κέντρο κράτησης», τονίζει.
«Οι φυλακές έχουν σύστημα. Έχουν εξωτερικούς χώρους για περπάτημα και άσκηση, οι φυλακισμένοι έχουν εστιατόριο όπου τρώνε τρία γεύματα την ημέρα. Έχουν κατάλληλα μπάνια, με ζεστό νερό, πρόσβαση σε βιβλία, τους επιτρέπεται να δέχονται επισκέψεις, έχουν καθαρά ρούχα και τους αλλάζουν τα σεντόνια. Όλα αυτά, είναι πολυτέλεια στη ΒΙΑΛ», προσθέτει η εθελόντρια.
- Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Robert Trafford της βρετανικής εφημερίδας Independent με τίτλο «The Chios Hilton: inside the refugee camp that makes prison look like a five–star hotel» στα αγγλικά πατώντας ΕΔΩ
