Απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ τινάζει στον «αέρα» την τροπολογία Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες

Με μαεστρικό τρόπο επιχείρησε η κυβέρνηση  να κρύψει την απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας που προσδιορίζει επακριβώς τα συνταγματικά όρια σχετικά με τη διανομή των τηλεοπτικών αδειών.

Πρόκειται για την απόφαση 1901/2014 που αφορούσε την αντικατάσταση της ΕΡΤ από τη ΝΕΡΙΤ και η οποία ορίζει με σαφήνεια (παρ.16) ότι:  «Η χορήγηση των αδειών, ο έλεγχος της  εξυπηρέτησης των ανωτέρω σκοπών δημοσίου συμφέροντος και η επιβολή κυρώσεων ανατίθεται σε ανεξάρτητη αρχή, το ‘Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης’».

Μέχρι σήμερα, το επιχείρημα περί «συνταγματικότητας» της τροπολογίας που κυριαρχούσε στον δημόσιο λόγο, ήταν εκείνο που ανέπτυσσε ο κ. Νίκος Παππάς και ο οποίος «ερμηνεύοντας» το Σύνταγμα, ισχυριζόταν ότι η διανομή των τηλεοπτικών αδειών ήταν αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους. Ως εκ τούτου, ακροβατώντας στην άποψη ότι οι έννοιες «κράτους» και «κυβέρνηση» ταυτίζονται, πίστευε ότι  θα μπορούσε άνετα να παρακάμψει τις αρμοδιότητες του ΕΣΡ και να αναλάβει ο ίδιος το ιδιαίτερο αυτό καθήκον…

Δυστυχώς όμως ο κ. Παππάς ίσως να μην γνώριζε την απόφαση 1901/2014 του ΣτΕ, η οποία ερμηνεύοντας αυθεντικά το Σύνταγμα (άρθ. 15 παρ. 2), ορίζει ότι η συνταγματική «έκφραση» του κράτους που δικαιούται να χορηγεί τηλεοπτικές άδειες είναι η ανεξάρτητη αρχή του ΕΣΡ και όχι κάποιος υπουργός.

Γι αυτό τον λόγο άλλωστε, αποστάσεις από τον κ, Παππά, κράτησε πρόσφατα και ο αρμόδιος Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλος, λέγοντας ότι ακόμα και αν είναι σωστές οι φωνές περί αντισυνταγματικότητας της τροπολογίας Παππά, η κυβέρνηση δύναται να επικαλεστεί μια άλλη (και μάλλον άσχετη με το αντικείμενο) ιδιαίτερη νομική διάταξη την λεγόμενη «αρχή της επιείκειας».

Το Liberal επικοινώνησε με έμπειρους νομικούς κύκλους, θέτοντας σε γνώση τους την απόφαση του ΣτΕ, οι οποίοι μας ενημέρωσαν ότι -πλέον- ο νόμος Παππά βρίσκεται στον αέρα και ότι είναι δυνατόν να εκπέσει με την πρώτη απλή προσφυγή που θα κατατεθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κυρίως ως προς τη δυνατότητα του ιδίου του υπουργού (ή οποιαδήποτε άλλου πλην του ΕΣΡ) να αποφασίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις χορήγησης των αδειών.

Σύμφωνα με τους ίδιους νομικούς κύκλους οι αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ δεν χωρούν παρερμηνειών και είναι άμεσα εφαρμόσιμες.

Γι αυτό ακριβώς τον λόγο, μόνον τυχαία δεν θεωρήθηκε η πρόσφατη αποστροφή του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Νικολάου Σακελλαρίου στην Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση της Ενώσεως Διοικητικών Δικαστών, λίγες μόλις ώρες μετά την υπερψήφιση της τροπολογίας Παππά,  όπου τόνισε προς τους συναδέρφους του ότι: «σήµερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από δικαστάς, πραγματικούς δικαστάς, που έχουν συνείδηση του βάρους της συνταγματικής τους αποστολής, που δεν κάµπτονται από πιέσεις, απ’ όπου και αν αυτές προέρχονται».

Το βέβαιο είναι, ότι η συνέχεια στο «σήριαλ» των τηλεοπτικών αδειών προμηνύεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.

Ολόκληρη η παρ. 16 της απόφασης  1901/2014 της ολομέλειας του ΣτΕ:

«Ειδικά ως προς τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, ο συνταγματικός νομοθέτης, έχοντας υπόψη τη μεγάλη εμβέλεια, την χρονική αμεσότητα και την ιδιαίτερη δύναμη επιρροής που διαθέτουν, με τις διατάξεις του άρθρου 15 παρ. 2 του Συντάγματος όρισε ότι η λειτουργία τους υπάγεται στον άμεσο έλεγχο του κράτους. Ο έλεγχος αυτός περιλαμβάνει τόσο τη χορήγηση αδείας λειτουργίας, όσο και τη μέριμνα ώστε κατά τη λειτουργία τους να εξυπηρετούνται συγκεκριμένοι σκοποί δημοσίου ενδιαφέροντος. Οι σκοποί αυτοί είναι: η αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών, ειδήσεων, προϊόντων λόγου και τέχνης, η ποιοτική στάθμη των προγραμμάτων σε αντιστοιχία με την κοινωνική αποστολή των εν λόγω μέσων και την πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου και η προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας. Η χορήγηση των αδειών, ο έλεγχος της εξυπηρέτησης των ανωτέρω σκοπών δημοσίου συμφέροντος και η επιβολή κυρώσεων ανατίθεται σε ανεξάρτητη αρχή, το ‘Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης’».

Πηγή: liberal.gr