Πληθαίνουν οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις που καταφεύγουν σε γειτονικές χώρες για να σωθούν από το εκρηκτικό μίγμα: κεφαλαιακοί έλεγχοι, υψηλή φορολογία και κοινωνικο-οικονομική αστάθεια που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μαζικά λουκέτα. Και ενώ στην προ κρίσης εποχή η ελληνική Πολιτεία επιδοτούσε την εξωστρέφεια των επιχειρήσεων με στόχο την «οικονομική κατάκτηση» των Βαλκανίων, η επιβολή των capital controls έδωσε τη χαριστική βολή στην αγορά.
Προς αναζήτηση διεξόδου και υπό το φόβο αυξήσεων σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, αρκετοί μικρομεσαίοι ανοίγουν εταιρικούς λογαριασμούς σε άλλες χώρες της ευρωζώνης, όπου έχουν συναλλαγές, για να μπορούν να πραγματοποιούν τραπεζικά εμβάσματα στους προμηθευτές τους ή να εισπράττουν από τους πελάτες τους. Κάποιοι, δε, προχωρούν στο επόμενο βήμα λαμβάνοντας τη μεγάλη απόφαση να κουνήσουν… μαντίλι στα πάτρια εδάφη.
«Με τη μεταφορά της έδρας της επιχείρησης στο εξωτερικό οι επιχειρήσεις κερδίζουν σε σχέση με την εγχώρια οικονομία: πρόσβαση σε χρηματοδότηση (π.χ. δανεισμός), ασφάλεια κεφαλαίων (είτε λόγω φόβου κουρέματος καταθέσεων είτε λόγω σταδιακής εξάντλησής τους με την υπερφορολόγηση) και ατελής μεταβίβαση κεφαλαίων (π.χ. υπό τη μορφή μετοχών)», επισήμανε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της φοροτεχνικής-λογιστικής εταιρίας Artion, κ. Γιώργος Δαλιάνης, στον «Ε.Τ.» της Κυριακής.
Ο χάρτης φυγής των επιχειρήσεων
Όπως αναφέρουν αρμόδιοι φορείς, νούμερο ένα επιλογή μετεγκατάστασης αποτελεί η Βουλγαρία λόγω απόστασης και χαμηλής φορολογίας, ακολουθεί η Κύπρος κυρίως εξαιτίας της γλώσσας και από εκεί και πέρα κάποια κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, όπως Σκόπια, Αλβανία, Σερβία, Ρουμανία και Μαυροβούνιο.
Λιγότεροι επιλέγουν χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Άλλωστε το κόστος μετεγκατάστασης επιχειρήσεων σε αυτές έχει ιδιαιτερότητες, κατά τα λεγόμενα του κ. Δαλιάνη, όσον αφορά τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να πληρούν οι επιχειρήσεις, οι οποίες αυξάνουν το κόστος μεταφοράς έδρας και σύστασης κατά περίπτωση.
Για παράδειγμα, κάποιες χώρες ζητούν μόνιμη κατοικία του επιχειρηματία στη χώρα για να επιτρέψουν τη σύσταση επιδιώκοντας να αποφύγουν τη δημιουργία εταιριών-«φαντάσματα» ή πρόσκαιρων καθαρά κερδοσκοπικών επενδύσεων.
Οι δε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης επιλέγονται από τις επιχειρήσεις που στοχεύουν στη διακίνηση των προϊόντων τους προς τη Βόρεια Ευρώπη και προς τη Ρωσία και έχουν έντονο το στοιχείο των logistics στη δραστηριότητά τους.
