Τα σημεία που θα κριθεί η μάχη Μεϊμαράκη – Μητσοτάκη

Μέχρι την Κυριακή που μας έρχεται ο χρόνος πια μετράει αντίστροφα για το δεύτερο γύρο των εκλογών στη Νέα Δημοκρατία και για τούτο τα δύο «στρατόπεδα» εκφράζουν το καθένα την αισιοδοξία του για τη δική του επικράτηση. Φυσικά θεωρούμε ότι κάθε πρόβλεψη αυτές τις ώρες είναι παρακινδυνευμένη και εκείνο που έχει σημασία είναι να εντοπίσει κανείς τα «κρίσιμα σημεία» τα οποία θα αποδειχθούν οι καταλύτες για την ανάδειξη του νέου αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πρώτο κρίσιμο ζήτημα είναι αναμφισβήτητα ο αριθμός των ψηφοφόρων που θα προσέλθουν στις κάλπες. Τούτο έχει πολύ μεγάλη σημασία μετά την ομολογουμένως πολύ μεγάλη «έκπληξη»  συμμετοχής του πρώτου γύρου.

Εστιαζόμαστε σε αυτό γιατί μια σημαντικά μειωμένη συμμετοχή στον δεύτερο γύρο δείχνει ότι οι δύο υποψήφιοι δεν κατάφεραν να κερδίσουν τους ψηφοφόρους των δύο ηττημένων του πρώτου γύρου και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα ο επόμενος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας να μην έχει την αξιοπιστία που μόνο ο κόσμος μπορεί να του δώσει προκειμένου να κρατήσει το κόμμα ενωμένο και προστατευμένο από μία νέα κρίση.

Δεύτερος κρίσιμος παράγοντας ανάδειξης του νικητή είναι το τι θα ψηφίσουν στο δεύτερο γύρο όσοι στήριξαν Άδωνι Γεωργιάδη και Απόστολο Τζιτζικώστα στον πρώτο.

Για τούτο ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης αποφάσισε να εκφράζεται με ένα λόγο πιο «στρογγυλό», ο οποίος προσπαθεί να αγκαλιάσει όλο το ακροατήριο του κέντρου και της δεξιάς, σύμφωνα με την πολιτική λογική του «μεσαίου χώρου» που έχει διαμορφώσει ιστορικά το «καραμανλικό» μπλοκ.

Από την άλλη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επιλέγει ένα λόγο πιο αιχμηρό, σχετικά με την ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση που οραματίζεται για τη Νέα Δημοκρατία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η απάντησή του στους δημοσιογράφους της Εφημερίδας των Συντακτών, ότι δεν τον ενδιαφέρει αν κάποιοι δεξιοί φύγουν από το κόμμα αρνούμενοι να στηρίξουν και να αποδεχθούν τη νίκη του στις εκλογές.

Με δεδομένο ότι Άδωνις Γεωργιάδης, που εμφανίστηκε ως εκφραστής μιας καθαρόαιμης και ολίγον τι ακραίας δεξιάς, δήλωσε από την πρώτη στιγμή ότι θα στηρίξει για το δεύτερο γύρο τον Κυριάκο Μητσοτάκης, ο οποίος από την πλευρά του δηλώνει πως επιθυμεί τη διεύρυνση προς το κέντρο. Αυτό από μόνο του δημιουργεί έλα πολύ μεγάλο ερώτημα: Θα ακολουθήσουν οι δεξιοί ψηφοφόροι του Γεωργιάδη την υπόδειξή του στηρίζοντας τον «κεντρώο» Μητσοτάκη; Το ερώτημα αυτό θα απαντηθεί μόνο το βράδυ της Κυριακής.

Από την άλλη οι αποδεσμευμένοι ψηφοφόροι θα ακολουθήσουν το κλείσιμο του ματιού του Τζιτζικώστα προς τον Μητσοτάκη ή θα πάνε με τον Μεϊμαράκη ακολουθώντας την καραμανλική παράδοση; Και αυτό θα απαντηθεί την Κυριακή το βράδυ.

Τρίτος παράγοντας η δήλωση Στυλιανίδη για το «καραμανλικό DNA» της Νέας Δημοκρατίας που έχει μεγάλη δόση αλήθειας. Μένει ωστόσο να αποδειχθεί αν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων που θα προσέλθουν στις κάλπες την Κυριακή θα θεωρήσουν ως προτεραιότητα τη διατήρηση του «καραμανλικού DNA» ή θα επιδιώξουν τη… γονιδιακή μετάλλαξη της ΝΔ.

Τέταρτος παράγοντας είναι ότι ο κόσμος της ΝΔ είναι κουρασμένος. Βίωσε μία προεκλογική περίοδο που τράβηξε πολύ περισσότερο από όσο έπρεπε και περιείχε «στιγμές» που έκαναν όλους να αισθανθούν άβολα. Πολλοί νεοδημοκράτες αισθάνονται ήδη πολύ ανακουφισμένοι που στην τελική ευθεία μπήκαν εν τέλει οι δύο υποψήφιοι με τον πιο συγκροτημένο πολιτικό λόγο και απομακρύνθηκε η απειλή της διάσπασης.

Αυτό από μόνο του υποχρεώνει τους δυο τελικούς μονομάχους να επιδείξουν προς τους ψηφοφόρους τους τα δυνατά τους χαρτιά.

• Στο πρόσωπο του Μεϊμαράκη εκφράζεται περισσότερο η επιδίωξη για ενότητα,
• ενώ στο πρόσωπο του Μητσοτάκη η επιδίωξη για ανανέωση με στόχο μία πιο φρέσκια Νέα Δημοκρατία.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως οι θεσμικοί εκπρόσωποι των παραγωγικών τάξεων και των συλλογικών φορέων που συγκαταλέγονται στο κομματικό ακροατήριο της ΝΔ στηρίζουν τον πρώτο, ενώ νέοι άνθρωποι όπως  και αυτοί με τη λιγότερο ισχυρή κομματική ταύτιση,  δείχνουν να προτιμούν περισσότερο τον δεύτερο.

Ωστόσο και οι μεν και οι δε συμφωνούν σε κάτι σημαντικό που μπορεί να αποτελέσει και τη βάση της ενότητας για την «επόμενη μέρα». Την ανάγκη για μία σοβαρή αντιπολίτευση που θα ξαναβάζει τη Νέα Δημοκρατία στο «κάδρο» ως  επόμενης κυβέρνησης και τον αρχηγό της ως αυριανό πρωθυπουργό.