Αλέκος Παπαδόπουλος: Η πρόταση Σόιμπλε θα αναγορευθεί σε εθνική επιδίωξη …

Αν κάνουμε μια σύνοψη της συγκυρίας, η κατάσταση στη χώρα έχει ως εξής:

1. Το πρόγραμμα (μνημόνιο) σέρνεται ήδη κουρασμένο από μια κυβέρνηση που δεν το αντέχει να το υπερασπιστεί.
2. Όλα τα οικονομικά μεγέθη επιδεινώνονται,  χωρίς ελπίδα σταθεροποίησης.
3. Η αντιπολίτευση στο σύνολο της αδυνατεί να παράξει γεγονότα. Δεν κάνει ούτε το στοιχειώδες εθνικό καθήκον να καλύπτει τις εμφανείς πλέον  πολιτικές αδυναμίες -και όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ- ψηφίζοντας τα εκ της συμφωνίας του Αυγούστου απορρέοντα νομοθετήματα, την οποία σύσσωμη ψήφισε.
4. Η κυβέρνηση παραμένει βαθιά λαϊκιστική. Δεν  καλλιεργεί στον λαό την κατανόηση της οδυνηρής κατάστασης του. Προπαγάνδα, ψεύδος και παραπλάνηση είναι τα όπλα της. Η αντιπολίτευση, χωρίς αξιοπιστία μέσα και έξω από την χώρα αδυνατεί να κινητοποιήσει δυνάμεις της κοινωνίας.
5. Ο λαός μας, εγκαταλελειμμένος στους «πνευματικούς» επαγγελματίες της λαϊκής πλάνης, περνά σε ολοκληρωτική φάση μηδενισμού και παραίτησης. Δεν «θέλει» στην ουσία το ευρώ. Δεν θέλει την οργανωμένη δουλειά.  Δεν  θέλει να ακούει για τον συλλογικό κίνδυνο. Δεν θέλει την πειθαρχία της αυτογνωσίας. Γιατί όλα αυτά δεν τα θέλουν οι πάσης φύσεως ηγεσίες του.

Συμπέρασμα: «δυοίν θάτερον»

α)  Η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει με αυστηρότητα το πρόγραμμα ώστε να διατηρηθεί για ένα ακόμη διάστημα σε κατάσταση «νεκροφάνειας», αναμένοντας να επωφεληθεί από την τυχόν βελτίωση των οικονομικών στην Ευρώπη.

β)  Εάν αυτό δεν γίνει τότε θεωρώ βέβαιο ότι θα αναγορεύσουμε, εκόντες -άκοντες, ως εθνική επιδίωξη την πρόταση του κ. Σόιμπλε για εκούσια έξοδο από το ευρώ, η οποία θα συνοδεύεται  από γενναία χρηματοδότηση με την μορφή ενός 4ου μνημονίου. Μετά βλέπουμε…

Ένα μόνο να θυμούνται οι διαχειριστές της τύχης της χώρας. Ο λαός έχει βεβαίως ευθύνες. Δεν έχει όμως αυτός  ενοχή. Άλλοι είναι υπόλογοι. Έτσι λέει από παλιά το «συγκλητικό δόγμα».