Σπύρος Παπασπύρος: Η επόμενη μέρα: «αρχή» με εκλογές χωρίς «προσδοκίες» και πορεία με αμφισβητούμενη βεβαιότητα! (β´ μέρος)

Στην βάση των υπαρκτών δεδομένων όπου τόσο η φιλελεύθερη ή η σοσιαλδημοκρατική “μετταρυθμυσιολογία” όσο και η “αριστερή αλλαγή” πολιτικής (αφού οι πρώτες δεν έχουν ικανότητα υπέρβασης της γραφειοκρατικό-διαχειριστικής πρακτικής και η δεύτερη εξεύρεσης πόρων) στερούνται των θεμελιακών ιστορικών τους προϋποθέσεων και εργαλείων. Αυτή η καλλιέργεια αυταπατών είναι το πολιτικό αδιέξοδο-παράδοξο της “ελληνικής” περιδίνησης στην κρίση και οδηγεί σε συνεχείς προσφυγές στις κάλπες. Οι οποίες όμως αντί να λύνουν μεγενθύνουν το πρόβλημα . Όσο επομένως δεν αντικαθίσταται το αδιέξοδο πολιτικό προσωπικό και οι πολιτικές του και δεν καταφέρνουμε μια νέα, ικανή, αποτελεσματική, γήινη διακυβέρνηση η περιπέτεια δεν τελειώνει . Εδώ είναι η πρόκληση για την επομένη των εκλογών και γίνεται πιο μεγάλη γιατί τώρα εξαντλούνται και οι ψευδαισθήσεις αφού τα περιθώρια έχουν ήδη προ πολλού εξαντληθεί!

Η λύση πρέπει να αναζητηθεί στην ευθεία και δημοκρατική, ριζοσπαστική και γρήγορη αντιμετώπιση ουσιωδών εκκρεμοτήτων: από την προώθηση ενός νέου Συντάγματος με δημοψήφισμα έως την επαναθεμελίωση της δημόσιας διοίκησης, της αυτοδιοίκησης, του φορολογικού συστήματος, των κανόνων και του πλαισίου λειτουργίας της ιδιωτικής οικονομίας, της λειτουργίας της αγοράς εντός και όχι εκτός ή απέναντι στο γενικό συμφέρον και την ανάταξη της χώρας. Αυτή η συνεργασία και πολιτική δίνει βεβαιότητα, σταθερότητα, προσδοκία διακυβέρνησης για το πολίτη, την κοινωνία.

Επομένως είναι ώρα για φυγή από τα διαδικαστικά και να έρθει ο “δάκτυλος επί τον τύπον των ήλων”. Η συμφωνία σε αυτά θα έπρεπε να τεθεί προς κρίση σε εκλογές ή δημοψήφισμα γιατί αυτά συνιστούν και την συγκρότηση μιας πραγματικής προσπάθειας διεξόδου από την κυκλική κρίση και πολιτική αστάθεια.

Τώρα που το μόνο “διακύβευμα” -σε προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα από την επιλογή του χρόνου εκλογών – είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης:

Όσοι και όσες πάμε στην κάλπη με αυτό το κριτήριο έχουμε δύο επιλογές: ή ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ . Οι άλλες μικρότερες “εν δυνάμει” πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν την ψήφο μας ( ΑΝΕΛ, Ποτάμι ή Δημοκρατική Συμπαράταξη ) διεκδικούν καλύτερους όρους “διαπραγμάτευσης” και πίεσης για συμμετοχή στην εξουσία.

Αλλά χωρίς πολιτικό πλαίσιο αφού δεν παρουσίασαν έστω και για τα προσχήματα προγραμματική βάση!

Άρα στόχος είναι η νομή της εξουσίας και διαμέσου αυτής “υπόσχονται” να “εγγυηθούν” καλύτερη πορεία δηλ να διορθώνουν την “κακή” πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ και ως “ως άγγελοι του θεού στη γη” ζητάνε την ψήφο μας σε λευκή επιταγή!

Επειδή το γνωστό: δύο πόρτες έχει η ζωή …κακοποιείται αν από τραγούδι γίνεται εισιτήριο για εξουσία, η επιλογή πρέπει να είναι ευθεία και άμεση γιατί τα έμμεσα. τα μπαλαντέρ και τα δεκανίκια, το είμαι και δεν είμαι ή περίπου είμαι… επιστρέφει βαρύ λογαριασμό όσο κι αν νομίζουμε ότι ξεφεύγουμε!

Και όσοι ή όσες θέλουμε κυβέρνηση γιατί χρειαζόμαστε διαμεσολαβητές προς τα δύο κόμματα που σήμερα κυριαρχούν ;

Όσοι και όσες πάμε χωρίς το κριτήριο σχηματισμού κυβέρνησης έχουμε πολλές επιλογές, σοβαρές και μη. Και εδώ είναι -ή πρέπει να γίνει-αυτονόητο ότι σε αυτές τις εκλογές να κάνουμε μια αρχή: την ακραία φασιστική και την “λεβεντιά” της γελοιότητας τουλάχιστον πρέπει να την σταματήσουμε!

Υψηλού βαθμού ταύτιση και ικανοποιητική έκφραση και επιλογή, οι περισσότεροι, δεν βρίσκουμε. Είμαστε επομένως αναγκασμένοι να σταθμίσουμε με πολύ μεγάλη σχετικότητα:

α) τι μειώνει την σύγχυση και την μετάθεση ευθυνών, τους αλληλόχρεους λογαριασμούς: “φταις εσύ γιατί αν ήμουν εγώ θα γίνονταν αυτά και όχι αυτά” κλπ που δυστυχώς ακούμε και τώρα στο ζενίθ της κρίσης. Επομένως ας φροντίσουμε η επιλογή μας να μην δίνει κανένα άλλοθι ή περιθώριο να κρυφτεί κανείς πίσω από κανέναν. Να καταστήσουμε την πορεία καθαρή και τις ευθύνες ευδιάκριτες και για τα θετικά και για τα αρνητικά!

β) Τι κρατά ανοιχτούς δρόμους και περιθώρια κινητικότητας για το νέο, την πρόοδο, την έξοδο από την πολιτική παρακμή, το άνοιγμα μιας νέας “μεταπολίτευσης” μετά τα 41 χρόνια της μεταπολίτευσης. Τι ανοίγει ανατρεπτικά και δημιουργικά την πορεία μας στον 21 ο αιώνα ή τουλάχιστον την εμποδίζει λιγότερο ή δεν την κλειδώνει για μήνες ή χρόνια στο φθαρμένο πλαίσιο.

Δύσκολη πράγματι η κατεύθυνση της ψήφου, ώρα όμως να βρούμε θέση. σταθερό χέρι, την καλύτερη δυνατή οπτική για το στόχο …αφού όλα δείχνουν ότι σύντομα θα έχουμε και άλλη ευκαιρία .

Καλή ψήφο, όσο πιο στοχευμένη μπορούμε με κριτήρια και ταξινόμηση θέσης και στόχου, με ελεύθερη σκέψη!

Προηγούμενα άρθρα

1. Σπύρος Παπασπύρος: Η επόμενη μέρα: «αρχή» με εκλογές χωρίς «προσδοκίες» και πορεία με αμφισβητούμενη βεβαιότητα!
2. Σπύρος Παπασπύρος: Μία αδυσώπητη (και ίσως η μόνη) πρόκληση των εκλογών
3. Σπύρος Παπασπύρος: ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΚΡΙΣΗΣ, ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ «ΝΕΑΣ» ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ: από μύθο σε μύθο !