Τι έλεγε, τι έκανε, τι παρέλαβε και τι παραδίδει ο Τσίπρας

Βρήκα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στην εφημερίδα Κεφάλαιο και το αναδημοσιεύω αυτούσιο, μαζί με εντυπωσιακά στοιχεία.

Ολόκληρο το άρθρο

Με μια πρωτοφανή στην κοινοβουλευτική ιστορία των τελευταίων δεκαετιών κίνηση, ο Αλέξης Τσίπρας οδηγεί τη χώρα σε πρόωρες εκλογές υπονομεύοντας τη συμφωνία για το Τρίτο Πακέτο Στήριξης. Παίρνει το ρίσκο να διαλύσει τη χώρα, γιατί εκτιμά ότι έτσι θα γαντζωθεί στην εξουσία. Ότι τον βολεύει η συγκυρία. 

Γιατί φοβάται τις συνέπειες μιας συμφωνίας, την οποία ο ίδιος επέλεξε πριν από λίγες εβδομάδες, βάζοντας την υπογραφή του στο όνομα της επιβίωσης της οικονομίας μέσα στην Ευρωζώνη. 

Όλες οι προϋποθέσεις για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος και την επίσπευση της απαλλαγής από τα capital controls, οι όροι για την έναρξη της διαπραγμάτευσης για την αναδιάρθρωση του χρέους και κυρίως η εξασφάλιση των αποφάσεων που θα απελευθέρωναν περί τα 3 δισ. ευρώ για την οικονομία στο δίμηνο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου, αναβάλλονται στο όνομα της κομματικής επιβίωσης του κ. Τσίπρα. Για περισσότερο από έναν μήνα και μέχρι να σχηματισθεί η νέα κυβέρνηση, για τη σύνθεση της οποίας κανείς δεν μπορεί πλέον να κάνει ασφαλείς προβλέψεις, όλες οι διαδικασίες που θα επέτρεπαν την απελευθέρωση της επόμενης δόσης του δανείου “παγώνουν”…

Αναβολή πληρωμών 

Τα χρήματα της δόσης αυτής είναι εκείνα που στη Συμφωνία, που υπέγραψε για το Τρίτο Πακέτο Στήριξης, προβλέπεται ότι θα αφορούσαν αποκλειστικά την αποπληρωμή υποχρεώσεων του κράτους στον ιδιωτικό τομέα! 

Δηλαδή σε προμηθευτές νοσοκομείων, επιχειρήσεων που απασχολούν εκατοντάδες εργαζομένους, πληρωμές καθυστερούμενων εδώ και μήνες αμοιβών σε νοσοκομεία, εκπαιδευτικούς, επιστροφές ΦΠΑ, επανεκκίνηση απόδοσης “παγωμένων” συντάξεων, επιστροφή “δανεικών” από Ταμεία και Οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, κ.λπ.

Η απόφαση παραίτησης και οι πρόωρες εκλογές επανέφεραν με βίαιο τρόπο το κλίμα αβεβαιότητας σε ένα τραπεζικό σύστημα που είχε ήδη εισέλθει στη φάση προετοιμασίας των stress tests, προκειμένου να ακολουθήσει η ανακεφαλαιοποίησή του μέσα από το δάνειο των 25 δισ. ευρώ, για το μέλλον του οποίου οι εκλογές επαναφέρουν και πάλι τα ερωτηματικά. 

Οι μικρές ανάσες που έδωσαν στην ήδη “ημιθανή” οικονομική δραστηριότητα οι καταναλωτικές δαπάνες από την αυξημένη τουριστική κίνηση, αντί να ενισχυθούν όπως αναμενόταν από τις δύο υποδόσεις Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου, “παγώνουν” με τη δρομολόγηση της προεκλογικής κινητοποίησης και τη φυσιολογική αναστολή κάθε οικονομικής πρωτοβουλίας, μέχρι να ξεκαθαρίσει και πάλι σε έναν περίπου μήνα το πολιτικό τοπίο.   

Τι “συνέβη” σε ένα επτάμηνο 

Το “πάγωμα” κάθε επενδυτικής πρωτοβουλίας μέσα στο επτάμηνο, που μεσολάβησε από τις εκλογές του Ιανουαρίου μέχρι την παραίτηση της κυβέρνησης, επιδείνωσε την ήδη υψηλή ανεργία των τελευταίων ετών, αυξάνοντας τις πιέσεις για “έξοδο” από τη χώρα του εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Έφτασε στο σημείο να δείξει, για μικροπολιτικούς σκοπούς, την έξοδο από τη χώρα στη μεγαλύτερη επένδυση που έχει γίνει ποτέ, κλείνοντας το μεταλλείο στις Σκουριές. Περνώντας σαφές αρνητικό μήνυμα στους διεθνείς επενδυτές. Μήνυμα που επιβεβαιώθηκε και με το αλλαλούμ στην υπόθεση της ιδιωτικοποίησης των αεροδρομίων. 

Όπως αποδεικνύουν τόσο τα απολογιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ όσο και οι προβολές των εκτιμήσεων που έχουν γίνει από την Eurostat στο επτάμηνο που μεσολάβησε, “έσβησε” και η παραμικρή προσδοκία βελτίωσης του οικονομικού κλίματος σε επίπεδο καταναλωτικής δαπάνης και παραγωγικής δραστηριότητας. 

Τα ελλείμματα επανήλθαν στη θέση των μικρών πρωτογενών πλεονασμάτων που είχαν αρχίσει να διαμορφώνονται και οι προσδοκίες για ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας μέσα στο 2015 έδωσαν τη θέση τους στη βεβαιότητα για επιστροφή στην ύφεση τουλάχιστον κατά 2% με 2,5% του ΑΕΠ. Η εικόνα του Χρηματιστηρίου, όπου χάθηκαν δεκάδες δισεκατομμυρίων με επίκεντρο την κατάρρευση των τραπεζών, είναι ενδεικτική του κλίματος. 

Η “τάση” αυτή παγιώθηκε με τη δρομολόγηση των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων (capital controls), που “σκότωσε” κάθε σοβαρή οικονομική δραστηριότητα αυξάνοντας την πίεση στην ήδη χαμηλή απασχόληση, παρά τη συνήθη εποχιακή αύξησή της με τον ερχομό του καλοκαιριού. 

Οι πίνακες που ακολουθούν παρουσιάζουν τις δύο κρίσιμες διαστάσεις της πολιτικής Τσίπρα, εκείνης των προεκλογικών “υποσχέσεων” και εκείνης της εφαρμογής των μετεκλογικών “διαψεύσεων”. 

Μια παρακαταθήκη λόγων και έργων, που αναμφίβολα θα “σφραγίσει” τη νέα εκλογική του πρωτοβουλία.  

Δείτε πίνακες με ενδιαφέροντα στοιχεία