Ο Τσίπρας πάει σε εκλογές βάζοντας το συμφέρον της παράταξής του επάνω από το εθνικό

Χθες ο Αλέξης Τσίπρας, υπέβαλε την παραίτηση της κυβέρνησής του κάνοντας μία κίνηση ύψιστου πολιτικού τυχοδιωκτισμού που μοναδικό στόχο είχε να λύσει τα εσωκομματικά του προβλήματα. Σε μια στιγμή που νομίζουμε ότι είναι από τις πλέον κρίσιμες των τελευταίων δεκαετιών, οδηγώντας και πάλι τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.

Με νωπό το δημοψήφισμα του Ιουλίου, το οποίο στάθηκε αιτία να βυθιστεί η πραγματική οικονομία σε τέλμα και έφερε την Ελλάδα μισό βήμα από το χείλος της καταστροφής και της εξόδου από το κοινό νόμισμα και την ευρωπαϊκή οικογένεια, ο κ. Τσίπρας έδειξε πεντακάθαρα ότι λειτούργει και πάλι με βάση το μικροκομματικό του συμφέρον αποδεικνύοντας ότι δεν έχει απαλλαγεί από την πολιτική λογική της εποχής του 4%.

Για άλλη μια φορά έβαλε το συμφέρον της παράταξής του επάνω από το εθνικό και επιχείρησε να εμφανίσει τιε πρόωρες εκλογές σαν μονόδρομο, προσπαθώντας να μας πείσει ότι έμαθε από τα απανωτά στρατηγικά λάθη του. Μα, η χθεσινή του κίνησή του αποτυπώνει ανάγλυφα πως εξακολουθεί να λειτουργεί ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ως ηγέτης μίας ολόκληρης χώρας.

Ο πρωθυπουργός, αμετροεπής για άλλη μια φορά, έδειξε προς την κατεύθυνση δανειστών για τη μνημονιακή του μετάλλαξη και προς την κατεύθυνση του Παναγιώτη Λαφαζάνη και των στελεχών της Πλατφόρμας για την πτώση της “πρώτης φοράς Αριστερά” κυβέρνησης. Παράλληλα, ζήτησε δεύτερη ευκαιρία να κυβερνήσει, όταν εδώ και έξι μήνες το μόνο κατόρθωμα της κυβέρνησής του ήταν να σύρει τη χώρα σε ένα ατέρμονο κύκλο διαπραγματεύσεων, με τα απανωτά λάθη, τις ατυχέστατες επιλογές συνεργατών και την πανσπερμία διαφορετικών προσωπικών στρατηγικών να φέρνουν στο κατώφλι της χώρας το τρίτο και πλέον επαχθές Μνημόνιο.

Ο κ. Τσίπρας όμως απέκρυψε ότι η απόφαση να στηθούν κάλπες μέσα στο Σεπτέμβριο αποτελεί απόρροια του αντάρτικου στην αυλή του ΣΥΡΙΖΑ. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η φθορά της κυβέρνησης θα είναι εμφανής με την έναρξη και μόνο της υλοποίησης των μνημονιακών πολιτικών και αδύναμος να ξεκαθαρίσει την κατάσταση στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου, ο πρωθυπουργός πάει στην κάλπη μόνο και μόνο για να απαλλαγεί από την παρουσία της Αριστερής Πλατφόρμας και των μικρότερων αριστερών τάσεων, χωρίς προηγουμένως να αναζητήσει (ως όφειλε) λύσεις εντός της παρούσας Βουλής. Όπως, για παράδειγμα, η δημιουργία μίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας ή ειδικού σκοπού, η οποία θα έτρεχε τους όρους της συμφωνίας με τους πιστωτές, ιδιαίτερα τους πρώτους κρίσιμους μήνες.

Αν και η χώρα σε λίγο θα έχει μπροστά της την πρώτη αξιολόγηση επέλεξε να μετατρέψει τις συγκρούσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε εθνικό πρόβλημα. Έπαιξε στα ζάρια την υλοποίηση μίας συμφωνίας, η οποία σχετίζεται άμεσα με τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας, ενώ απαρίθμησε, στο διάγγελμά του, όλα όσα ο ίδιος θεωρεί επιτυχίες της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μίας συγκυβέρνησης, ωστόσο, που από τις 25 Ιανουαρίου μέχρι και σήμερα πέτυχε το κλείσιμο των τραπεζών, την επιβολή capital controls, τις ουρές των πολιτών μπροστά από τα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης και την καταρράκωση της πραγματικής οικονομίας.

Όλα αυτά, ο κ. Τσίπρας ζήτησε από τους πολίτες να τα ξεχάσουν, υποσχόμενος καλύτερες ημέρες. Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε πως πλέον είναι πιο έμπειρος και έτοιμος. Υποσχέθηκε φιλολαϊκές πολιτικές, ενθυμούμενος σαφώς με νοσταλγία του πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (να δούμε τι θα πει όταν θα πάει στην Θεσαλονίκη φέτος). Εκείνο που δεν είπε είναι ότι το νέο μνημόνιο, το 3^ο κατά σειρά και σκληρότερο, φέρει φαρδιά πλατειά φέρει τη δική του υπογραφή και χωρίς ξεχνά και αποκρύπτει από τους πολίτες ότι αυτός ήταν που «ΜΕ ΕΝΑ ΝΟΜΟ ΚΙ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΓΟΥΣΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ».

Τι να πεις; Ο λαός ας κινηθεί με γνώμονα την πατρίδα και ας αποφασίσει για το καλό όλων μας!