«Δεν υπάρχει καλό Μνημόνιο και ασφαλώς υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και στα όσα υπογράφει σήμερα με τους δανειστές». Ποιος το είπε αυτό; Δεν το είπε κάποιος «Γερμανοτσολιάς» ή προσκυνημένος Μερκελιστής, αλλά… ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, κ. Γιάννης Δραγασάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε χθες στην ΕΡΤ.
Παρά ταύτα, παρότι και η νέα συμφωνία συνιστά ένα είδος τιμωρητικής πολιτικής, ο κ. Δραγασάκης δέχτηκε ότι μπορεί να διορθωθεί και να γίνει καλύτερο(!) το μνημόνιο, μέσω αντισταθμιστικών προγραμμάτων που οικοδομούνται ήδη σε συνεργασία με τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε κάθε όμως περίπτωση, προϋπόθεση για την επιτυχία του νέου προγράμματος είναι οπωσδήποτε η ρύθμιση του χρέους – η επεξεργασία του ώστε να καταστεί εξυπηρετίσιμο κάθε χρόνο – αν όχι και η απομείωσή του, όπως η κυβέρνηση προτείνει, αν και δεν θέλει να πολώσει τη συζήτηση.
Σχετικά με ορισμένες αντιδράσεις που εκφράζουν κυρίως γερμανικοί κύκλοι ο κ. Δραγασάκης επικαλέσθηκε τη δήλωση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς ο οποίος ανέφερε πως ο υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε εκφράζει προσωπικές απόψεις.
Στη συνέντευξή του, υπερασπίστηκε τους αρχικούς στόχους του ΣΥΡΙΖΑ και τις προτάσεις με τις οποίες ξεκίνησε τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους το Φεβρουάριο, για τις οποίες και προέβλεψε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα δικαιωθεί ιστορικά. Η εξέλιξη της διαπραγμάτευσης, δεν δικαιώνει τις προσδοκίες αυτές, τόσο λόγω της έλλειψης επαρκούς συμπαράστασης που συνάντησε κατά τη διαπραγμάτευση, όσο και αδυναμιών στη στρατηγική του ίδιου του κόμματος:
«Πιστεύαμε πως αν απειλούσαμε με έξοδο, οι Ευρωπαίοι θα τρόμαζαν. Αποδείχθηκε λάθος εκτίμηση. Πριν από 3 χρόνια μπορεί αυτό να ίσχυε, αλλά στο μεταξύ κι εκείνοι πήραν τα μέτρα τους. Προς έκπληξή μας ο κ. Σόιμπλε, πρότεινε αν θέλαμε να βγούμε από το ευρώ, να μας βοηθήσει κιόλας» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Δραγασάκης. «Ο πρωθυπουργός είχε πει πως δεν θέλαμε το ΔΝΤ, αλλά στο θέμα αυτό δεν είχαμε κανένα σύμμαχο» σημείωσε.
Άλλο σημείο κυβερνητικής αδυναμίας, αποδείχθηκε η άγνοια των όρων διεξαγωγής της διαπραγμάτευσης, η οποία δεν γινόταν ελεύθερα, αλλά μέσω ενός ολόκληρου συστήματος «με κανόνες και επιτελεία». Η κυβέρνηση βελτιώθηκε στον τομέα αυτό, αλλά μετά από την πάροδο χρόνου.
Τρίτη παράμετρος που όρισε την κατάληξη των διαπραγματεύσεων, υπήρξε η συγκινητική αφενός, στάση της κοινωνίας, αλλά και η εξαγωγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, εκ μέρους των πλουσίων.
«Όταν βγαίνει 1 δισ. κάθε μέρα απ’ τις τράπεζες και λες στον Ντράγκι δώσε μου ELA, είσαι ευάλωττος. Πολλές επιχειρήσεις είχαν τα ταμεία τους στο εξωτερικό. Φανταστείτε μια οικονομία όπως της Γερμανίας, με επιχειρήσεις που τη ρευστότητά τους την έχουν στο εξωτερικό: Θα βουλιάξει η Γερμανία» ανέφερε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (Ποιος φταίει γι’ αυτό κ. υπουργέ;).
Τα συμπεράσματα δικά σας!!!!
