Γιώργος Καρελιάς: Δύο κόσμοι, μία η καταστροφή

Τα κομματικά κείμενα δεν έχουν σχεδόν καμία σημασία. Φτιάχνονται για να διατηρούνται οι εσωκομματικές ισορροπίες και, στο τέλος, να μένουν όλοι ευχαριστημένοι.
Το ίδιο ισχύει ασφαλώς και για τα κυριακάτικα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, που κινήθηκαν μεταξύ «σωφροσύνης» και «ρήξης». Και στη μέση πάντα οι «κόκκινες γραμμές», που τις έχουν όλοι για ψωμοτύρι, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι οι περισσότερες δεν ισχύουν πια.
Δεν έχουν σημασία όλα αυτά, διότι απλούστατα οι «Κεντρικοεπίτροποι» δεν παίρνουν αποφάσεις. Η απόφαση για την υπογραφή ή μη της νέας συμφωνίας δεν θα ληφθεί από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, θα ληφθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο, στο οποίο βαρύνουσα άποψη έχει ο πρωθυπουργός. Έτσι γινόταν πάντα, έτσι θα γίνει και τώρα.
Και όταν έρθει εκείνη η ώρα, ο Τσίπρας και οι υπουργοί του θα κληθούν να επιλέξουν μεταξύ δύο εντελώς αντίθετων απόψεων, οι οποίες αναπτύχθηκαν με απόλυτη σαφήνεια στη συνεδρίαση του κομματικού οργάνου:
– Η μία λέει ότι ενδεχόμενη ρήξη, χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή θα πλήξει βάναυσα τη χώρα και ιδιαίτερα τα φτωχά και μεσαία στρώματα και θα οδηγήσει την Αριστερά 50 χρόνια πίσω  (δείτε εδώ).
– Η άλλη δεν θεωρεί καταστροφή την επιστροφή στη δραχμή και την προτείνει ως εναλλακτική εναλλακτική (δείτε εδώ).
Έχουμε να κάνουμε με δύο κόσμους αλλά αυτό δεν είναι σπάνιο στα κόμματα, ειδικά σε όσα μεγάλωσαν απότομα και ανέλαβαν κυβερνητικές ευθύνες (παρόμοια προβλήματα υπήρχαν και στο ΠΑΣΟΚ των αρχών της δεκαετίας του ’80). Όμως, στο τέλος, η προσαρμογή γίνεται και οι δύο κόσμοι αποχωρίζονται. Ο αποχωρισμός είναι μεν επώδυνος αλλά αναγκαίος, κάτι σαν τον υποχρεωτικό ακρωτηριασμό ενός μέλους του σώματος, μετά από ατύχημα. Αν δεν γίνει, θα κινδυνεύσει όλο το σώμα. Φυσικά, στο ενδιάμεσο, θα γίνει προσπάθεια να πάνε «όλοι μαζί» και δεν αποκλείεται αυτό να συμβεί, τουλάχιστον για ένα διάστημα.
Η συμφωνία με τους δανειστές θα γίνει και θα περάσει από τη Βουλή πιθανότατα με κάποιες απώλειες από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες, όμως, δεν θα είναι τόσες που να οδηγήσουν σε απώλεια της Δεδηλωμένης και σε πτώση της κυβέρνησης. Αυτό ελάχιστοι βουλευτές του το αντέχουν, παρά τους σημερινούς λεονταρισμούς. Προσοχή: για βουλευτές μιλάμε και όχι για κομματικά στελέχη και «συνιστώσες», όπου οι απώλειες μπορεί να είναι μεγαλύτερες, αλλά ουσιαστικά ασήμαντες.
Αυτό που έχει σημασία είναι να επιτευχθεί η συμφωνία. Διότι μπορεί οι δύο κόσμοι στον ΣΥΡΙΖΑ να έχουν ακόμη την πολυτέλεια να συγκρούονται, αλλά οι πολίτες γνωρίζουν ή νιώθουν ότι η καταστροφή (θα) είναι μία.
Το ενθαρρυντικό είναι ότι το γνωρίζουν ο πρωθυπουργός και οι περί αυτόν, που θα πάρουν την οριστική απόφαση. Αν δεν την έχουνε πάρει ήδη…