Σήμερα συμπληρώνονται 5 χρόνια από την προσφυγή της Ελλάδας στον Μηχανισμό Στήριξης 23 Απριλίου του 2010 και ο Γιώργος Πεταλωτής, εκπρόσωπος τύπου του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, προσπάθησε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Πεταλωτής.
Σε ένα μακροσκελές κείμενο υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Το Καστελόριζο και οι μύθοι του», θυμίζει τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε στην χώρα, και καλεί σε μία συζήτηση για τους λόγους που μας οδήγησαν το 2010 στην αναγκαιότητα ενός πρωτοφανούς δανεισμού, αφού η χώρα κινδύνευσε με άμεση χρεοκοπία και τις μεθοδεύσεις απόκρυψης των πραγματικών στοιχείων της οικονομίας από την κυβέρνηση Καραμανλή, καθώς και για τον ρόλο της συντηρητικής Ευρώπης, αντί της «δαιμονοποίησης» των γεγονότων.
Το πλήρες κείμενο του κ. πεταλωτή:
«Το Καστελόριζο και οι μύθοι του
Εδώ και πέντε χρόνια, με αποκορύφωμα την «επέτειο» ανακοίνωσης της ένταξής μας στον μηχανισμό στήριξης από το Καστελόριζο, πλήθος αναφορών, από τις πλέον σοβαρές μέχρι την εύκολη δαιμονοποίησή των γεγονότων, δημοσιεύονται και αναπαράγονται – άκριτα, με ελαφρά συνείδηση και πολλές φορές, επιβλαβώς για τη χώρα.
Η συντριπτική πλειοψηφία, ακόμη και καλόπιστων αναφορών, παραγνωρίζει και δεν εξετάζει τις αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτήν την ανάγκη, ενώ πλήθος εύπεπτων στερεότυπων στη σφαίρα της παραπολιτικής και της συνωμοσιολογίας υποκαθιστούν τις σοβαρές αναλύσεις που απαιτούνται.
Εμείς, ως ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, αναδεικνύουμε πάγια, ότι πρέπει να ανοίξει επιτέλους μια συζήτηση για τους ΛΟΓΟΥΣ που μας οδήγησαν το 2010 στην αναγκαιότητα ενός πρωτοφανούς δανεισμού, αφού ΚΙΝΔΥΝΕΥΑΜΕ ΜΕ ΑΜΕΣΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, τις μεθοδεύσεις ΑΠΟΚΡΥΨΗΣ των πραγματικών στοιχείων της οικονομίας από την κυβέρνηση Καραμανλή, την παντελή ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ από τους εταίρους μας, αλλά και το ρόλο της ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗΣ Ευρώπης, πριν και μετά την αποκάλυψη της κρίσης.
Οφείλουμε να εστιάσουμε στην ΟΥΣΙΑ της κρίσης καθώς και στην ΠΛΗΡΗ ανυπαρξία μηχανισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Ακόμη και από τη δημιουργία της ΟΝΕ.
Όσοι με οποιοδήποτε τρόπο, πολιτικοί, ΜΜΕ και αναλυτές εκφέρουν δημόσιο λόγο, δεν μπορούν να παραβλέπουν συστηματικά ότι η χώρα μας είχε ανάγκη από ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ στην Οικονομία, τη Διοίκηση, το Κράτος, την Παιδεία και κυρίως τον προσανατολισμό της παραγωγής. Κυριαρχώντας το δόγμα «ΑΣΤΟ ΓΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ“, μέσα σε πέντε χρόνια – από το 2004 έως το 2009, εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις, μέσω προφορικής συνέντευξης και χωρίς ιεράρχηση των αναγκών, επιβάρυναν το Δημόσιο.
Να μην ξεχνάμε ότι, όταν αποκαλύφθηκε ότι το έλλειμμα ξεπερνούσε το 15%, ασύλληπτο για τα δεδομένα μας, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΚΑΝ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ που πληρωνόταν από το Κράτος.
Όταν οι αγορές καθιστούσαν με τα τεράστια επιτόκιά τους ανέφικτο τον δανεισμό, όταν ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και η Κυβέρνησή του διερευνούσε πηγές δανεισμού, διατρέχοντας πολλές φορές μέρος της υφηλίου, αντιμετώπιζε -δικαιολογημένα – τη ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ και την ΑΡΝΗΣΗ. Εξάλλου, οι ανάγκες δανεισμού ήταν τόσο μεγάλες, που κανένα κράτος, όσο και εύρωστο να ήταν, δεν θα μπορούσε να τις καλύψει. Οι ΜΥΘΟΙ περί δανεισμού από τη ΡΩΣΙΑ και την ΚΙΝΑ έπρεπε να περάσουν πέντε χρόνια, ξαναζώντας η χώρα δυστυχώς τα ίδια, για να καταρριφθούν. Οι θεωρίες συνωμοσίας από ανεύθυνους πολιτικούς και ΜΜΕ, δυσχέραναν ακόμη περισσότερο την πραγματικότητα.
Η ΕΥΡΩΠΗ, δυστυχώς ΑΝΕΤΟΙΜΗ όχι μόνον οικονομικά, αλλά κυρίως πολιτικά να αντιμετωπίσει την κρίση μιας χώρας – μέλους, με Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία να ακολουθούν και την Ιρλανδική κρίση σε εξέλιξη, όταν επιτέλους αντιλήφθηκε το μέγεθος των συνεπειών που θα υπήρχαν, ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕ αμήχανα ότι στερείται θεσμικών εργαλείων για την αντιμετώπισή της. Και ήταν η ίδια που κάλεσε το ΔΝΤ για την παροχή , στην αρχή τεχνογνωσίας και μετέπειτα και δανειακών μεγάλων κεφαλαίων.
Οι ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΕΣ της ΗΓΕΣΙΕΣ βεβαίως, ήταν εκείνες που ουδόλως ανησυχούσαν δημοσίως μέχρι το 2009, προφανώς από ιδεολογική αλληλεγγύη προς την τότε Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και παρά το γεγονός – όπως αποδείχθηκε αργότερα – ότι προειδοποιούσαν τον κ. Καραμανλή για την άσχημη πορεία, ουδέποτε έθεταν ζήτημα «συμμόρφωσης» και αλλαγής πλεύσης.
Όσοι λοιπόν λοιδορούν με μεγάλη ευκολία το «Καστελόριζο» και ακόμη χειρότερα όσοι μέσα από την εύκολη ΑΠΑΞΙΩΣΗ του Παπανδρέου, έχτισαν μια ΑΦΗΓΗΣΗ ΟΛΙΓΩΡΙΑΣ μέχρι και ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, ας συναισθανθούν ΣΗΜΕΡΑ συγκρίνοντας καταστάσεις, πρώτον πόσο δύσκολο είναι να διαπραγματεύεσαι από τραγική θέση την οικονομική στήριξη της χώρας σου και μάλιστα τότε, που δεν υπήρχε κανένας μηχανισμός, αλλά και δεύτερον πόσο εύκολο είναι να βλέπεις άλλες λύσεις πλην της υπάρχουσας καθώς και σωτήρες από το υπερπέραν. Ήδη ο τότε «αντιμνημονιακός» κ. Σαμαράς το διαπίστωσε, σήμερα το διαπιστώνει και ο κ. Τσίπρας, δυστυχώς με πολύ βαρύτερες συνέπειες για τον Ελληνικό λαό.
Τέλος, ας αναρωτηθούν οι επετειολογούντες πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση για τους Έλληνες πολίτες, αν είχαμε από τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης τη στοιχειώδη ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ για την υπέρβαση της κρίσης, πόσο αξιόπιστοι άρα και ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΥΑΛΩΤΟΙ θα ήμασταν προς τους δανειστές και εταίρους μας και πόσο ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ θα αποδεικνυόμασταν στην Ελληνική κοινωνία για την συνολική αλλαγή πορείας της χώρας. Και πόσα λάθη προφανώς και παραλείψεις θα είχαμε γλιτώσει, αν το μέτωπο των πολιτικών δυνάμεων ήταν ενιαίο. Για να μην φθάσουμε πέντε χρόνια μετά να βρισκόμαστε πάλι στο ίδιο σημείο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, η Κυβέρνησή του και η τότε Κοινοβουλευτική του Ομάδα, ανέλαβαν ένα τεράστιο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Εν γνώσει τους. Δεν λιποτάκτησαν, δεν απέδρασαν. Τον δρόμο αυτό τον γνωρίζαμε πολύ καλά. Θα ήταν πολύ εύκολο αν αντί για «Καστελόριζο» πηγαίναμε τότε σε εκλογές, σε δημοψήφισμα ή ζητούσαμε την ψήφιση της δανειακής σύμβασης με 180 ψήφους, δηλαδή εκ των προτέρων απόρριψή της και «ΗΡΩΙΚΗ ΕΞΟΔΟ » με ευθύνη άλλων.
Αλλά με μια χώρα ήδη ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΗ, ήδη ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ.
Η επιλογή μας λοιπόν, ήταν και είναι διαφορετική.
Αναλάβαμε το κόστος σε όλα τα επίπεδα. Ακόμη και σήμερα, όπως και με την προηγούμενη κυβέρνηση.
Εντοπίζουμε τις μεγάλες διαφωνίες μας, αλλά με δημιουργικό για τη χώρα τρόπο.
Τονίζαμε και τονίζουμε ότι η λύση στην κρίση δεν μπορεί να είναι εκτός του πυρήνα της Ευρώπης, την Ευρωζώνη, ότι η χώρα έχει ανάγκη από μεγάλες και πραγματικές μεταρρυθμίσεις ενταγμένες σε ένα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ και ότι και η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να ανταποκριθεί επιτέλους άμεσα στην ανάγκη αυτή. Γι’ αυτό και μόνον εξάλλου εμείς στηρίζουμε τις προσπάθειες της χώρας τότε και τώρα.
Ας ευχηθούμε λοιπόν, ότι την όποια επέτειο θα την λαμβάνουμε ως αφορμή για επανεκκίνηση της σκέψης και της δράσης μας και μάλιστα, όταν ο χρόνος είναι ασφυκτικός για την χώρα.»
