Την τελευταία της πνοή άφησε στο σπίτι της στο Μεσολόγγι, από παθολογικά αίτια η συγγραφέας Ακακία Κορδόση, αφήνοντας πίσω της τεράστιο πολιτιστικό έργο. Υπήρξε για χρόνια ο σπουδαιότερος πνευματικός φάρος της πόλης του Μεσολογγίου. Πολυγραφότατη με μεγάλο συγγραφικό και ποιητικό έργο.
Είναι αναμφισβήτητη αλήθεια ότι αγάπησε το Μεσολόγγι και αποτέλεσε έναν εξαιρετικό αντιπρόσωπο της αγαπημένης της γενέτειρας ανά την υφήλιο.
Παρά τα προβλήματα από την αναπηρία της δεν το έβαζε κάτω. Η τελευταία της δημόσια εμφάνιση ήταν στα εγκαίνια της βιβλιοθήκης της Διεξόδου τον περασμένο Αύγουστο.
Η Ακακία Κορδόση, που υπήρξε ένας άνθρωπος πολλά προσόντα και μεγάλη καρδιά, θα λείψει από εμάς, θα λείψει από το Μεσολόγγι, θα λείψει από τον πολιτισμό και τα γράμματα.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα γίνει το μεσημέρι του Σαββάτου στις 12, στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Μεσολογγίου.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. Σπούδασε κλασική γαλλική φιλολογία στην Ελλάδα και μοντέρνα φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Ντιζόν, στη Γαλλία. Υπηρέτησε στη Γαλλική Πρεσβεία και στη μέση εκπαίδευση ως καθηγήτρια.
Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: “Ο εμπρησμός“, “Τα νοερά καλοκαίρια“, “Σαν μουσική τη νύχτα“, “Το διπλό ταξίδι“·τις συλλογές διηγημάτων “Ποιος αν φώναζα“, “Γκρίζες μέρες“, “Δεκατρείς φωνές της σιωπής” (που κυκλοφόρησε και στη Γαλλία και έλαβε το Μέγα Βραβείο Γραμμάτων, το 1991, της Γαλλικής Ακαδημίας), “Οι γερανοί“, “Τα χαμένα βήματα του αυτοκράτορα“, “Ο μυστικός κόσμος του καθηγητή Αναγνώστου“, τη συλλογή δοκιμίων “Αναλογίες” και “Το Μεσολόγγι της ομορφιάς και του πνεύματος“· τις μελέτες “Μιλήστε Μεσολογγίτικα” (βραβείο Ακαδημίας Αθηνών) και “Ο ζωγράφος Τάσος Μαντάς“, “Γνωρίστε το Μεσολόγγι“, και “Οκτώ γράμματα του Φώτη Κόντογλου στον Δημήτρη Κασόλα“, καθώς και το θεατρικό σχεδίασμα “Ένας άνθρωπος που λεγόταν Μπάιρον” (που παίχτηκε με τη συμπλήρωση 150 χρόνων απ’ τον θάνατο του ποιητή).
Για το έργο της και την προώθηση της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό έχει τιμηθεί με το Μέγα Βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας της Γαλλίας (Grand Prix de l’ Academie Francaise) το 1991 – μια τιμή που για πρώτη φορά δόθηκε σε Έλληνα συγγραφέα – για το βιβλίο της Δεκατρείς Φωνές της σιωπής που είχε κυκλοφορηθεί με μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία. Επίσης έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών για την γλωσσική μελέτη της “Μιλήστε Μεσολογγίτικα“, ενώ για το σύνολο του έργου της και την πνευματική της προσφορά το 2003 αναγορεύτηκε ομοφώνως Επίτιμη Διδάκτορας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εκτός αυτών στην πολυσχιδή της δράση συμπεριλαμβάνονται η ίδρυση της Κινηματογραφικής Λέσχης Μεσολογγίου και της “Λέσχης Ανάγνωσης” της πόλης.
