Economist: Η γκάφα Βαρουφάκη και η “κωλοτούμπα” Τσίπρα

Με ένα σκίτσο που δείχνει τον Γιάνη Βαρουφάκη να πυροβολεί το ευρώ και αυτό να απαντά στα πυρά, το περιοδικό Economist κάνει εκτενή αναφορά στις σκληρές διαπραγματεύσεις Ελλάδας – Γερμανίας στο άρθρο που τιτλοφορείται: “Η Ελλάδα είχε μία ευκαιρία να κάνει την Ευρωζώνη να δουλέψει καλύτερα. Τα έκανε θάλασσα”.
Όπως αναφέρεται αρχικά, ο τολμηρός υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, καλπάζοντας στην Ευρώπη τις τελευταίες δύο εβδομάδες, κάλεσε την Ευρωζώνη να χαράξει μία νέα πορεία.
«”Η ασθένεια που αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα είναι ότι το πρόβλημα αφερεγγυότητας τα τελευταία πέντε χρόνια αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα ρευστότητας”, γράφει το περιοδικό επικαλούμενο τις δηλώσεις του Έλληνα υπουργού Οικονομικών στο BBC.
Η άποψη αυτή, εξηγεί, δεν μοιάζει εξωπραγματική στον ακαδημαϊκό κόσμο, τον οποίο ο κ. Βαρουφάκης εγκατέλειψε πρόσφατα. “Λίγοι πιστεύουν ότι τα χρέη της Ελλάδας, ύψους πάνω από 175% του ΑΕΠ, θα μπορέσουν ποτέ να αποπληρωθούν στο ακέραιο. Αλλά λέγοντας αυτό πρόδωσε μία θλιβερή παρεξήγηση των κανόνων της ευρωζώνης. Αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συμμεριζόταν την θέση του κ. Βαρουφάκη, θα έπρεπε να αποκόψει τις ελληνικές τράπεζες, οδηγώντας πιθανώς την Ελλάδα εκτός ευρώ”, αναφέρει ο Economist.
Πράγματι, προσθέτει το δημοσίευμα, νωρίτερα αυτό το μήνα, όταν ο υπουργός επισκέφθηκε την ΕΚΤ στη Φραγκφούρτη, ο πρόεδρος Μάριο Ντράγκι του είπε με υπεροψία να κρατήσει την άποψή του για τον εαυτό του. Δεν την επανέλαβε έκτοτε.
Η γκάφα του Γιάνη Βαρουφάκη, εξηγεί το δημοσίευμα, αποτελεί μία απλή υποσημείωση σε μία λίστα από ατυχίες που χαρακτήρισαν την άθλια εμπειρία της Ελλάδας στο ευρώ.
Ωστόσο, επισημαίνει ο Economist είναι απογοητευτικό, τυπικό για μία κυβέρνηση που, παρά την υψηλό ποσοστό δημοφιλίας στη χώρα της, ότι έχει κατασπαταλήσει κάθε ευκαιρία να βελτιώσει την θέση της και τη θέση της στο ευρώ.
Ακόμα και αν ο κ. Βαρουφάκης και οι συνάδελφοί του στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν με ανωτερότητα δηλώσει ότι οι αλλαγές που ζητούν θα ωφελήσουν όλους τους Ευρωπαίους, όχι μόνο τους Έλληνες, η διαπραγματευτική στρατηγική τους είναι στενόμυαλη, αυτοκαταστροφική και αφελής, γράφει το περιοδικό.
Βέβαια, ο Economist αποδίδει την στάση αυτή στην έλλειψη εμπειρίας και εξηγεί ότι μερικοί Ευρωπαίοι ομολόγησαν ότι περίμεναν από τον Αλέξη Τσίπρα, να κάνει αυτό που οι Έλληνες λένε κωλοτούμπα (σ.σ. στο κείμενο αναφέρεται ως “kolotoumba”) τη στιγμή που αναλάμβανε την εξουσία.
Ωστόσο, συνεχίζει το δημοσίευμα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία δικαιολογία να κάνει ανεδαφικές αναφορές στη ναζιστική κατοχή στην Ελλάδα, ούτε έχει προσφέρει καμία βοήθεια το να παίζει παιχνίδια με τους εταίρους του στο Eurogroup.
Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν εξοργιστεί από την ελληνική συνήθεια διαρροής δήθεν ιδιωτικών εγγράφων συζήτησης, επισημαίνει το περιοδικό.
“Ο καβγάς για ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης στην Ελλάδα, το οποίο λήγει στις 28 Φεβρουαρίου, δείχνει τη χειρότερη πλευρά της κυβέρνησης Τσίπρα. Αντί να δεχθεί μία παράταση, οι κ.κ Τσίπρας και Βαρουφάκης στύλωσαν τα πόδια και επέμειναν σαν ρομπότ, σε μία συμφωνία-γέφυρα που θα ξεκλείδωνε την χρηματοδότηση της Ευρωζώνης, ενώ θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να καθυστερήσει ή να αντιστρέψει τις μεταρρυθμίσεις”, εξηγεί ο Economist.
Όσο για την αντίδραση των εταίρων της Ελλάδας, το δημοσίευμα αποφαίνεται πως οι πιστωτές της Ελλάδας, χωρίς καμία έκπληξη, δεν εντυπωσιάστηκαν. “Στις 19 Φεβρουαρίου η Ελλάδα έθεσε ακόμα μία πρόταση παράτασης του δανείου. Αλλά αυτό σχεδόν αμέσως απορρίφθηκε από την Γερμανία”, συνεχίζει το περιοδικό.
Εξηγεί, μάλιστα, πως η επιβίωση της Ελλάδας εντός ευρώ εξαρτάται από δύο παράγοντες που είναι εκτός του ελέγχου της: “Την πρόθεση της ΕΚΤ να διατηρήσει στη ζωή τις τράπεζες και τη διάθεση του Eurogroup να προχωρήσει σε μία μακροπρόθεσμη συμφωνία χρηματοδότησης (ο κ. Βαρουφάκης αποφεύγει τον όρο «διάσωση») ώστε να κρατήσει την χώρα να επιπλέε”.
Όλα αυτά, εξηγεί το δημοσίευμα, ενώ οι καταθέτες προχωρούν σε αναλήψεις περίπου 2 δισ. ευρώ την εβδομάδα.
Η ξεροκεφαλιά του ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαλέσει την σκληρή στάση του συμβουλίου της ΕΚΤ, γράφει το κείμενο και αναφέρει πως στις 18 Φεβρουαρίου η ΕΚΤ πρόσφερε μία μικρή αύξηση στην παροχή ρευστότητας και η στήριξη θα τελειώσει πλήρως αν τα δύο τρίτα του συμβουλίου πουν «όχι».
Κάποιοι στηρίζουν την επιβολή ελέγχων στην κίνηση των κεφαλαίων ως καλύτερη επιλογή, επισημαίνει το δημοσίευμα, αλλά τονίζει πως η Ελλάδα θα βρεθεί σε επικίνδυνη θέση αν έρθει ο Μάρτιος χωρίς συμφωνία.
“Το Eurogroup πιθανώς να μην κάνει πίσω στις δημοσιονομικές προσφορές του, και ενώ η εμπιστοσύνη στην Ελλάδα αγγίζει το μηδέν, οι όροι μεταρρυθμίσεων θα είναι σίγουρα πιο σκληροί από ποτέ”, προβλέπει ο Economist.
Όσο για τον χρόνο που είναι απειλητικός για την Ελλάδα, το περιοδικό επισημαίνει πως τα χρονικά όρια στενεύουν ειδικά αν στο Eurogroup δεν υπάρξει συμφωνία σύμφωνα με την παράταση του πακέτου διάσωσης. Εξαιτίας της κατάρρευσης των δημοσιονομικών εσόδων, η κυβέρνηση μπορεί να ξεμείνει από ρευστό πριν την λήξη των ομολόγων προς το ΔΝΤ τον Μάρτιο.
“Η Ελλάδα μπορεί να μπορεί να χρηματοδοτηθεί για λίγους μήνες, αλλά χωρίς επιπλέον βοήθεια σίγουρα δε θα μπορεί να ανταποκριθεί στις αποπληρωμές του χρέους στην ΕΚΤ τον Ιούλιο και τον Αύγουστο”, αναφέρει και εξηγεί πως κάτι παραμένει αμετάβλητο: “Ούτε η Ελλάδα, ούτε οι εταίροι της θέλουν να δουν τη χώρα εκτός ευρώ”.
Έτσι, αναφέρει το δημοσίευμα, ο κ. Τσίπρας “πρέπει να κάνει την κωλοτούμπα του που μπορεί να του κοστίσει. Στην χώρα του, παρά τις υψηλές προσδοκίες για μεγάλη νίκη (το 75% των Ελλήνων στηρίζουν την σκληρή γραμμή του) μπορεί να αντιμετωπίσει καλέσματα για δημοψήφισμα ή νέες εκλογές”.
Το δημοσίευμα ολοκληρώνεται αναφέροντας πως η πραγματική ελληνική τραγωδία είναι ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να ταρακουνούσε την Ευρώπη και να την οδηγούσε σε ένα πιο ευτυχισμένο μονοπάτι. Τονίζει, μάλιστα, πως “η Ευρωζώνη ζητά απεγνωσμένα ένα διαφορετικό δρόμο από την αποτυχημένη και εμπνευσμένη από τη Γερμανία πολιτική της λιτότητας. Όντας ηγέτης μίας χτυπημένης οικονομίας και με μία ηχηρή δημοκρατική εντολή, ο κ. Τσίπρας βρισκόταν σε ευνοϊκή θέση να προτείνει ένα διαφορετικό δρόμο. Θα μπορούσε να αναζητήσει εταίρους που τάσσονται κατά της ακραίας λιτότητας και ζητούν χαλαρότερη δημοσιονομική πολιτική σε χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία”.
Ωστόσο, καταλήγει πως “με υπεκφυγές γύρω από την παράταση αποπληρωμής του χρέους και κάνοντας πίσω με τέτοια επιμονή σε ευαίσθητες μεταρρυθμίσεις απομονώθηκε λίγο πολύ από όλους. Αυτό είναι μία κάποια επιτυχία”.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Economist στα αγγλικά πατώντας ΕΔΩ