Η ομορφότερη άσχημη του ελληνικού κινηματογράφου που αγαπήθηκε όσο καμία άλλη.
Ήταν η Mαρίνα Ζουγκαλά στην ταινία ”Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο κοντός”, η Aσπασία Ζομπαλά στην ”Κυρία δήμαρχος”, η Καλλιόπη Πάπας στη ”Θεία από το Σικάγο” και η Αριστέα στην ”Ωραία των Αθηνών”. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα πηγαία ταλέντα που γνώρισε ποτέ ο ελληνικός κινηματογράφος. Ήταν η αξεπέραστη Γεωργία Βασιλειάδου.
Ο πατέρας της πεθαίνει πολύ νέος και η Γεωργία αναγκάζεται να σταματήσει το σχολείο για να βοηθήσει τη μάνα και τα αδέρφια της. Εργάζεται σε ένα μαγαζάκι με κορνίζες στην Αιόλου και κάθε μέρα σκαρφαλώνει στα κρυφά στο τραμ για να πάει στη δουλειά της.
Μία συμμαθήτριά της τής ανάβει τη σπίθα του θεάτρου και της σβήνει κάθε ενδιαφέρον για τα γράμματα. Ξέρει με τι θέλει να ασχοληθεί.
Το θέατρο θα γίνει η ζωή της. Το καταλαβαίνει από πολύ μικρή και μάλιστα δηλώνει ως ημερομηνία γέννησής της τη στιγμή που το ανακαλύπτει.
16 ετών περνά τυχαία έξω από τη Λυρική. Ακούει φασαρία και τρυπώνει να δει τι είναι αυτό που της τραβά την προσοχή. ”Τι είναι εδώ” ρωτά και ζητά να μάθει πως μπορεί να περάσει από οντισιόν. Όπως η ίδια θα αποκαλύψει αργότερα σε συνέντευξή της ”Μία φωνή μέσα μου είπε. Γεωργία είναι η ώρα να βγεις στη σκηνή.”
Η Γεωργία θα ανέβει στη σκηνή και θα την κατακτήσει. Το ταλέντο της είναι εμφανές στις πρώτες κιόλας παραστάσεις. Κάνει φωνητική στη Γεννάδιο Σχολή και γρήγορα μεταπηδά στο θέατρο στο πλευρό της Κυβέλης.
Σε μία από τις παραστάσεις θα την εντοπίσει η Μαρίκα Κοτοπούλη και σύμφωνα το βιβλίο της Βιβής Ζωγράφου ”Γεωργία Βασιλειάδου – Η Ωραία των Αθηνών” θα της πει την ατάκα: ”Εδώ είσαι ένα διαμάντι κρυμμένο στα κάρβουνα. Θα σε πάρω εγώ, να σε βγάλω όξω”.
Από το 1925 και για περίπου μία δεκαετία η Μαρίκα και η Γεωργία θα γίνουν αχώριστες. Συνεργάζονται άψογα και το άστρο της ετοιμάζεται να λάμψει. Είναι επίμονη. Τα χρόνια περνούν αλλά εκείνη δεν σκέφτεται να τα παρατήσει. Το θέατρο είναι όλη η ζωή της.
Το 1931 ολοκληρώνει τη συνεργασία με την Κοτοπούλη και χτυπά την πόρτα του Εθνικού Θεάτρου. Απορρίπτεται εξαιτίας της εγκυμοσύνης της. Μετά από χρόνια θα πει πως τότε πικράθηκε πάρα πολύ με την απόφαση.
Στη Μηχανή του Χρόνου ο ίδιος θα πει: ”Έκατσε απέναντί μου και ήταν φτυστή με αυτό που είχα φανταστεί για τον ρόλο. Μόλις είχα βρει την κουτσομπόλα της γειτονιάς. ”Η ζωή της αλλάζει με τα ”Κορίτσια της παντρειάς”.
Η καριέρα της βρίσκεται σε συνεχή ανοδική τροχιά και τότε ξεσπά ο πόλεμος του ’40. Στη μέση της ζωή της αναγνωρίζεται ως μία από τις κορυφαίες κωμικές ηθοποιούς. Μία δεύτερη καριέρα ξεκινά.
”Μεγάλη πόρτα θα διαβείς” έλεγε με το φλυτζάνι στο χέρι στο ρόλο της καφετζούς. Μάλλον ήταν το δικό της ”Το Στραβόξυλο” (1952), ”Η ωραία των Αθηνών” (1954), ”Η θεία από το Σικάγο” (1957), ”Η κυρά μας η μαμή” (1958), ”Ο θησαυρός του μακαρίτη” (1959).
Εκτοξεύεται. Σαν η ζωή να της το χρωστά. Η Βασιλειάδου ανακηρύσσεται βασίλισσα της κωμωδίας.
Αυτοσαρκάζεται. Είναι ακομπλεξάριστη, πανέξυπνη, με χιούμορ και φοβερή ατάκα. Κάθε φορά που παίρνει το σενάριο στα χέρια της αυτοσχεδιάζει.
Έμενε στο Μαρούσι και είχε μια κόρη, την Φωτεινή. Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου του 1980 και κηδεύτηκε παρουσία λίγου κόσμου, ένα βροχερό πρωινό στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Ατάκα από την ταινία ”Η ωραία των Αθηνών”:
Γείτονας: ”Θα το νοικιάσεις το δωμάτιο κυρά Αριστέα;”
Βασιλειάδου: ”Κατά πρώτον δεσποινίς. Και κατά δεύτερον, ναι, θα το νοικιάσω, να αυξήσουμε τα εισοδήματά μας, να βάλουμε και λίγο λίπασμα πάνω μας.”
Από την ταινία ”Η ωραία των Αθηνών”:
Βασιλειάδου: ”Κοντά μου, οι νεαροί θα έχουν όλα τα ροκφόρ.”
Από την ταινία ”Η ωραία των Αθηνών”:
Βασιλειάδου: ”Θα γίνει το ολοκαύτωμα του ζαρκαδίου”
Από την ταινία ”Η θεία από το Σικάγο”:
Βασιλειάδου: ”Η ανιψιά μου κι εγώ είμαστε πάρα πολύ στενοχωρημένες γι’ αυτό που συνέβη, κύριε. Είμαστε very very… πώς το λέτε εδώ στην Ελλάδα; Χολοσκασμένες”
Από την ταινία ”Η κυρά μας η Μαμή”:
Βασιλειάδου: ”Τα μαυρομάτικα ματιάσματα, καθώς και τα μαυρομάτικα φασόλια δεν είναι τίποτα. Το γαλανό μάτι όμως είναι άτιμο μάτι. Φτάνει μέχρι το μεδούλι”
Από την ταινία ”Η κυρά μας η Μαμή”:
Βασιλειάδου: ”Αυτό δεν είναι μάτι, καρφί είναι”
Από την ταινία ”Ο θησαυρός του μακαρίτη”:
Ρίζος: ”Αχ κυρία Θεώνη μου, γιατί το νοίκιασες το δωμάτιο;”
Βασιλειάδου: ”Και τι να ‘το ‘κανα; Αποθήκη για αράχνες;”
Από την ταινία ”Ο θησαυρός του μακαρίτη”:
Βασιλειάδου: ”Και του ‘λεγα. Μην τρως Χαράλαμπε, μην τρως, θα σκάσεις! ”Α, μπα, το φαϊ δεν βλάπτει”, έλεγε. Δεν βλάπτει, δεν βλάπτει, να ο Χαράλαμπος. Από άνθρωπος με τα όλα του κατάντησε κορνίζα με μαύρο κρέπι”
Από την ταινία ”Η καφετζού”:
Βασιλειάδου: ”Μα εσείς μαντάμ, μέσα σε ένα φλιτζάνι του καφέ, θέλετε να σας διαβάσω όλους τους Αθλίους του Βίκτορος Ουγκό. Αν ήταν έτσι, δεν έπρεπε να πιείτε τον καφέ σας σε φλιτζάνι, αλλά σε κουβά.”
Ήταν άνθρωπος δοτικός. Ποτέ δεν την τύφλωσε η επιτυχία. Ήθελε να αγαπιέται να αγαπά. ”Εγώ δίνω κι ο Θεός μου τα δίνει απ’ αλλού” απαντούσε σε όσους την ρωτούσαν.
Γεννήθηκε για να δίνει χαρά. Για να σκορπά χαμόγελα και να κάνει τον κόσμο να γελά με το ασήμαντο.
Η εμφάνισή της ποτέ δεν στάθηκε εμπόδιο. Την χρησιμοποιούσε υπέρ της και ποτέ δεν ένιωσε περίεργα.
Κάποτε ο Νίκος Τσιφόρος τη ρώτησε ”Βρε, Γεωργία, το σκέφτηκες να πας να κάνεις πλαστική στο πρόσωπο;” Και η Βασιλειάδου του απάντησε: ”Κι εσύ σκέφτηκες ότι τότε οι κωμωδίες σου θα πήγαιναν στράφι άμα τις έπαιζα;”
Όταν την ρώτησε ο Σταμάτης Φιλιπούλης τι θα ήθελε να ήταν, αν δεν ήταν αυτή που ήταν, εκείνη απάντησε:
Η ομορφότερη άσχημη του κινηματογράφου έγινε η ωραία των Αθηνών και με ένα μόνο πλιζ γέμιζε τις αίθουσες. Η ωραιότερη ηθοποιός ήταν ”ταμειακή”. Σχηματίζονταν ουρές για να την δουν, για να την ακουμπήσουν.
Οι φήμες θέλουν τις συναδέλφους της να την ζηλεύουν θανάσιμα και να τις σκίζουν τα φορέματα για να μην εμφανιστεί στη σκηνή.
Γύρισε 50 ταινίες και τη δεκαετία του ’60 μαζί με τον Ρίζο και τον Αυλωνίτη δημιουργούν θίασο που σπάει τα ταμεία. Είναι πια μία από τις μεγάλες, τις σταθερές αξίες.
Κάποια στιγμή ανεβαίνει στο Παναθηναϊκό Στάδιο η Εκάβη και η Βασιλειάδου είναι η κορυφαία του χορού. Καλεί τη μητέρα της να την παρακολουθήσει σε μία ένδειξη συμφιλίωσης. Μετά το τέλος της παράστασης την ρωτά πώς της φάνηκε κι εκείνη απαντά: ”Δεν ξέρω, εγώ μόνο εσένα άκουγα”.
Παρά τις επιτυχίες και τα μεγάλα χρηματικά ποσά η Βασιλειάδου ήταν συντηρητική και έκανε το κουμάντο της. ”Τα λεφτά μου τα κάνω πέτρες”. Έκανε σπίτια και αποταμίευση.
Η Γεωργία πέθανε μία βροχερή μέρα του Φλεβάρη το 1980 στο νοσοκομείο ”Ευαγγελισμός”. Η κωμικός της αθηναϊκής γειτονιάς φεύγει σε ηλικία 83 ετών χορτασμένη και ευγνώμων.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο ποιητής Γιώργος Χρονάς στη Μηχανή του Χρόνου, η Βασιλειάδου υπήρξε το ισχυρότερο φάρμακο κατά της μελαγχολίας. Έδωσε το είναι της στον κόσμο χωρίς να ενδιαφέρεται για τις απολαβές.
Δείτε ένα σύντομο βίντεο με χαρακτηριστικές σκηνές από ταινίες της Γεωργίας Βασιλειάδου
Με ανακοίνωσή της η δημοτική παράταξη «Αγαπάμε το Χαλάνδρι», που έχει επικεφαλής την Κρίστη Αγαπητού…
Οι γυναίκες εξακολουθούν να γίνονται στόχοι βίας ακόμα και μετά από καταγγελίες, δείχνοντας σοβαρά κενά…
Μετά τις χθεσινές, ραγδαίες εξελίξεις και τη διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά,…
«Ανοίγουν» οι λαϊκές αγορές για τους αγρότες. Όπως δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Ανάπτυξης Τάκης Θεοδωρικάκος, σε εξέλιξη βρίσκεται…
Σε μια ακόμα ακραία τοποθέτηση η Αφροδίτη Λατινοπούλου με βίντεο στα social media, ζητά με προκλητικό τρόπο…
Με την άνοδό του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981 η χώρα μας, και μαζί της…