Βιογραφικά

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1876, αλλά μεγάλωσε στη Ζάκυνθο. Πέθανε, ύστερα από πολύχρονη, ακατάπαυστη πνευματική δράση, στην Αθήνα το 1951.

Ο Ξενόπουλος είναι μεγάλος παραγωγικός και δημιουργικός πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας καθώς και μεγάλος και οξυδερκέστατος κριτικός. Είναι από τους πρώτους που παρουσίασαν τον Καβάφη, το Γρυπάρη, το Νιρβάνα και ουσιαστικά προφήτευσε την κατοπινή του εξέλιξη.

Είναι και μεγάλος δάσκαλος, διαφωτιστής και εκλαϊκευτής των νεοελληνικών γραμμάτων. Με τις περίφημες "Επιστολές", που τις υπογράφει με το ψευδώνυμο Φαίδων στη "Διάπλαση των Παίδων", εμφύτευσε την αγάπη, τον έρωτα της λογοτεχνίας στις ψυχές των νέων και ανέδειξε πολλά νέα ταλέντα με την ανεκτίμητη κριτική καθοδήγησή του.

Όποια θέση κατέχει ο Παλαμάς στην ποίησή μας, την ίδια διεκδικεί και ο Ξενόπουλος στην πεζογραφία μας.

Το έργο του απέραντο σε όγκο, ποιότητα και πρωτοτυπία. Απέραντο και αθάνατο, βγαλμένο απ' τη ζωή κι απ' το ακοίμητο αναμορφωτικό του ιδανικό.

Σε εποχή που η λογοτεχνία μας φυτοζωούσε και ήταν χωρίς αναγνωστικό κοινό, ο Ξενόπουλος με τη δύναμη της τέχνης του, με την ακατάβλητη προσωπικότητά του την επέβαλλε στα πλατύτερα στρώματα και είναι ο μόνος συγγραφέας που έζησε από τη λογοτεχνία και για τη λογοτεχνία. Άνετα λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι είναι μέχρι σήμερα αναντικατάστατος.

Το πολύπλευρο έργο του απαρτίζεται από τριάντα περίπου μυθιστορήματα, ανάλογα δράματα και κωμωδίες, πολλές μελέτες φιλολογικές και κριτικές, αμέτρητα κριτικά άρθρα και χρονογραφήματα.

Ίδρυσε το μεγαλύτερο και σοβαρότερο νεοελληνικό περιοδικό τη "Νέα Εστία", που με συνεχιστή τον Πέτρο Χάρη εκδίδεται μέχρι σήμερα και αριθμεί 84 ογκωδέστατους τόμους και μπορεί να χαρακτηριστεί ως αληθινό αρχείο της λογοτεχνίας και καθρέφτης της πνευματικής μας ζωής.

Άλλά και η "Διάπλαση των Παίδων" είναι έργο του, γιατί από το 1895 η ψυχή αυτού του περιοδικού ήταν αποκλειστικά ο ίδιος ο Ξενόπουλος.

Τα διηγήματά του εκδόθηκαν σε τρεις σειρές (1901, 1903, 1907). Είναι ηθογραφικά, κοινωνικά, πρωτότυπα και ιδιαίτερα συνθετικά.

Σε τούτο το εισαγωγικό σημείωμά μας θα ήταν άσκοπο ν' απαριθμήσουμε τα πάμπολλα μυθιστορήματα και θεατρικά του έργα. Το έργο του Ξενόπουλου από μόνο του συγκροτεί μια βιβλιοθήκη και μόνο η καταγραφή των τίτλων όσων έγραψε κατά τη μακρόχρονη φιλολογική σταδιοδρομία του από το 1884 μέχρι το 1951, θα χρειαζόταν έναν πολυσέλιδο τόμο.

Δημήτρης Τσουκαράκης

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΟΥ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ

1. Η ΚΥΡΙΑ ΤΡΟΜΑΡΑ

Μια φορά ήταν ένα κοριτσάκι που την λέγανε Μαρία.

Επειδή όμως φοβότανε τα πάντα την φωνάζανε Κυρία Τρομάρα. Η κυρία Τρομάρα φοβότανε τις μύγες. Φοβότανε να κάνει μπάνιο στην μπανιέρα επειδή νόμιζε ότι θα πνιγεί. Φοβότανε ακόμα και την αράχνη μην την φάει και όλα αυτά τα νόμιζε θηρία. Μια μέρα λοιπόν πήγε στο γιατρό για να την βοηθήσει και ο γιατρός της είπε να τρώει ξερό ψωμί και λίγο νερό. Έτσι έκανε αυτά που της είπε και με τη βοήθεια της οικογένειάς της τη θέληση και το θάρρος της τα κατάφερε. Τώρα πια είναι γενναία και λογική. Τώρα πια είναι η πιο γενναία.

Γιώργος Γεωργιάδης Τάξη Δ

2. Ο ΑΝΔΡΕΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ

Ο Αχιλλέας ήταν παράτολμος, απρόσεχτος, ζημιάρης και κακομαθημένος. Άλλες φορές χτυπούσε ο ίδιος και άλλες φορές από δικά του λάθη του χτυπούσαν οι φίλοι του, ο Πέτρος και ο Παύλος. Δεν νοιαζόταν αν χτυπούσε ο ίδιος, αν προκαλούσε ατυχήματα, αν κατέστρεφε τις γλάστρες του κηπουρού ή αν λέρωνε τα ρούχα που μόλις είχε ετοιμάσει η πλύστρα. Παρίστανε τον έξυπνο, το δυνατό και το γενναίο και έκανε πως δεν φοβόταν τίποτε. Ο Αχιλλέας συχνά πήγαινε για κυνήγι με τον πατέρα του. Μια φορά που κυνηγούσε χτύπησε με το τουφέκι του τον φίλο του τον Πέτρο στο πόδι. Στενοχωρέθηκε που χτύπησε το φίλο του κατάλαβε το φταίξιμο του και έτσι έγινε νοσοκόμος του και τον φρόντισε. Από τότε ο Αχιλλέας έγινε ευγενικός και καλός. Είχε καταλάβει ότι από δω και πέρα θα έπρεπε να είναι πιο ήρεμος για να μην προκαλεί ατυχήματα και μετά να στενοχωριέται.

Δάφνη Κορέλα Τάξη Γ'

Ελένη Παπαγιάννη Τάξη Δ'

Πάτησε το χεράκι για να πας

στην επόμενη σελίδα