ΒΑΣΤΑ ΔΑΣΚΑΛΕ.

Του Σήφη Μπουζάκη

Καθηγητή Ιστορίας Εκπαίδευσης

Πανεπιστημίου Πατρών

Οι Έλληνες δάσκαλοι ξανά στους δρόμους. Το αίτημά τους απλό, δίκαιο, τεκμηριωμένο: ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Για να δώσουν και να δοθούν, να διαπαιδαγωγήσουν, να μάθουν στα παιδιά μας γράμματα, να τα κάνουν ανθρώπους. Αυτά τα πολλά και ωραία σε μια εποχή που μια ασύδοτη αγορά με τα αντι-σχολεία  της πασχίζει να μας κάνει καταναλωτές. Κι όμως, οι δάσκαλοι επιμένουν, στο μετερίζι της σχολικής τάξης και των κοινωνικών αγώνων για δημόσια δωρεάν παιδεία.  Με τα όμορφα παιδικά ματάκια απέναντί τους, μεταδίδουν τη γνώση, τον πολιτισμό, μπολιάζουν τις μικρές ψυχές με το όραμα για μια καλύτερη κοινωνία, για να σταθούμε ψηλότερα, λίγο ψηλότερα. Και η Πολιτεία; Για ανταμοιβή τούς ΜΑΤ-ώνει στους δρόμους, τους .βοηθά με τα «χημικά της όπλα» να διδάξουν βιωματικά τη χημεία στα παιδιά.

Βάστα δάσκαλε,

Με όσα βλέπεις, ακούς, βιώνεις. Εσύ ξέρεις πώς να μένεις όρθιος, πώς να αντιστέκεσαι. Έξαλλου, με ιστορικούς αγώνες πέτυχες τις ιστορικές κατακτήσεις σου. Από τα «Παιδαγωγικά Φροντιστήρια» της «ελεύθερης Ελλάδας», την εκπαίδευσή σου στο Πανεπιστήμιο, τα πολιτικά σου δικαιώματα, το ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο κ.α.

Βάστα δάσκαλε,

Γιατί η κοινωνία σε χρειάζεται. Γι' αυτό και σου παρέδιδε τα παιδιά της με εμπιστοσύνη: «δάσκαλε το κρέας δικό σου τα κόκαλα δικά μου»......και αν τα παιδιά σού λένε και καμιά φορά «Σώπα δάσκαλε να ακούσω το πουλί», εσύ σωπαίνεις. Πώς να σωπάσεις, όμως, τώρα με τέτοιες επιθέσεις που δέχεσαι; Πώς να σωπάσεις όταν οι «σεμνοί» και οι «έντιμοι» επιχειρούν να σε ταπεινώσουν, να βαπτίσουν τον αγώνα σου ανέντιμο;

Βάστα δάσκαλε,

Εξάλλου, εσύ έχεις και ιστορική μνήμη από την εποχή που σου απαγόρευαν το «συνομπρελίζεσθαι» (σπουδαστής και σπουδάστρια της Ακαδημίας κάτω από την ίδια ομπρέλα), όταν σε απέλυαν διότι «είχες αριστεράς ροπάς», σ΄ «έκοβαν» από τις Ακαδημίες λόγω ύψους, σε επιστράτευαν, το 1961, επειδή απεργούσες, σε επέπλητταν οι επιθεωρητές επειδή «συγκατοικούσες μετά τινός γυναικός»... Τι να πρωτοθυμηθείς, δάσκαλε..

Βάστα δάσκαλε,

Κάνε την πίκρα σου δύναμη δημιουργίας κάνε την οργή σου για τις απαράδεκτες αμοιβές που σου έδινε και συνεχίζει να σου  δίνει η Πολιτεία προσφορά. Εσύ να θυμάσαι και να το κάνεις πάντοτε σημαία σου. Οι κοινωνίες, ιδιαίτερα σήμερα, χρειάζονται τρία πράγματα: το πρώτο είναι παιδεία, το δεύτερο είναι παιδεία, το τρίτο είναι παιδεία. Και η παιδεία χρειάζεται, επίσης τρία πράγματα: το πρώτο είναι δάσκαλος , το δεύτερο είναι δάσκαλος και το τρίτο είναι δάσκαλος.

Βάστα έντιμε δάσκαλε,

Εμείς σε εμπιστευόμαστε, ακουμπούμε επάνω σου. Μαζί θα φθάσουμε στην κορυφή πετώντας. Εκεί, βέβαια, μπορεί να φθάσουν κι άλλοι αλλά με άλλους τρόπους. Ο καθένας με τους τρόπους του, με τα όπλα του, με το ήθος του...Καλό αγώνα δάσκαλε.

Σε ευχαριστούμε πολύ δάσκαλε, γιατί πραγματικά εξακολουθείς να διδάσκεις!!!