Στη σχολική αίθουσα επέστρεψε ο μέχρι πρότινος γ.γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου Τάσος Αποστολόπουλος |
---|
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012 |
του Βασίλη Φουρτούνη |
Μπράβο συνάδελφε! Η στάση σου τιμά ολόκληρο τον κλάδο! Ελπίζουμε στο μέλλον να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα σου.
Να πως παρουσίασαν το γεγονός τέσσερις εφημερίδες:
1. ΠΡΩΙΝΟΣ ΜΟΡΙΑΣ (24-9-2012) Ο μέχρι χθες Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου-Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων Νήσων Τάσος Αποστολόπουλος επανήλθε εκεί απ΄ όπου ξεκίνησε. Δηλαδή, στο σχολείο! Τη μέρα του αγιασμού που παρουσιάστηκε με τη λιτή «στολή» του σημερινού δασκάλου, χωρίς κουστούμια και γραβάτες, πιστέψαμε πως τούτο θα ήταν προσωρινό, ώσπου να ….. ταχτοποιηθεί κάπου αργόμισθος! Ευτυχώς, όμως, τόσο για εκείνον, όσο και για εμάς, επανήλθε κανονικά στα καθήκοντά του, στις αίθουσες διδασκαλίας, όπου με την απαιτούμενη τρυφερότητα στο τμήμα του ολοήμερου του 11ου Δημοτικού Σχολείου Τρίπολης (Ακαδημία) τον συλλαμβάνει ο φακός να μαθαίνει τους μικρούς μαθητές αριθμητική. Εύγε!
2. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ (27-9-2012) Στην σχολική αίθουσα επέστρεψε ο μέχρι πρότινος γ.γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου Τάσος Αποστολόπουλος. Μετά την παράδοση των καθηκόντων του στον Μανώλη Αγγελάκα ο Μεσσήνιος δάσκαλος ανέλαβε τμήμα του ολοήμερου του 11ου Δημοτικού Σχολείου Τρίπολης (Ακαδημία). Στη φωτογραφία φαίνεται χαρούμενος για την επάνοδο στις αίθουσες διδασκαλίας. Η ίδια εφημερίδα στο φύλλο 29-9-2012 και στη σελίδα 12 που κρίνει τους πολιτικούς κατατάσσει τον Τάσο Αποστολόπουλο με θετικό πρόσημο γιατί επέστρεψε στην δουλειά του δεν επέλεξε κάποια αργόμισθη θέση.
3. ΑΛΛΑΓΗ (5-9-2012) Πάλι στην αίθουσα. Με τα «μετάλλια» του ήθους, της σεμνότητας και της εντιμότητας τίμησαν οι κάτοικοι της Δυτικής Ελλάδας, της Πελοποννήσου και των Ιονίων Νήσων τον αποχωρήσαντα Γεν. Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Τάσο Αποστολόπουλο, που είχε διατελέσει και Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας. Είναι κάποιες φορές που λέμε ότι «φαίνεται ποιος είναι ο άνθρωπος». Και όντως ο Τάσος Αποστολόπουλος ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή, γιατί ήταν ανθρώπινος και ταγμένος άδολα στο καθήκον του. Έχουμε και πρόσθετη επιβεβαίωση για το εκλεκτό «ποιόν» του, αν και για όσους τον γνωρίζουν καλά είναι περιττή. Δάσκαλος στο επάγγελμα, επιστρέφει στις αίθουσες διδασκαλίας, παρ΄ ότι θα μπορούσε να …. Λουφάρει. Είπαμε έχει αναπτυγμένη την αίσθηση του καθήκοντος και μπράβο του…
4. Κόσμος (3-8-2012) ολοκλήρωσε τη θητεία του. Ο πρώτος Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας Και Ιονίων Νήσων μετά από μια ομολογουμένως γόνιμη και δημιουργική θητεία αποχωρεί παραδίδοντας τα σκήπτρα στον επόμενο. Είναι γεγονός ότι οι θέσεις και δη οι «διορισμένες» δεν είναι ποτέ μόνιμες. Κάποια στελέχη περνάνε «άκαπνα», δεν αφήνουν πίσω ούτε τον ίσκιο τους… Η περίπτωση του Τάσου Αποστολόπουλου ωστόσο ήταν τελείως διαφορετική. Ο Δάσκαλος που όταν ήρθε αντιμετωπίστηκε ομολογουμένως με αρκετή δυσπιστία, άφησε κυριολεκτικά τα διαπιστευτήρια του. Συνέβαλε τα μέγιστα σε ουκ ολίγες αναπτυξιακές προσπάθειες, απαίτησε στα κέντρα αποφάσεων της Αθήνας προγράμματα, χρηματοδοτήσεις και πολλά άλλα, όταν το πολιτικό δυναμικό της περιοχής με ελάχιστες εξαιρέσεις περί άλλων τύρβαζε… Ο Γενικός δε δίστασε σε αρκετές περιπτώσεις να βάλει το μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο. Προτίμησε από το να κλείσει, με βολικό τρόπο, βαθιά στο συρτάρι μεμπτές υποθέσεις να τις στείλει στον εισαγγελέα ακόμα και αν αυτές αφορούσαν σε ορισμένες των περιπτώσεων «περίεργες» δυσλειτουργίες των υπηρεσιών στις οποίες προΐσταται. Ο Τάσος Αποστολόπουλος όργωνε καθημερινά τη γεωγραφική του περιφέρεια και τις ελάχιστες ώρες που του απέμεναν τις «έβγαζε» πηγαίνοντας στο γραφείο του νωρίς το πρωί και φεύγοντας αργά το βράδυ. Όσοι τον έζησαν και συνεργάστηκαν μαζί του λένε πως δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ. Η πόρτα του γραφείου του ήταν ανοιχτή για όλους και κυρίως για τον απλό κόσμο. Ο Δάσκαλος είχε μια πολύ προοδευτικότερη αντίληψη για την έννοια και τον τρόπο λειτουργίας της αυτοδιοίκησης. Θεωρούσε τον εαυτό του υπηρέτη της τοπικής κοινωνίας και των ανθρώπων της και όχι άρχοντα… |