Ðüôå ãåííÞèçêå ï ×ñéóôüò |
|
---|---|
του ΚÜρολου Μπροýσαλη απü το protagon.gr |
Ôñßôç 25 Äåêåìâñßïõ 2012 |
Ο Ιþσηπος Þταν τριÜντα χρüνων, üταν το 66 μ.Χ. μετεßχε στην επανÜσταση των Ιουδαßων εναντßον της Ρþμης. Οι λεγεþνες του στρατηγοý Βεσπασιανοý Ýφτασαν σπÝρνοντας φωτιÜ και σßδερο. Η επανÜσταση κÜμφθηκε. Ο Ιþσηπος και κÜποιοι Üλλοι βρÝθηκαν πολιορκημÝνοι μÝσα στον περßλαμπρο ναü της ΙερουσαλÞμ. Οι προμαχþνες Ýπεφταν ο Ýνας μετÜ τον Üλλο. Στους ελÜχιστους που απÝμεναν, ο Ιþσηπος πρüτεινε να παραδοθοýν. Κüντεψαν να τον σφÜξουν επιτüπου. Προτιμοýσαν τον θÜνατο. ¸βαλαν κλÞρο κι Üρχισαν να σκοτþνονται Ýνας Ýνας μεταξý τους, με τη σειρÜ. ¼ταν ο Ιþσηπος Ýμεινε μüνος με Üλλον Ýνα, επανÝλαβε την πρüταση να παραδοθοýν. Ο Üλλος δÝχτηκε. ΒγÞκαν και συνελÞφθησαν απü τους στρατιþτες του Βεσπασιανοý που σκεφτüταν, τι να τους κÜνει: Να τους εκτελÝσει Þ να τους πουλÞσει δοýλους; Ο Ιþσηπος ξεδιÜντροπα «προφÞτεψε» üτι ο Βεσπασιανüς θα γινüταν αυτοκρÜτορας κι ο στρατηγüς κολακεýτηκε και τον πÞρε στη συνοδεßα του. ¼ταν η «προφητεßα» επαληθεýτηκε, ο Βεσπασιανüς αναβÜθμισε τον Ιþσηπο σε σýμβουλü του. Στην Ιουδαßα, η επανÜσταση αναζωπυρþθηκε. ΣτÜλθηκε να την καταπνßξει ο ΦλÜβιος Τßτος. Ο Ιþσηπος Þταν μαζß του. ΞαναβρÝθηκε στην Παλαιστßνη, αυτÞ τη φορÜ στο πλευρü των κατακτητþν. Η επανÜσταση πνßγηκε στο αßμα κι ο Τßτος ξεθεμελßωσε την ΙερουσαλÞμ, μαζß με τον ναü. ¹ταν το 70 μ.Χ. Ο Ιþσηπος αποφÜσισε να γρÜψει ιστορßα. ¸πρεπε üμως να εßναι ιουδαúκÞ, χωρßς να θßγεται η Ρþμη. Και να δικαιολογεßται η επανÜσταση του 66 αλλÜ και η καταστολÞ της το 70. Την εßπε «ΕβραúκÝς αρχαιüτητες». ¹ταν Ýτοιμη το 93 μ.Χ. Στο 12ο κεφÜλαιο του βιβλßου του «ΕβραúκÝς αρχαιüτητες», ο Ιþσηπος μιλÜ για τον ΙωÜννη τον ΒαπτιστÞ. Με λεπτομÝρειες για τη ζωÞ και τον θÜνατü του. Στο 18ο κεφÜλαιο, υπÜρχουν δυο τρεις γραμμÝς που, κÜπως ξεκÜρφωτα, αναφÝρουν üτι «την εποχÞ εκεßνη Ýζησε ο Ιησοýς, Ýνας Üγιος Üνθρωπος, αν μπορεß να ονομαστεß Üνθρωπος, επειδÞ Ýκανε πρÜγματα θαυμαστÜ και δßδαξε τους ανθρþπους και αυτοß δÝχτηκαν με χαρÜ την αλÞθεια. Και τον ακολοýθησαν πολλοß Εβραßοι και πολλοß ¸λληνες. ¹ταν ο Μεσσßας». ΑυτÞ εßναι η πρþτη (και για αιþνες μοναδικÞ) αναφορÜ στον Χριστü απü μη χριστιανü ιστορικü. Οι επüμενες αναφÝρονταν üχι στον Χριστü ως πρüσωπο αλλÜ στον χριστιανισμü και στους χριστιανοýς. Οι οποßοι χριστιανοß Ýγραψαν για τον Χριστü μετÜ το 60. Τüτε υπολογßζεται üτι γρÜφτηκαν τα «πρωτüτυπα» ΕυαγγÝλια. Τα «αντßγραφα» που εμεßς γνωρßζουμε, δεν εßναι πιο παλιÜ απü τον 3ο αιþνα μ.Χ. ΠÜνω σ’ αυτÜ τα γεγονüτα στηρßχθηκε ο προβληματισμüς για το αν υπÞρξε στ’ αλÞθεια ο Χριστüς. Το επιχεßρημα της Üλλης πλευρÜς εßναι πως η ýπαρξÞ Του αποδεικνýεται απü το γεγονüς üτι δþδεκα αγρÜμματοι μαθητÝς και καμιÜ εξηνταριÜ «οπαδοß» κατÜφεραν να διαδþσουν τον χριστιανισμü στα πÝρατα της οικουμÝνης και να τον καταστÞσουν θρησκεßα εκατομμυρßων ανθρþπων. Το αντεπιχεßρημα εßναι üτι ο Κομφοýκιος, ο Βοýδας, ο ΜωÜμεθ προσπÜθησαν μüνοι τους. ¼μως ο Κομφοýκιος, ο Βοýδας, ο ΜωÜμεθ δεν Þταν αγρÜμματοι. Κýριο χαρακτηριστικü των Σαδδουκαßων Þταν η εμμονÞ στο γρÜμμα του Μωσαúκοý Νüμου και η απüρριψη της παρÜδοσης. Αντßπαλοß τους, οι Φαρισαßοι πßστευαν στη θεßα πρüνοια, στην αιωνιüτητα της κüλασης, στην αθανασßα της ψυχÞς και στην ανÜσταση των νεκρþν. Μια τρßτη ομÜδα, οι Εσσαßοι, ζοýσαν σε κοινüβια, Þταν προσκολλημÝνοι στην κοινοκτημοσýνη, ποτÝ δεν Ýλεγαν ψÝματα, απÝφευγαν το εμπüριο και θεωροýσαν την σεξουαλικÞ σχÝση αναγκαßο κακü για τη διαιþνιση του εßδους. Η συμπεριφορÜ τους, üταν ο Τßτος κυρßευσε την ΙερουσαλÞμ, προδßκαζε την αντιμετþπιση των μαρτυρßων απü τους χριστιανοýς της ßδιας αλλÜ και της μετÝπειτα εποχÞς. Σαδδουκαßοι, Φαρισαßοι και Εσσαßοι αποτελοýσαν τους τρεις θρησκευτικοýς πüλους, γýρω απü τους οποßους συνασπßζονταν οι Ιουδαßοι της εποχÞς του Χριστοý. Σαδδουκαßοι οι λßγοι, Φαρισαßοι οι πολλοß, οι γραμματεßς Þταν επαγγελματικÞ τÜξη με «ειδικüτητα» στην ερμηνεßα του αρχαßου Νüμου του ΜωυσÞ. Ο πιο επιφανÞς ανÜμεσÜ τους Þταν ο ΧιλÝλ (70 π.Χ. – 10 μ.Χ.) που δßδασκε üτι η ζωÞ πρÝπει να χαρακτηρßζεται απü «αγÜπη προς τον Üνθρωπο, αγÜπη προς την ειρÞνη, αγÜπη προς τον Νüμο». Κι üταν τον ρþτησαν, τι εßναι ο Νüμος, αποκρßθηκε: «Ο συ μισεßς, ετÝρω μη ποιÞσεις» (¼,τι εσý μισεßς, μην το κÜνεις σε Üλλον). Συνιστοýσε «να μην κρßνεις τον γεßτονÜ σου, πριν να μπεις στη θÝση του» και καθüρισε επτÜ κανüνες για την ερμηνεßα του Νüμου, προσπαθþντας να συμβιβÜσει τις αντιμαχüμενες φατρßες. Στα 30 π.Χ., ο βασιλιÜς Ηρþδης ο ΜÝγας τον διüρισε πρüεδρο του Σανχεδρßν (ΜÝγα ΣυνÝδριο απü 71 Üτομα που ασκοýσαν την ανþτατη θρησκευτικÞ και δικαστικÞ εξουσßα επß των Εβραßων αλλÜ που κÜποιες αποφÜσεις τους, üπως η θανατικÞ καταδßκη, Ýπρεπε να εγκριθοýν απü την πολιτικÞ ηγεσßα). Στους τελευταßους π.Χ. αιþνες, πλÞθαιναν οι προφητεßες üτι θα Ýλθει ο Μεσσßας και θα απαλλÜξει τους Ιουδαßους απü την καταπßεση. Οι «Ψαλμοß του Σολομþντα» (περßπου 50 π.Χ.) προεξοφλοýσαν την ÝλευσÞ του. Το «Βιβλßο του Ενþχ» (170 με 66 π.Χ.) προφÞτευε τη βασιλεßα των Ουρανþν. Γýρω στο 150 π.Χ. δημοσιεýτηκαν χρησμοß για το ßδιο θÝμα. Οι ειδικοß διαβλÝπουν ανατολικÞ επιρροÞ απü τον Μßθρα και τον Ζαρατοýστρα. Οι ρεαλιστÝς τα αποδßδουν στα πÜθη των Ιουδαßων εßτε υπü τους Σελευκßδες εßτε υπü τους ΠÜρθους εßτε υπü τους Ρωμαßους και τα üργανÜ τους. ¹δη, ο ΗσαÀας (8ος αιþνας π.Χ.) εßχε μιλÞσει για την ÝλευσÞ του και τον εßχε προσδιορßσει üτι θα προÝρχεται απü την βασιλικÞ γενιÜ του Δαβßδ. Οι ευαγγελιστÝς ΛουκÜς και Ματθαßος ειπþθηκε üτι επÝλεξαν την ΒηθλεÝμ ως τüπο γÝννησης του Ιησοý του Ναζωραßου, επειδÞ εκεß ζοýσαν μÝλη της παλιÜς βασιλικÞς οικογÝνειας του Δαβßδ. Η ΒηθλεÝμ Üλλωστε Þταν Ýξω απü τα üρια της επικρÜτειας του Ηρþδη Αντýπα, üταν διÝταξε την «σφαγÞ των νηπßων». Ο Ηρþδης ο ΜÝγας πÝθανε το 4 π.Χ., χρονιÜ που προσδιορßζεται και ως αυτÞ της γÝννησης του Χριστοý. Με διαθÞκη του, η επικρÜτεια χωρßστηκε στα τρßα, Ýνα κομμÜτι για κÜθε παιδß του: Ο Φßλιππος πÞρε την ανατολικÞ πλευρÜ (Βαταναßα). Ο Ηρþδης Αντýπας την ΠÝραν του ΙορδÜνη χþρα και την Γαλιλαßα, üπου η ΤιβεριÜδα και η ΝαζαρÝτ. Και ο ΑρχÝλαος τη ΣαμÜρεια, την Ιδουμαßα και την Ιουδαßα üπου η ΒηθλεÝμ, η Χεβρþν, η Εμμαοýς και βÝβαια η ΙερουσαλÞμ. ΑμÝσως, οι Ιουδαßοι επαναστÜτησαν ενÜντια στον ΑρχÝλαο, παρÜ τις προτροπÝς του ΧιλÝλ να διαφυλÜξουν την ειρÞνη. ¸στησαν στρατüπεδο με σκηνÝς γýρω απü τον Ναü. ΥπÞρχαν εκεß και απλοß προσκυνητÝς που εßχαν φθÜσει απü Üλλες περιοχÝς για να γιορτÜσουν το ΠÜσχα (4 π.Χ.). Τα στρατεýματα του ΑρχÝλαου δεν Ýκαναν διακρßσεις. ¸σφαξαν 3.000 ανÜμεσα στους οποßους και τους Üτυχους προσκυνητÝς. ΝÝα σφαγÞ ακολοýθησε ανÞμερα της ΠεντηκοστÞς. Ο περßβολος του Ναοý πυρπολÞθηκε, οι θησαυροß αρπÜχτηκαν και πολλοß Ιουδαßοι αλληλοσκοτþθηκαν για να γλιτþσουν τα βασανιστÞρια. Οργανþθηκαν αντιστασιακÝς ομÜδες στα βουνÜ και στα λαγκÜδια. Σκüτωναν üποιον δÞλωνε οπαδüς της Ρþμης. Μια απü τις αντιστασιακÝς ομÜδες κυρßευσε την πüλη Σεπφωρßδα, πρωτεýουσα της Γαλιλαßας. ΕπενÝβη ο διοικητÞς της Συρßας, ΟυÜρος: Με στρατü 20.000 ανδρþν, εισÝβαλε στην Παλαιστßνη και την ξεθεμελßωσε, σταýρωσε 2000 επαναστÜτες και ποýλησε δοýλους 30.000 Εβραßους, στασιαστÝς Þ μη. Μια πρεσβεßα Ιουδαßων στÜλθηκε στη Ρþμη να παρακαλÝσει τον αυτοκρÜτορα Οκταβιανü Αýγουστο να τους απαλλÜξει απü το «βασßλειο». Ο αυτοκρÜτορας κατÜργησε τον ΑρχÝλαο και προσÜρτησε την Ιουδαßα ως ρωμαúκÞ επαρχßα διοικοýμενη απü επßτροπο που θα αναφερüταν στον διοικητÞ της Συρßας (6 μ.Χ.). Ο Οκταβιανüς Ýζησε ως το 14 μ.Χ. Ο διÜδοχüς του ΤιβÝριος βασßλευσε ως το 37 μ.Χ. οπüτε δολοφονÞθηκε. Στυγνüς δολοφüνος και ημιπαρÜφρων, ασχολιüταν με την εξÜλειψη κÜθε πραγματικοý Þ υποτιθÝμενου αντιπÜλου του στη Ρþμη και Üφησε την Ιουδαßα στην ησυχßα της. Στα χρüνια του σταυρþθηκε ο Χριστüς. Πüτε üμως γεννÞθηκε; Οι ευαγγελιστÝς ΛουκÜς και Ματθαßος τοποθετοýν την γÝννηση «τις ημÝρες που ο Ηρþδης Þταν βασιλιÜς της Ιουδαßας», που σημαßνει πριν απü το 4 π.Χ. Ο ΛουκÜς λÝει üτι ο Ιησοýς Þταν περßπου τριÜντα χρüνων, üταν τον βÜπτισε ο ΙωÜννης «το 15ο Ýτος της βασιλεßας του ΤιβÝριου», που σημαßνει 28 με 29 μ.Χ., οπüτε η γÝννηση τοποθετεßται στα 2 με 1 π.Χ. Ο ΛουκÜς αναφÝρει Ýτος γÝννησης τη χρονιÜ που Ýγινε απογραφÞ πληθυσμοý «ηγεμονεýοντος της Συρßας του Κυρηνßου» αλλÜ ο ΚυρÞνιος Þταν εκεß διοικητÞς απü το 6 ως το 12 μ.Χ., ενþ η συγκεκριμÝνη απογραφÞ τοποθετεßται απü τον Ιþσηπο στα 6 με 7 μ.Χ. Πολλοß πιθανολογοýν üτι ο ΛουκÜς συγχÝει την απογραφÞ επß ΚυρÞνιου με εκεßνη επß διοικητÞ Συρßας Σατουρνßνου που μνημονεýεται απü τον Τερτυλλιανü. ΑυτÞ üμως Ýγινε το 8 – 7 π.Χ., οπüτε η γÝννηση τοποθετεßται πριν απü το 6 π.Χ. Διακüσια χρüνια αργüτερα, ο ΚλÞμης ο Αλεξανδρεýς (150 – 215 μ.Χ.) συγκÝντρωσε üλες τις πολλÝς απüψεις και αποφÜνθηκε üτι ο Ιησοýς γεννÞθηκε στις 17 Νοεμβρßου του 3 π.Χ. ¶λλοι τοποθετοýν την γÝννηση στις 19 Απριλßου και Üλλοι στις 20 ΜαÀου. Στην αρχÞ, η γÝννηση γιορταζüταν την 6η Ιανουαρßου. Στα 354, η Ρþμη και Üλλες εκκλησßες της Δýσης επÝλεξαν την 25η Δεκεμβρßου. Οι ανατολικÝς εκκλησßες κατηγüρησαν τις δυτικÝς για παραχωρÞσεις στην ειδωλολατρßα αλλÜ περß τα τÝλη του αιþνα προσχþρησαν κι αυτÝς στην 25η Δεκεμβρßου. ΥπÞρχε λüγος: Η χριστιανικÞ θρησκεßα εßχε να παλÝψει και με τις βαθιÜ ριζωμÝνες αρχαßες δοξασßες που αποδεικνýονταν πολý πιο επικßνδυνος εχθρüς απü τους παλιοýς αυτοκρÜτορες των εποχþν των διωγμþν. Με την επικρÜτηση του χριστιανισμοý, η πρωτοχρονιÜ μεταφÝρθηκε στις 6 Ιανουαρßου, ημÝρα των Φþτων και της πνευματικÞς γÝννησης του Χριστοý. Η εμφÜνιση του Θεανθρþπου Þταν Ýνας καλüς λüγος για να πÜρουν δρüμο οι ψυχÝς των νεκρþν. Εξαφανßζονταν, λοιπüν, στις 6 κι üχι στις 8 Ιανουαρßου, üπως πρÝσβευε η λαúκÞ αντßληψη των Ρωμαßων. Ο κýριος αντßπαλος του χριστιανισμοý, ο Μßθρας, Þταν ο ανßκητος θεüς ¹λιος του οποßου τη γÝννηση γιüρταζαν οι πιστοß του στις 25 Δεκεμβρßου. Η ημÝρα αυτÞ ονομαζüταν «natalis invicti soli» (γÝννηση του αÞττητου Þλιου) καθþς λογιζüταν εσφαλμÝνα üτι συνÝπιπτε με το χειμερινü ηλιοστÜσιο. ΥπÝθεταν δηλαδÞ üτι απü τις 25 Δεκεμβρßου κι Ýπειτα μεγÜλωνε η μÝρα και μßκραινε η νýχτα, Üρα ο Þλιος Ýβγαινε νικητÞς στη μÜχη με το σκοτÜδι. Στην πραγματικüτητα, το χειμερινü ηλιοστÜσιο συμπßπτει με τις 21 Δεκεμβρßου. Στα 354 μ.Χ., η χριστιανικÞ εκκλησßα της Ρþμης διαχþρισε τη γÝννηση απü τη βÜπτιση του Χριστοý και καθιÝρωσε την 25η Δεκεμβρßου ως ημÝρα των ΧριστουγÝννων. Ο Χριστüς Ýγινε ο ¹λιος που φÝρνει το φως στον κüσμο και με τη γÝννησÞ του ξεκινÜ η νÝα χρονιÜ. Η χριστιανικÞ πρωτοχρονιÜ μεταφÝρθηκε στη μÝρα αυτÞ.
Προηγοýμενα Üρθρα για τη γιορτÞ των ΧριστουγÝννων 1. Γιατß τα γιορτÜζουμε τη γÝννηση του Χριστοý στις 25 Δεκεμβρßου(25-12-2010) 2. Áðüøåéò ãéá ôï Üóôñï ôçò ÂçèëåÝì, ðïõ ïäÞãçóå ôïõò ìÜãïõò óôïí Éçóïý(24-12-2012) |