Ως συνήθως στα περισσότερα θέματα υπάρχουν και καλά νέα και δυσάρεστα νέα.
Τα καλά νέα της εποχής μας είναι η αύξηση του προσδόκιμου ζωής.
Τα δυσάρεστα νέα είναι ότι όσο κι αν έχουμε όλοι την πρόθεση να υπερασπιστούμε τον κόσμο της εργασίας, ο ρεαλισμός και η απλή μαθηματική σκέψη λέει ότι η αύξηση του προσδόκιμου ζωής συμπαρασύρει και την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης.
Εάν με το σημερινό προσδόκιμο ζωής περίπου 80 χρόνια, βγαίνουμε στη σύνταξη στα 67, τι θα γίνει στις επόμενες δεκαετίες που πιθανόν το προσδόκιμο ζωής φτάσει στα 90 χρόνια;
Χρειάζεται να δημιουργήσουμε μια άλλη κουλτούρα στο χώρο της εργασίας.
Μια νέα συνεννόηση γενεών και μια νέα συνεννόηση των τάξεων.
Θα έθετα προς συζήτηση εάν θα μπορούσε να μελετηθεί και να πάρει καθολική εφαρμογή αυτό που ισχύει στο διδακτικό ωράριο των εκπαιδευτικών.
Ανάλογα με τα έτη υπηρεσίας υπάρχει μια μείωση του διδακτικού ωραρίου χωρίς να γίνεται μείωση των αποδοχών.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να σχεδιάζεται μια πρακτική οργανωτικών προσαρμογών για την προστασία των πιο ηλικιωμένων και αυτό να είναι αντικείμενο παρακολούθησης των ελεγκτικών μηχανισμών.
Οι πολιτικές προσεγγίσεις που λένε ότι οι χρηματαγορές για να αναπτύσσονται πρέπει να είναι αποδεσμευμένες από κάθε πολιτική ρύθμιση, έλεγχο και εποπτεία δεν είναι για τις κοινωνίες του μέλλοντος.
Στις κοινωνίες του μέλλοντος το διαδίκτυο, η τεχνική νοημοσύνη, οι πλατφόρμες και η ευρεία χρήση των social media επιτρέπουν σε ένα πολύ μικρό αριθμό ανθρώπων να συσσωρεύει τεράστια κέρδη, διατηρώντας επιχειρήσεις με πολύ μικρό αριθμό θέσεων εργασίας.
Εδώ πρέπει να έρθει η συνεννόηση των τάξεων όπου θα ξαναφέρει την πιο αυστηρή αιτιολόγηση για την απόλυση και θα επιβάλει ρήτρα απασχολιμότητας και στη φορολογική κλίμακα των επιχειρήσεων και στην κρατική επενδυτική χρηματοδότηση.
* Ο Θανάσης Ντέλκος είναι εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
